Saltar ao contido

Frederick Gowland Hopkins

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Frederick Hopkins»)
Modelo:BiografíaFrederick Gowland Hopkins

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento20 de xuño de 1861 Editar o valor en Wikidata
Eastbourne, Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Morte16 de maio de 1947 Editar o valor en Wikidata (85 anos)
Cambridge (Reino Unido) Editar o valor en Wikidata
45º Presidente da Royal Society
1930 – 1935
← Ernest RutherfordWilliam Henry Bragg → Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónAgnosticismo Editar o valor en Wikidata
EducaciónKing's College de Londres
Universidade de Londres
Trinity College
Guy's Hospital (en) Traducir
Imperial College School of Medicine Editar o valor en Wikidata
Director de teseThomas Stevenson (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoBioquímica Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónprofesor universitario (1914–), bioquímico, médico, químico Editar o valor en Wikidata
EmpregadorKing's College de Londres
Universidade de Cambridge Editar o valor en Wikidata
Membro de
AlumnosLuis Federico Leloir, J. B. S. Haldane, Ernst Boris Chain e Rudolph Peters (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
DoutorandoMalcolm Dixon (pt) Traducir e J. B. S. Haldane Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteSvensk Uppslagsbok (pt) Traducir
Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Хопкинс Фредерик Гоуленд)
Obálky knih, Editar o valor en Wikidata
Find a Grave: 96738496 Editar o valor en Wikidata

Sir Frederick Gowland Hopkins, nado en Eastbourne (Inglaterra) o 20 de xuño de 1861 e finado en Cambridge o 16 de maio de 1947, foi un bioquímico inglés.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Inicialmente estudou Química na Universidade de Londres e posteriormente Medicina no Hospital Guy. Foi profesor de Fisioloxía Clínica na Universidade de Cambridge e desde 1914 profesor de bioquímica, onde de 1921 a 1943 ocupou a cátedra de sir William Dunn.

De 1930 a 1935, foi presidente da Royal Society e desde 1933 da British Association for the Advancement of Science.

A súa principal contribución investigadora radica no coñecemento das substancias elementais, aquelas que o organismo necesita adquirir da dieta e que a súa falta condiciona enfermidade. Descubriu que uns alimentos tiñan relación directa co crecemento. Comprobou que o consumo de leite conseguía renovar o crecemento detido dun ser vivo en formación.

Entre os seus descubrimentos están, en 1892 novos métodos para apreciar cuantitativamente o acido úrico dos ouriños, en 1901 métodos de análises do triptófano (aminoácido cristalizado) e, en 1921 métodos para illar o glutatión, composto aminoácido importante na autooxidación celular.

Foi galardoado co Premio Nobel de Medicina en 1929, compartido con Christiaan Eijkman.