Ensign F1
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2014.) |
| Nome completo | Ensign Racing Team |
|---|---|
| Bandeira | 
|
| Baseada en | Walsall, Reino Unido |
| Tempadas en activo | 10 (1973-1982) |
| Número de pilotos |  Clay Regazzoni Chris Amon Marc Surer Jacky Ickx Nelson Piquet Jan Lammers Rikky von Opel
|
| Debut | Gran Premio de Francia de 1973 |
| Carreiras | 99 |
| Campionatos de Construtores | 0(mellor posición: 10º, 1977) |
| Campionatos de Pilotos | 0 |
| Vitorias | 0(mellor posición: 4º, Gran Premio do Brasil de 1981) |
| Pole positions | 0 |
| Voltas Rápidas | 1 |
| Puntos totais | |
| Derradeiro GP | Gran Premio Caesars Palace de 1982 |
Ensign foi un construtor británico de Fórmula 1. Participou en 133 grandes premios, cun total de 155 coches. Ensign anotou 19 puntos no campionato e non fixo ningún podio. O mellor resultado foi un cuarto lugar no Gran Premio do Brasil de 1981 de Marc Surer, quen tamén fixo a volta rápida da carreira.
O equipo Ensign foi fundado por Morris Nunn, que tamén levaba a cabo tarefas de deseño durante as dúas primeiras tempadas da existencia do equipo. Nunn máis tarde pasaría a ser un enxeñeiro xefe prominente na Champ Car serie con sede en América, gañando campionatos cos pilotos Alex Zanardi e Juan Pablo Montoya a finais de 1990.
Fórmula Un[editar | editar a fonte]
En 1973 Ensing presentouse na Fórmula 1 financiado por Rikky von Opel. A súa primeira tempada non foi exitosa e von Opel só acabou tres carreiras. O mellor resultado do equipo esa tempada foi o 13º no Gran Premio de Gran Bretaña. Ensign mantivo a Rikky von Opel para 1974, pero foise logo da primeira carreira da tempada retirándose da competición e logo de fichar polo equipo Brabham. Vern Schuppan substituíu a von Opel. Schuppan só terminou o Gran Premio de Bélxica e máis tarde nesa tempada foi substituído por Mike Wilds. Wilds só cualificou en América, terminou a carreira, pero non clasificou.
En 1975 Ensign foi esponsorizado por HB Bewaking (unha compañía holandesa) facéndoos asinar a pilotos holandeses. Roelof Wunderink e Gijs van Lennep. Wunderink non tivo moito éxito, clasificou en tres carreiras e terminou unha. Gijs van Lennep clasificado para todas as súas carreiras e logrou o sexto lugar en Alemaña, firmando os primeiros puntos de Ensign na Fórmula Un. Chris Amon tamén correu para o equipo en Austria e Italia terminando 12º en ambas ocasións. En 1976 Chris Amon quedou con Ensign tendo grandes resultados en cualificación. Cualificou terceiro en Suecia e no sexto lugar en Gran Bretaña, pero só logrou puntos en España, onde terminou no quinto lugar. Patrick Nève substituíu a Amon en Francia e Hans Binder substituíu a Amon en Austria. Jacky Ickx correría o resto da tempada para Ensign.
En 1977 Clay Regazzoni correu para Ensign, anotando cinco puntos obtendo como mellor resultado a quinta posición en Italia e América. En 1978, o equipo fichou a Danny Ongais e Lamberto Leoni, pero Ongais abandonou logo de dúas carreiras e Leoni logo de catro carreiras. Jacky Ickx correu as seguinte catro carreiras. Derek Daly correría o resto da tempada anotando un punto no Canadá. Tamén en 1978 Nelson Piquet fixo o seu debut na Fórmula 1 no Gran Premio de Alemaña en Hockenheim pilotando un Ensign. En 1979 Daly quedou con Ensign pero foise despois do Gran Premio de Mónaco e foi substituído por Patrick Gaillard. Gaillard só se clasificou en dúas de cinco carreiras e foi substituído por Marc Surer para as tres últimas carreiras da tempada.
En 1980 Clay Regazzoni uniuse de novo Ensign pero en Long Beach o pedal do freo de Regazzoni rompeu causando que se saíse recto na forquita Queen e se estrelara contra o coche aparcado de Ricardo Zunino deixándoo paralizado. Tiff Needell correu en Bélxica, pero non puido clasificarse para o Gran Premio de Mónaco. Jan Lammers correu o resto da tempada.
Marc Surer correu para Ensign en 1981 e terminou nun sensacional cuarto lugar no Brasil, onde tamén logrou a volta rápida da carreira. Surer tamén terminou sexto en Mónaco. Eliseo Salazar substituíu a Surer a partir de España. Salazar terminou sexto en Holanda. En 1982 Roberto Guerreiro correu para Ensign. Só terminou dúas carreiras. Logo da tempada 1982, Ensign fusionouse co equipo Theodore, co que tiña vínculos a través de financeiro Teddy Yip e tomou o nome dese equipo. Durante moitas tempadas, a conexión entre Ensign e Theodore foi tan grande que nalgúns anos utilizaron case o mesmo coche, como Red Bull Racing ten un segundo equipo pero separado, Toro Rosso, recentemente.
O piloto Roberto Guerreiro continuou co equipo Ensign recentemente fusionada en 1983, como o fixo o deseñador principal do coche do equipo.[1] O equipo Theodore F1 non durou a tempada de 1983, pechou a finais de ano.[1]
Resultados completos no Campionato do Mundo de Fórmula Un[editar | editar a fonte]
(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
* Inclúe cinco puntos anotados por Patrick Tambay nun Ensign N177 do equipo Theodore Racing (ver abaixo).
Resultados doutros coches Ensign[editar | editar a fonte]
| Ano | Equipo | Chasis | Motor | Pneu. | Piloto | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1977 | Theodore Racing Hong Kong | Ensign N177 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | ARX | BRA | RSA | USW | ESP | MON | BEL | SWE | FRA | GBR | ALE | AUT | NED | ITA | USA | CAN | XPN | |
 Patrick Tambay
|
Ret | 6 | Ret | 5 | Ret | NSC | 5 | Ret | ||||||||||||||
| 1978 | Mario Deliotti Racing | Ensign N175 | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | G | ARX | BRA | RSA | USW | MON | BEL | ESP | SWE | FRA | GBR | ALE | AUT | NED | ITA | USA | CAN | ||
| Geoff Lees
|
NSC | |||||||||||||||||||||
| Sachs Racing | Ensign N177 |  Harald Ertl
|
11 | Ret | NSCP | NSCP |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Roberto Guerrero - Biography". Arquivado dende o orixinal o 16 de novembro de 2007. Consultado o 29 de decembro de 2013.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ensign F1  |