Saltar ao contido

Dámaso Alonso

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaDámaso Alonso

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento22 de outubro de 1899 Editar o valor en Wikidata
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
Morte25 de xaneiro de 1990 Editar o valor en Wikidata (90 anos)
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio de La Almudena Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Madrid
Universidade Complutense de Madrid
Our Lady of Remembrance College (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpoeta , profesor universitario , tradutor , crítico literario , lingüista , escritor , filólogo , romanista Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade Complutense de Madrid
Universidade de Valencia Editar o valor en Wikidata
Membro de
Xénero artísticoPoesía Editar o valor en Wikidata
AlumnosFernando Lázaro Carreter e Bartolomé Llorens (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor en Wikidata
Obra
DoutorandoRamón Lorenzo Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeEulalia Galvarriato
Premios

BNE: XX824040 Dialnet: 82936 Find a Grave: 7752884 Editar o valor en Wikidata

Dámaso Alonso Fernández de las Redondas, nado en Madrid o 22 de outubro de 1898 e finado na mesma cidade o 25 de xaneiro de 1990, foi un escritor, crítico literario e filólogo español. Membro da xeración do 27 e Premio Miguel de Cervantes 1978.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Fillo de pai de Ribadeo e nai de Castropol,[1] estudou dereito, filosofía e literatura antes de entrar no Centro de Estudios Históricos dirixido por Ramón Menéndez Pidal, tomou parte nas actividades da Residencia de Estudiantes, onde coñeceu a Federico García Lorca, Luis Buñuel, José Bello e Salvador Dalí; Alonso escribiu nas revistas literarias La Revista de Occidente e Los Catro Vientos, deu clases de español en numerosas universidades estranxeiras e dende 1933 foi catedrático na Universidade de Valencia ata que en 1939 pasou á Universidade de Madrid, onde comparte exilio interior co seu amigo Vicente Aleixandre. Membro da Real Academia Española dende 1945, foi o seu director entre 1968 e 1982.

Os seus primeiros poemarios considéranse obra de xuventude, con escaso mérito literario (Poemas puros e Poemillas de la ciudad en 1921 e El viento y el verso en 1925).

Hijos de la ira (1944) contribuíu a abrir novos camiños á poesía española da posguerra. Dámaso expresa unha visión desgarrada e sombría da condición humana, para o que utiliza longos versículos e unha linguaxe violenta e mesmo vulgar.

Como estudoso da literatura, Alonso revolucionou o estudo da poesía barroca española, particularmente o traballo de Luis de Góngora, do que fixo unha edición crítica das súas Soledades da que a súa data de publicación, 1927, dá nome á xeración do 27.

Relación de obras:

  • Poemas puros
  • Poemillas de la ciudad
  • El viento y el verso
  • Hijos de la ira
  • Hombre y Dios
  • Gozos de la vista
  • Duda y amor sobre el Ser Supremo

Dámaso Alonso e o galego

[editar | editar a fonte]

Dámaso Alonso investigou o galego que se fala nos Ancares e nos Ozcos, e foi o primeiro filólogo en clasificar a fala de entre Eo e Navia como galega, aínda que a denominou co termo de galego-asturiano.

Entre os seus traballos sobre o galego destacan Junio y Julio entre Galicia y Asturias (1945), El saúco entre Galicia y Asturias (1946), Enxebre (1947), Gallego-asturiano 'engalar', 'volar'. Casos y resultados de velarización de n en el dominio gallego (1954), El gallego-leonés de los Ancares y su interés para la dialectología portuguesa (1959), Narraciones orales gallego-asturianas (1969)

Mantivo unha certa relación con Ribadeo.

  1. Rodríguez Rodríguez, Roberto (2017): "Unha visión de Suso Peña e o seu legado". Conferencia inaugural do curso académico 2017-2018 no IES de Ribadeo Dionisio Gamallo (18/09/2017).

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]