Geoff Lees

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaGeoff Lees

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1 de maio de 1951 Editar o valor em Wikidata (73 anos)
Atherstone, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeReino Unido Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor em Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor em Wikidata

Geoffrey Lees, nado preto de Kingsbury (Warwickshire) o 1 de maio de 1951, é un antigo piloto de carreiras de Inglaterra. Participou en 12 Grandes Premios do Campionato do Mundo de Fórmula Un, facendo a súa primeira aparición o 16 de xullo de 1978. Non anotou ningún punto no campionato.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

A súa primeira oportunidade nun Gran Premio veu cun Ensign non oficial dirixido por Mario Deliotti, o propietario dun concesionario de Alfa Romeo en Birmingham, na súa carreira de casa en Birmingham en 1978. Lees non logrou clasificarse. Ao ano seguinte disputou unha único carreira para Tyrrell, antes dunha andaina máis regular co equipo Shadow en dificultades en 1980. Máis tarde ese ano tamén pilotou para o equipo Ensign e non logrou cualificar un Williams de RAM nos EUA. Participou na carreira fora de campionato da Fórmula 1 celebrada o 7 de febreiro de 1981 en Kyalami para Theodore onde chocou contra as barreiras de seguridade na volta 11 debido a unha rotura na suspensión dianteira. Coa esperanza de dar un paso atrás e dous adiante, uniuse a Ralt-Honda para o campionato de Europa de Fórmula Dous. Gañou o campionato, pero as súas esperanzas de "volver a entrar na Fórmula Un con máis dignidade" foron anuladas cando Honda decidiu pasar un ano máis desenvolvendo o seu motor de F1.[1] Lees, un ano por diante de Honda, non puido atopar un bo asento ao máis alto nivel, e a súa carreira na F1 esgotause en 1982 con unidades únicas para Theodore e Lotus.

Na súa carreira na Fórmula Un, Lees parecía atrapado en coches pouco competitivos, e cando o éxito resultou esquivo, trasladouse a Xapón a principios dos anos 80. Alí gozou dunha longa carreira na Fórmula 2 xaponesa, gañando o título de 1983 e acumulando oito vitorias. Tamén representou a varias marcas xaponesas en campionatos de carreiras de coches deportivos como a Fuji Grand Champion Series, onde gañou tres títulos en 1986, 1988 e 1989, e o All Japan Sports Prototype Championship, onde conseguiu o título de clase C en 1992. Lees converteuse nun piloto moi respectado e ben pagado da escena das carreiras xaponesas. Tamén pilotou en Le Mans numerosas veces, sendo o seu mellor resultado un sexto lugar na xeral en 1990.

Rexistro de carreiras[editar | editar a fonte]

Resultados completos do campionato do British Saloon Car[editar | editar a fonte]

(key) (Carreiras en negra indican pole position carreiras en cursiva indican volta rápida.)

ano Equipo Coche Clase 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Pos. Pts Clase
1976 British Leyland Triumph Dolomite Sprint C BRH SIL OUL THR THR SIL BRH MAL
9†
SNE BRH
Ret
38th 3 10th
Source:[2]

Resultados completos do campionato de Europa de Fórmula 2[editar | editar a fonte]

(chave) (Carreiras en negra indican pole position, carreiras en cursiva indican volta rápidap)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Pos. Pts
1978 Polifac BMW Junior Team March 782 BMW THR HOC NÜR PAU MUG VAL ROU DON
Ret
14º 4
Raven Racing Chevron B42 Hart NOG
6
PER
NSC
MIS
4
HOC
Ret
1980 Ralt Racing Ralt RH6/80 Honda THR HOC NÜR VAL PAU SIL ZOL MUG ZAN PER MIS HOC
Ret
NC 0
1981 Ralt Racing Ralt RH6/81 Honda SIL
7
HOC
5
THR
NC
NÜR
5
VAL
5
MUG
2
PAU
1
PER
Ret
SPA
1
DON
1
MIS
2
MAN
2
51

Resultados completos na Fórmula Un[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pos. Pts
1978 Mario Deliotti Racing Ensign N175 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ARX BRA RSA USW MON BEL ESP SWE FRA GBR
NSC
ALER AUT NED ITA USA CAN NC 0
1979 Candy Tyrrell Team Tyrrell 009 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ARX BRA RSA USW ESP BEL MON FRA GBR ALE
7
AUT NED ITA CAN USA NC 0
1980 Shadow Cars Shadow DN11 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ARX BRA RSA
13
USW
NSC

NC 0
Shadow DN12 BEL
NSC
Theodore Shadow MON
NSC
FRA
NSC
GBR ALE AUT
Unipart Racing Team Ensign N180 NED
Ret
ITA
NSC
CAN
RAM Racing Williams FW07B USA
NSC
1982 Theodore Racing Team Theodore TY02 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 RSA BRA USW SMR BEL MON DET CAN
Ret
NED GBR NC 0
John Player Team Lotus Lotus 91 FRA
12
ALE AUT SUI ITA CPL

Resultados nas 24 Horas de Le Mans[editar | editar a fonte]

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Pos. clase
1982 Nimrod Racing Automobiles Ltd. Tiff Needell
Bob Evans
Nimrod NRA/C2-Aston Martin C 55 Ret Ret
1985 Dome Team Eje Elgh
Toshio Suzuki
Dome 85C-L-Toyota C1 141 Ret Ret
1986 Tom's Co. Ltd. Satoru Nakajima
Masanori Sekiya
Tom's (Dome) 86C-L-Toyota C1 105 Ret Ret
1987 Toyota Team Tom's Australia Alan Jones
Eje Elgh
Toyota 87C-L C1 19 Ret Ret
1988 Toyota Team Tom's Masanori Sekiya
Kaoru Hoshino
Toyota 88C C1 351 12º 12º
1989 Toyota Team Tom's Johnny Dumfries
John Watson
Toyota 89C-V C1 58 Ret Ret
1990 Toyota Team Tom's Masanori Sekiya
Hitoshi Ogawa
Toyota 90C-V C1 347
1992 Toyota Team Tom's Australia David Brabham
Ukyo Katayama
Toyota TS010 C1 192 Ret Ret
1993 Xapón Toyota Team Tom's Países Baixos Jan Lammers
Juan Manuel Fangio II
Toyota TS010 C1 353
1995 Lister Cars Ltd. Dominic Chappell
Rupert Keegan
Lister Storm GTS GT1 40 Ret Ret
1996 Newcastle United Lister Tiff Needell
Anthony Reid
Lister Storm GTS GT1 295 19º 11º
1997 Newcastle United Lister Tiff Needell
George Fouché
Lister Storm GTL GT1 21 Ret Ret
1998 Toyota Motorsport
Alemaña Toyota Team Europe
Bélxica Thierry Boutsen
Alemaña Ralf Kelleners
Toyota GT-One GT1 330 Ret Ret
2000 Alemaña Thomas Bscher Promotion
David Price Racing
Alemaña Dr. Thomas Bscher
Francia Jean-Marc Gounon
BMW V12 LM LMP900 180 Ret Ret

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. Åhman, Michael (1981-12-30). "Han vann och försvann" [He won and disappeared]. Teknikens Värld (en Swedish) (Stockholm, Sweden: Specialtidningsförlaget AB) 34 (1): 22–23. 
  2. de Jong, Frank. "British Saloon Car Championship". History of Touring Car Racing 1952-1993. Consultado o 9 de outubro de 2022. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]