Gran Premio de Francia de 1975

Gran Premio de Francia de 1975
Detalles da carreira
	Carreira 9 de 14 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1975.
	; Trazado do Circuíto de Paul Ricard.
Data	6 de xullo de 1975
Nome oficial	Grand Prix de l'A.C.F.
Localización	Circuíto Paul Ricard, Le Castellet, Francia
Percorrido	Circuíto permanente ; 5´809 km. km
Distancia	54 voltas, 313´686 km
Clima	Seco, asollado
Pole position
Tempo	1:47.82
Volta rápida
Tempo	1:50.60 na volta 38
Podio

O Gran Premio de Francia de fórmula 1 de 1975 celebrouse no Circuíto Paul Ricard de Le Castellet o 6 de xullo de 1975. Foi a novena proba da tempada de Fórmula Un de 1975, o 53º Gran Premio de Francia e a terceira vez que a carreira celebrouse no circuíto de Paul Ricard. A carreira levouse a cabo sobre 54 voltas ao circuíto de cinco quilómetros para cubrir unha distancia de 313 quilómetros.

A carreira foi gañada polo líder en puntos do campionato do mundo, o piloto austríaco Niki Lauda pilotando un Ferrari 312T. Lauda gañou a carreira de xeito dramático nunha dura pelexa co piloto británico James Hunt no seu Hesketh 308 mentres que o piloto de Alemaña Occidental Jochen Mass completaba o podio no seu McLaren M23. Foi a cuarta vitoria de Lauda na tempada, dándolle unha vantaxe de 22 puntos sobre o Brabham de Carlos Reutemann.

Resumo da carreira[editar | editar a fonte]

Niki Lauda sufría de gripe e sen dúbida non estaba na súa mellor forma. Jean-Pierre Jarier trouxo un sorriso ós afeccionados franceses establecendo o tempo máis rápido do venres. Jody Scheckter pilotaba o novo e lixeiro Tyrrell 007 logrando unha marca de velocidade de 306 km/h.

Na liña de saída, Tom Pryce quedou sen embrague e retirouse pouco despois. Lauda lideraba a Scheckter, James Hunt e Jochen Mass. Clay Regazzoni alcanzou un fantástico segundo lugar antes de que o seu motor explotara, Scheckter fíxose coa posición antes de que Hunt o pasase na volta oito. Lauda e Hunt mantivéronse primeiro e segundo, mentres que Scheckter, loitando cunha catastrófica dirección tivo que ceder ante Mass e Emerson Fittipaldi.

Jarier fixo un magnífico adiantamento para poñerse por diante de Fittipaldi, pero os problemas no limitador de revolucións fixeronlle caer de novo na clasificación con problemas de potencia. Mario Andretti e Patrick Depailler corrían con brillantez, avanzando desde a undécima á quinta e da 19ª á sexta posición respectivamente.

Alan Jones loitaba con Ronnie Peterson e Carlos Reutemann cando fixo un trompo. Reutemann sufría de problemas de pneumáticos e perdeu unha volta, mentres que John Watson saíuse nunha zona de escape. Vittorio Brambilla retirouse cun problema de amortecedores, a Wilson Fittipaldi explotoulle o seu motor, Jacky Ickx, Mark Donohue e Carlos Pace romperon os eixes de transmisión. Jochen Mass estaba en rápida persecución de James Hunt e Niki Lauda na última volta estaba só a 2´4 segundos por detrás deles. Pero, unha excelente manobra deu a Hunt o espazo que necesitaba. Na última curva, Lauda saíuse fóra de pista, pero recuperou o coche magnificamente para levarse a vitoria por menos de dous segundos.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	12	Niki Lauda	Ferrari	54	1:40:18.84	1	9
2	24	James Hunt	Hesketh-Ford	54	+ 1.59	3	6
3	2	Jochen Mass	McLaren-Ford	54	+ 2.31	7	4
4	1	Emerson Fittipaldi	McLaren-Ford	54	+ 39.77	10	3
5	27	Mario Andretti	Parnelli-Ford	54	+ 1:02.08	15	2
6	4	Patrick Depailler	Tyrrell-Ford	54	+ 1:07.40	13	1
7	23	Tony Brise	Hill-Ford	54	+ 1:09.61	12
8	17	Jean-Pierre Jarier	Shadow-Ford	54	+ 1:19.78	4
9	3	Jody Scheckter	Tyrrell-Ford	54	+ 1:31.68	2
10	5	Ronnie Peterson	Lotus-Ford	54	+ 1:36.02	17
11	21	Jacques Laffite	Williams-Ford	54	+ 1:36.77	16
12	15	Jean-Pierre Jabouille	Tyrrell-Ford	54	+ 1:37.13	21
13	18	John Watson	Surtees-Ford	53	+ 1 volta	14
14	7	Carlos Reutemann	Brabham-Ford	53	+ 1 volta	11
15	31	Gijs Van Lennep	Ensign-Ford	53	+ 1 volta	22
16	22	Alan Jones	Hill-Ford	53	+ 1 volta	20
17	14	Bob Evans	BRM	52	+ 2 voltas	25
18	10	Lella Lombardi	March-Ford	50	+ 4 voltas	26
Ret	8	Carlos Pace	Brabham-Ford	26	Transmisión	5
Ret	6	Jacky Ickx	Lotus-Ford	17	Freos	19
Ret	30	Wilson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	14	Motor	23
Ret	9	Vittorio Brambilla	March-Ford	6	Chasis	8
Ret	11	Clay Regazzoni	Ferrari	6	Motor	9
Ret	28	Mark Donohue	Penske-Ford	6	Transmisión	18
Ret	16	Tom Pryce	Shadow-Ford	2	Transmisión	6
NTS	20	François Migault	Williams-Ford	0	Non arrincou	24

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

Clasificación do campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Niki Lauda	47
2	Carlos Reutemann	25
3	Emerson Fittipaldi	24
4	James Hunt	22
5	Carlos Pace	18

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Ferrari	50
2	Brabham-Ford	36 (38)
3	McLaren-Ford	30.5
4	Hesketh-Ford	22
5	Tyrrell-Ford	20

Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 6 mellores resultados das primeiras 7 roldas e os 6 mellores resultados das últimas 7 roldas contan para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.

Carreira anterior: Gran Premio dos Países Baixos de 1975	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1975	Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1975
Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1974	Gran Premio de Francia	Carreira seguinte: Gran Premio de Francia de 1976

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 85. ISBN 0-85429-380-9.
↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 87. ISBN 0-85429-380-9.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-15.

[LangVol3P85-1] Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 85. ISBN 0-85429-380-9.

[LangVol3P87-2] Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 87. ISBN 0-85429-380-9.

[1]

[2]