Haldan Keffer Hartline
Haldan Keffer Hartline  | |
|---|---|
 | |
| Datos persoais | |
| Nacemento | 22 de decembro de 1903 |
| Lugar | Bloomsburg, Pensilvania |
| Falecemento | 17 de marzo de 1983 (79 anos) |
| Lugar | Fallston, Maryland |
| Nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Actividade | |
| Campo |
|
| Director de tese | August Herman Pfund |
| Contribucións e premios | |
| Premios | Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1967 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Haldan Keffer Hartline, nado o 22 de decembro de 1903 en Bloomsburg, Pensilvania, e finado o 17 de marzo de 1983 en Fallston, Maryland, foi un fisiólogo estadounidense, cogañador canda George Wald e Ragnar Granit, en 1967 do Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina polo seu traballo de análise dos mecanismos neurofisiolóicos da visión.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Hartline empezou os seus estudos sobre electrofisioloxía da retina como un bolseiro do "National Research Council Fellow" na Universidade Johns Hopkins de Baltimore. Despois de asistir ás universidades de Leipzig e de Múnic como investigador estudante de Eldridge Johnson, alcanzou o cargo de profesor de biofísica e presidente do Departamento de Johns Hopkins en 1949. Un dos estudantes graduados de Hartline na Johns Hopkins, Paul Greengard, tamén gañaría despois o Premio Nobel. Hartline uniuse ao staff da Universidade Rockefeller de Nova York en 1953, como profesor de neurofisioloxía.
Hartline investigou as respostas eléctricas da retina de certos artrópodos, vertebrados, e moluscos, debido a que os seus sistemas visuais son moito máis simples que os dos humanos e é máis fácil estudalos. Concentrou os seus estudos no ollo do cangarexo ferradura (Limulus polyphemus). Usando eléctrodos de minute nos seus experimentos, obtivo o primeiro rexistro dos impulsos eléctricos enviados por unha simple fibra de nervio óptico cando os receptores conectados a esta son estimulados por luz.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
|
