Torre da Penela

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Torre da Penela
ben de interese cultural
ConcelloCabana de Bergantiños
ProvinciaA Coruña
Comunidade
autónoma
Galicia
Coordenadas43°11′09″N 8°51′30″O / 43.18597222, -8.85841667Coordenadas: 43°11′09″N 8°51′30″O / 43.18597222, -8.85841667
Estilo arquitectónico
Estilo actual(século XVII)
Estado actualen ruínas
Véxase tamén
Castelos de Galicia
editar datos en Wikidata ]

O Castelo da Penela, ou Torre da Penela sitúase no lugar da Penela na parroquia de Silvarredonda, no concello coruñés de Cabana de Bergantiños, en Galicia.

Historia[editar | editar a fonte]

O antigo castelo foi fundado por Lope Bermúdez, que emparentou coa liñaxe dos Altamira casando con Urraca de Moscoso.[1], descendente da liñaxe dos Bermúdez de Traba, era parte dunha rede de fortificacións fronteirizas para a defensa da comarca de Bergantiños. Con posterioridade pasou a ser patrimonio dos condes de Priegue, donos da Torre de Celas de Peiro.

As reformas levadas a cabo durante o século XVII configuraron a súa actual tipoloxía de residencia palaciana.

Conta a lenda que un cruceiro, hoxe situado preto da torre, atopábase antes á entrada da fortificación de xeito que todo o que pasase por diante quedaba ceibe dos seus perseguidores. Segundo a lenda, unha muller achegouse ao cruceiro, sendo apreixada xusto antes e decapitada; os veciños sentiron mágoa por ela, “Pena dela”. Así, conforme a lenda, se orixinou o nome, Penela.

Heráldica[editar | editar a fonte]

Escudo da Torre da Penela.

A liñaxe dos Riobó representa no escudo de armas como armas sobre campo de sinople unha torre de prata cunha silva envolvéndoa.

Características[editar | editar a fonte]

A torre é de planta cadrada distribuída en dous andares e un soto no cal se abre unha porta con arco de volta perfecta composto por doelas de bo tamaño. No alto remátase cunha terraza con ameas en toda a súa volta. Algunhas das xanelas foron abertas en tempos posteriores.

Na fachada conserva escudos de armas dos Castro, Rioboo e Bermúdez. Na fachada posterior existe un acceso directo á terceira planta debido ao desnivel do terreo.

Hoxe en día é usado como celeiro e no seu interior consérvase a estrutura dunha escaleira de caracol.

Encaixado nun lavadoiro consérvase outro escudo moi gastado. Detrás da torre atópase unha fonte con pia e forma de cadaleito.

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. BOGA MOSCOSO, R. (2003): Guía dos castelos medievais de Galicia. Vigo, Edicións Xerais de Galicia, páx. 48. ISBN 84-9782-035-5.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]