Torre de San Sadurniño

Torre de San Sadurniño
Tipo	torre
Conservación	en ruínas
Localización
42°31′N 8°49′O
Estado	España
Comunidade autónoma	Galicia
Provincia	provincia de Pontevedra
Concello	Cambados
Patrimonio cultural
Ben de Interese Cultural
Data	17 de outubro de 1994
Identificador	RI-51-0008962
Contacto
Redes
[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]

A Torre de San Sadurniño atópase na Illa de Figueira, unha pequena illa con forma de triángulo irregular (San Tomé do Mar) fronte á actual zona urbana de Cambados na provincia de Pontevedra.

Historia

O lugar no que se encontra foi probablemente o núcleo de poboación máis antigo de Cambados, e coñecido antigamente como Vila Vella e que despois adoptaría a actual denominación de San Tomé do Mar.

O estilo construtivo da torre, que nada ten que ver coas construcións altomedievais anteriores ao ano 1000 como se pensaba, indican que tivo que ser construída a finais do século XV ou inicios do século XVI. A torre conservada hoxe non era polo tanto unha torre de vixianza para avisar dos ataques viquingos na ría de Arousa se non unha casa-torre residencial da familia dos Soutomaior. De feito o fundador da vila de San Tomé foi Sueiro Gomes de Soutomaior, que deixa para a ermida de San Tomé do mar no seu testamento" un marco de plata para ajuda de facer cada un seu caliz de plata" Fala polo tanto este documento da existencia da ermida cuxos alicerces localizaron recentes escavacións arqueolóxicas. A veneración nesta igrexa de santos como San Sadurniño ou San Tomé dan seguramente nome á illa e á vila anexa. Foron seguramente a filla (María) ou a neta (Xoana) de Sueiro, as que mandaron construír a torre.

A fortificación estivo vinculada primeiro á familia Chariño - Soutomaior, logo aos condes de Castronovo, ata que o IV Conde de Castronovo, Martín Domingo de Guzmán y Niño, vendeu o señorío e as posesións ó primeiro marqués de Montesacro, Diego de Zárate y Muga.

Características

Detalle da cheminea.

Vista desde o exterior.

Na pequena illa que ocupaba a antiga fortificación só se conservan uns poucos restos: unha esquina dos muros rexos de cantaría de granito cunha xanela. Ademais atópanse restos dunha lareira no encontro dos muros, que consta dunha cambota de granito sostida por canzorros e unha cheminea formada por un cano tamén de granito.

A súa función principal foi residencial e tamén simbólica do señorío dos Soutomaior, a onde acudían os vasalos a pagar as rendas.

A principios do século XX aínda eran visibles os alicerces da antiga capela do complexo.

Véxase tamén

Bibliografía

• Gumersindo Mosteiro: "A Torre e a sombra" (2018) Cambados. ISBN 978-84-09-05332-2.
• Suso Vila: "A casa dos Soutomaior", editorial Toxosoutos, (2010), p. 476. Noia, A Coruña, ISBN 978-84-92792-36-8
• José Caamaño Bournacell: Cambados a la luz de la historia (1933)