Walter Rudolf Hess

Walter Rudolf Hess
Nome orixinal	(de) Walter Hess
Biografía
Nacemento	17 de marzo de 1881; Frauenfeld, cantón de Turgovia (Suíza)
Morte	12 de agosto de 1973; Locarno, cantón de Tesino (Suíza)
Lugar de sepultura	Berlín
Datos persoais
País de nacionalidade	suíza
Formación profesional	Medicina
Educación	Universidade de Zúric
Actividade
Campo de traballo	Fisiologia humana (pt) , Oftalmoloxía, neurociencia e Cirurxía
Ocupación	fisiólogo, profesor universitario
Empregador	ETH Zürich
Membro de	Leopoldina ; Thurgovia (en) ; Pontifícia Academia das Ciências (pt) ; Royal Academy of Medicine of Belgium (en)
Lingua	Lingua alemá
Obra
Doutorando	Konrad Akert (pt)
Arquivos en	Archive for the History of Medicine (en) [ CH-001766-2: PN 062] ;
Premios
	Véxase o texto
	Lista (1949) Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina; (1938) Carl-Ludwig Honorary Medal (en) ; (1931) Prêmio Marcel Benoist (pt) ; ;

Walter Rudolf Hess, nado en Frauenfeld o 17 de marzo de 1881 e finado en Locarno o 12 de agosto de 1973, foi un fisiólogo suízo que gañou o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1949, compartido con António Egas Moniz, por determinar as áreas do cerebro relacionadas co control dos órganos internos.^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Hess naceu en Frauenfeld, cantón de Turgovia (Suíza). Recibiu o título de médico pola Universidade de Zúric en 1906, e converteuse en cirurxián e oftalmólogo. En 1912 deixou a lucrativa práctica privada da oftalmoloxía e dedicouse á investigación.

Os seus principais intereses foron a regulación sanguínea e a respiración. Como un abandono destas primeiras investigacións, empezou a mapear as partes do diencéfalo que controlan os órganos internos. Desde 1917 até 1951 foi profesor e director do Departamento de Fisioloxía da Universidade de Zúric.

Hess morreu en Locarno, cantón de Tesino (Suíza).

Algunhas publicacións[editar | editar a fonte]

Das Zwischenhirn und die Regulation von Kreislauf und Atmung. Leipzig: Thieme, 1932.
Die funktionelle Organisation des vegetativen Nervensystems. Basel: Schwabe, 1948.
Das Zwischenhirn. Syndrome, Lokalisationen, Funktionen. Basel: Schwabe, 1949; 2. erweiterte Auflage 1954.
Hypothalamus und Thalamus. Experimental-Dokumente. Stuttgart: Thieme, 1956.
Psychologie in biologischer Sicht. Stuttgart: Thieme, 1968.

Honores[editar | editar a fonte]

Membro da Leopoldina
Membro da Academia Pontificia das Ciencias
Marcel Benoist Prize, 1932.^[1]
Doutor honoris causa polas Universidades de Berna, Xenebra, McGill University e Friburgo.^[1]
Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina, 1949.^[1]

Predecesor: Paul Hermann Müller	Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina 1949	Sucesor: Edward Calvin Kendall Tadeus Reichstein Philip Showalter Hench