Gran Premio de Suecia de 1974
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 7 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1974. | ||
 Trazado do circuíto de Escandinavia | ||
| Data | 9 de xuño de 1974 | |
| Nome oficial | Gran Premio de Suecia | |
| Localización | Scandinavian Raceway, Anderstorp, Suecia | |
| Percorrido | Circuíto permanente 4.018 km km | |
| Distancia | 80 voltas, 321´440 km. km | |
| Clima | Seco, asollado | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford |
| Tempo | 1:24.758[1] | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford |
| Tempo | 1:27.262[2] na volta 72 | |
| Podio | ||
| Primeiro | .svg){kind=small} Jody Scheckter
|
Tyrrell-Ford |
| Segundo | Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford |
| Terceiro |  James Hunt
|
Hesketh-Ford |
O Gran Premio de Suecia de 1974 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 9 de xuño de 1974 no Scandinavian Raceway en Anderstorp, Suecia. Foi a sétima carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1974.
A carreira foi totalmente dominada polos dous Tyrrell - Cosworth 007 de Jody Scheckter e Patrick Depailler. Depailler logrou a pole position, pero Scheckter gañoulle por 0.380 segundos na carreira, para sumar a súa primeira vitoria. Esta carreira marcou a primeira vitoria dun piloto surafricano nunha carreira do Campionato do Mundo.
Resumo da carreira[editar | editar a fonte]
Logo de Mónaco, apareceron algunhas caras novas. Brian Redman retirouse da Fórmula Un, para ser substituído por Bertil Roos, mentres que Reine Wisell fíxose cargo do March de Hans-Joachim Stuck e Leo Kinnunen fixo o seu debut.
Os dous Tyrrells de Depailler e Scheckter monopolizaron a primeira fila e dominaron a carreira. Ronnie Peterson retirouse na volta 8 cun fallo na transmisión, que pronto sería seguido de Clay Regazzoni con problemas co cambio. Niki Lauda e James Hunt tiveron un duelo magnífico durante 20 voltas antes de que Hunt o superara na volta 66 e comezara a recortar a vantaxe dos Tyrrells 2 segundos por volta. Ao final, Scheckter logrou a súa primeira vitoria nunha carreira por 0.38 seg. e Hesketh logrou un excelente podio, os seus primeiros puntos na Fórmula Un. Graham Hill gañou o seu primeiro punto no campionato desde 1972.
Vern Schuppan (Ensing-Ford), primeiro reserva, comezou ilegalmente desde o 26º posto da grella e terminou a carreira antes de ser descualificado.
Clasificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 3 | Jody Scheckter
|
Tyrrell-Ford | 80 | 1:58:31.391 | 2 | 9 |
| 2 | 4 | Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford | 80 | + 0.380 | 1 | 6 |
| 3 | 24 | James Hunt
|
Hesketh-Ford | 80 | + 3.325 | 6 | 4 |
| 4 | 5 |  Emerson Fittipaldi
|
McLaren-Ford | 80 | + 53.507 | 9 | 3 |
| 5 | 17 | Jean-Pierre Jarier
|
Shadow-Ford | 80 | + 1:16.403 | 8 | 2 |
| 6 | 26 | Graham Hill
|
Lola-Ford | 79 | + 1 volta | 15 | 1 |
| 7 | 27 | Guy Edwards
|
Lola-Ford | 79 | + 1 volta | 18 | |
| 8 | 21 |  Tom Belsø
|
Iso Marlboro-Ford | 79 | + 1 volta | 21 | |
| 9 | 8 |  Rikky von Opel
|
Brabham-Ford | 79 | + 1 volta | 20 | |
| 10 | 10 |  Vittorio Brambilla
|
March-Ford | 78 | Motor | 17 | |
| 11 | 28 | John Watson
|
Brabham-Ford | 77 | + 3 voltas | 14 | |
| DSC | 22 |  Vern Schuppan
|
Ensign-Ford | 77 | Descualificado | 26 | |
| Ret | 12 |  Niki Lauda
|
Ferrari | 70 | Caixa de cambios | 3 | |
| Ret | 9 |  Reine Wisell
|
March-Ford | 59 | Suspensión | 16 | |
| Ret | 6 |  Denny Hulme
|
McLaren-Ford | 56 | Suspensión | 12 | |
| Ret | 19 |  Jochen Mass
|
Surtees-Ford | 53 | Suspensión | 22 | |
| Ret | 7 |  Carlos Reutemann
|
Brabham-Ford | 30 | Fuga aceite | 10 | |
| Ret | 2 |  Jacky Ickx
|
Lotus-Ford | 27 | Motor | 7 | |
| Ret | 11 |  Clay Regazzoni
|
Ferrari | 24 | Caixa de cambios | 4 | |
| Ret | 18 | Carlos Pace
|
Surtees-Ford | 15 | Dirección | 24 | |
| Ret | 1 | Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford | 8 | Palier | 5 | |
| Ret | 23 |  Leo Kinnunen
|
Surtees-Ford | 8 | Motor | 25 | |
| Ret | 33 | Mike Hailwood
|
McLaren-Ford | 5 | Fuga combustible | 11 | |
| Ret | 14 | Jean-Pierre Beltoise
|
BRM | 3 | Motor | 13 | |
| Ret | 16 | Bertil Roos
|
Shadow-Ford | 2 | Caixa de cambios | 23 | |
| Ret | 15 | Henri Pescarolo
|
BRM | 0 | Lume | 19 | |
| NTS | 20 | Richard Robarts
|
Iso Marlboro-Ford |
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de Mónaco de 1974 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1974 |
Carreira seguinte: Gran Premio dos Países Baixos de 1974 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Suecia de 1973 |
Gran Premio de Suecia | Carreira seguinte: Gran Premio de Suecia de 1975 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 33. ISBN 0-85429-380-9.
- ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 35. ISBN 0-85429-380-9.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-15.