Christiane Nüsslein-Volhard
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
Christiane Nüsslein-Volhard  | |
|---|---|
 | |
| Datos persoais | |
| Nacemento | 20 de outubro de 1942 |
| Lugar | Magdeburg, Alemaña |
| Nacionalidade | Alemaña |
| Actividade | |
| Campo | Bioloxía |
| Alma máter | Universidade de Tubinga e Universidade de Frankfurt |
| Director de tese | Heinz Schaller |
| Contribucións e premios | |
| Premios | Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina o 1995 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Christiane Nüsslein-Volhard, nada en Magdeburg o 20 de outubro de 1942, é unha bióloga alemá, xunto con Eric Wieschaus, conduciu un espectacular e exitoso proxecto de mutaxénese a grande escala que iluminou o programa de desenvolvemento embriónico da mosca da froita (Drosophila melanogaster).
Traxectoria[editar | editar a fonte]
A bioloxía molecular é tradicionalmente feudo de pequenos laboratorios e experimentos que amosan principios ou exemplos de posible significación xeral. A norma son experimentos que mostran a actividade dun xene ou a acción dunha proteína. Por outra parte, a vixilancia de complexos biolóxicos son relativamente raros. Pero xenetistas como Nüsslein-Volhard foron máis ambiciosos, desenvolvendo coleccións de organismos mutantes que serven para fundamentar a investigación de procesos completos e ás veces, o traballo de moitos investigadores.
As moscas da froita foron longo tempo o cabalo de batalla da xenética polo seu pequeno tamaño, pequeno tempo de crecemento e complexidade vital. O rico conxunto de ferramentas e coñecemento preexistente continúa a fertilizar traballos posteriores. O que Nüsslein-Volhard e Wieschaus fixeron foi xerar mutacións aleatorias en xenes individuais e coller os representativos con descendentes amosando efectos letais durante o desenvolvemento embriónico (por exemplo, defectos de nacemento en moscas).
Desenvolveron unha vasta colección mutantes malformados, moitos con nomes descritivos como ourizo, aleixado e cogombro. O estudo deses mutantes e as súas interaccións levou a importantes novas percepcións do desenvolvemento temperá da Drosophila, de xeito especial os mecanismos que subxacen ós segmentos corporais, o que influenciou directamente estudos sobre segmentación en mamíferos, o que (de xeito menos obvio) é central no noso desenvolvemento e é aínda evidente na nosa columna vertebral.
En 1995 recibiuo o Nobel de Fisioloxía ou Medicina xunto a Edward B. Lewis e Eric Wieschaus.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Christiane Nüsslein-Volhard |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
|
