Stanley B. Prusiner

Stanley B. Prusiner
	;
Nome orixinal	Stanley Benjamin Prusiner
Biografía
Nacemento	28 de maio de 1942 (81 anos); Des Moines, Estados Unidos de América
	Cargos; Director do Instituto de Enfermidades Neurodexenerativas da Universidade de California, San Francisco (UCSF)
Datos persoais
Residencia	San Francisco
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Formación profesional	Licenciado en Ciencias Químicas, Doutor en Medicina
Educación	Universidade de Pensilvania
Coñecido por	Ser o descubridor dos prións
Actividade
Campo de traballo	Neuroloxía e Bioquímica
Ocupación	médico , profesor universitario , bioquímico , virólogo , neurólogo
Empregador	Universidade de California en San Francisco ; Universidade de California en Berkeley
Membro de	Royal Society (Membro estranxeiro da Royal Society) (1997–); Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Member of the National Academy of Sciences of the United States (en) ) (1992–); Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Academia Serbia das Ciencias e das Artes ; Sociedade Filosófica Estadounidense
Interesado en	Neurobioloxía
Lingua	Lingua inglesa
Familia
Cónxuxe	Sandy Turk Prusiner
Fillos	dous
Pais	Lawrence Prusiner e Miriam Prusiner (nada Spigel)
	Premios (2009) Medalla Nacional de Ciencia; (1999) Medalha Sir Hans Krebs (pt) ; (1998) Medalla Benjamin Franklin; (15 de maio de 1997) Membro estranxeiro da Royal Society; (1997) Prêmio Louisa Gross Horwitz (pt) ; (1997) Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina; (1996) Prêmio de Medicina Keio (pt) ; (1996) Prêmio Charles-Leopold Mayer (pt) ; (1995) Prêmio Paul Ehrlich e Ludwig Darmstaedter (pt) ; (1995) Prêmio Wolf de Medicina (pt) ; (1995) Robert J. and Claire Pasarow Foundation Award for Distinguished Contributions to Neuropsychiatric Research (en) ; (1994) Bristol-Myers Squibb Award for Distinguished Achievement in Neuroscience Research (en) ; (1994) Prêmio Albert Lasker de Pesquisa Médica Básica (pt) ; (1993) Prêmio Dickson de Medicina (pt) ; (1993) Prêmio Richard Lounsbery (pt) ; (1993) Prêmio Internacional da Fundação Gairdner (pt) ; (1992) Max Planck Research Award (en) ; (1991) Prêmio Potamkin (pt) ; (1991) Metlife Foundation Award for Medical Research in Alzheimer's Disease (en) ; Prêmio Humboldt (pt) ; Humboldt Research Fellowship (en) ;

Stanley Brnjamin Prusiner, nado o 28 de maio de 1942 en Des Moines, Iowa,^[1] é un neurólogo e bioquímico estadounidense.

É o director do Instituto de Enfermidades Neurodexenerativas da Universidade de California en San Francisco (UCSF). Descubriu os prións, unha clase de patóxenos infecciosos autorreprlicábeis compostos principalmente ou unicamente por proteínas.

Recibiu o Premio Albert Lasker de Investigación Médica Básica en 1994 e o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1997 polas investigacións sobre os prións desenvolvida por el e o seu equipo de colaboradores a partir dos principios da década de 1970.^[2]^[3]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Prusiner naceu en Des Moines, Iowa, fillo de Miriam Spigel e Lawrence Prusiner, un arquitecto. Pasou a súa infancia en Des Moines e Cincinnati, Ohio, onde asistiu ao Walnut Hills High School, onde era coñecido como "o pequeno xenio" polo seu traballo innovador nun repelente para Boisea trivittata, un insecto hemíptero de Norteamérica. Prusiner recibiu o título de Licenciado en Ciencias Químicas pola Universidade de Pensilvania e máis tarde recibiu o seu M.D. (Doutor en Medicina) na Facultade de Medicina da Universidade de Pensilvania.^[1] Prusiner realizou entón as prácticas en Medicina na Universidade de California en San Francisco (UCSF). Máis tarde trasladouse ao Instituto Nacional de Saúde (NIH), onde estudou as glutaminases (enzimas amidohidrolases que xeran glutamatos a partir da glutamina) en E. coli.

Despois de tres anos no NIH, Prusiner volveu á UCSF para completar unha residencia en neuroloxía. Tras completar a residencia en 1974, integrouse no Departamento de Neuroloxía da Facultade de Medicina da UCSF. Desde ese momento, Prusiner ocupou varios postos de profesorado visitante e permanente tanto na UCSF como na Universidade de California en Berkeley.

Desde 1999 Prusiner é o director do Laboratorio de investigación do Instituto de Enfermidades Neurodexenerativas da UCSF, traballando nas enfermidades priónicas, a enfermidade de Alzheimer e as tauopatías.^[4]

Premios e honores[editar | editar a fonte]

Stanley Prusiner ganou o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1997 polo seu traballo ao propoñer unha explicación da causa da encefalopatía esponxiforme bovina ("enfermidad das vacas tolas") e o seu equivalente humano, a enfermidade de Creutzfeldt-Jakob. Neste traballo, acuñou o termo prión en 1982 para referirse a unha forma de infección non descrita previamente debido ao pregamento incorrecto de proteínas.^[5]

Prusiner foi elixido membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos en 1992 e do seu consello de goberno en 2007. Tamén é membro electo da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias (1993), membro estranxeiro da Royal Society (ForMemRS) en 1997,^[6] da Sociedade Filosófica Estadounidense (1998) e da Academia de Ciencias e Artes de Serbia (2003).

Outros premios[editar | editar a fonte]

Premio Potamkin de Investigación sobre a enfermidade de Alzheimer da Academia Estadounidense de Neuroloxía (1991)
Premio Richard Lounsbery para a Investigación Científica extraordinaria en Bioloxía e Medicina da Academia Nacional de Ciencias (1993)
Premio Dickson (1993)
Premio Internacional da Fundación Gairdner (1993)
Premio Albert Lasker de Investigación Médica Básica (1994)
Premio Paul Ehrlich e Ludwig Darmstaedter da República Federal de Alemaña (1995)
Premio Wolf en Medicina da Fundación Wolf / Estado de Israel (1996)
Gran Premio Charles-Leopold Mayer (1996)
Premio Internacional de Keio de Ciencias Médicas (1996)
Premio Golden Plate da Academia Estadounidense de Achievement (1996)^[7]
Premio Horwitz Louisa da Universidade de Columbia (1997)
Medalla Benjamin Franklin do Instituto Franklin (1998)
Doutor Honoris causa pola Universidade Cardeal Herrera CEU (2005)^[8]
Medalla Nacional de Ciencias (2010)

Predecesor: Peter C. Doherty Rolf M. Zinkernagel	Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina 1997	Sucesor: Robert F. Furchgott Louis J. Ignarro Ferid Murad

Notas[editar | editar a fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Stanley B. Prusiner. Biografía en nobelprize.org. Consultado o 15 de setembro de 2022.
↑ Prusiner S. B. (1982): "Novel proteinaceous infectious particles cause scrapie". Science 216 (4542): 136–144. (Resume)
↑ Prusiner S. B. (1991): "Molecular biology of prion diseases". Science 252 (5012): 1515–1522. (Resume)
↑ Prusiner Laboratory. UCSF Arquivado 28 de agosto de 2008 en Wayback Machine.. Consultado o 15 de setembro de 2022.
↑ Medicine, Center for Veterinary (14 de agosto de 2020). "Todo sobre EEB (Enfermidade das vacas tolas)". FDA. Consultado o 15 de setembro de 2022.
↑ "Fellows Royal Society". web.archive.org. 16 de marzo de 2015. Arquivado dende o orixinal o 16 de marzo de 2015. Consultado o 15 de setembro de 2022.
↑ "Golden Plate Awardees". Academy of Achievement. Consultado o 15 de setembro de 2023.
↑ "Doctores Honoris Causa. CEU-UCH". web.archive.org. 17-05-2013. Arquivado dende o orixinal o 17 de maio de 2013. Consultado o 15 de setemro de 2022.

[PN-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Stanley B. Prusiner. Biografía en nobelprize.org. Consultado o 15 de setembro de 2022.

[2] Prusiner S. B. (1982): "Novel proteinaceous infectious particles cause scrapie". Science 216 (4542): 136–144. (Resume)

[3] Prusiner S. B. (1991): "Molecular biology of prion diseases". Science 252 (5012): 1515–1522. (Resume)

[PL-4] Prusiner Laboratory. UCSF Arquivado 28 de agosto de 2008 en Wayback Machine.. Consultado o 15 de setembro de 2022.

[5] Medicine, Center for Veterinary (14 de agosto de 2020). "Todo sobre EEB (Enfermidade das vacas tolas)". FDA. Consultado o 15 de setembro de 2022.

[6] "Fellows Royal Society". web.archive.org. 16 de marzo de 2015. Arquivado dende o orixinal o 16 de marzo de 2015. Consultado o 15 de setembro de 2022.

[7] "Golden Plate Awardees". Academy of Achievement. Consultado o 15 de setembro de 2023.

[8] "Doctores Honoris Causa. CEU-UCH". web.archive.org. 17-05-2013. Arquivado dende o orixinal o 17 de maio de 2013. Consultado o 15 de setemro de 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]