Torre de Caldaloba
| Torre de Caldaloba | ||||
|---|---|---|---|---|
_01.jpg) | ||||
| Tipo | monumento e castelo  | |||
| Localización | ||||
| ||||
| Estado | España | |||
| Comunidade autónoma | Galicia | |||
| Provincia | provincia de Lugo | |||
| Concello | Cospeito | |||
| Parroquia | Pino | |||
| Patrimonio cultural | ||||
| Elemento da Lista Vermella do Patrimonio | ||||
| Data | 24 de agosto de 2017 | |||
| Identificador | torre-de-caldaloba | |||
|
| ||||
| Ben de Interese Cultural | ||||
| Data | 17 de outubro de 1994 | |||
| Identificador | RI-51-0008890 | |||
| Contacto | ||||
| Redes |  | |||
| [ Wikidata ] | ||||
A torre de Caldaloba,[1] tamén coñecida como castelo de Vilaxoán, é unha fortaleza de orixe medieval[2][3] situada na parroquia de Pino, no concello de Cospeito.
Características
[editar | editar a fonte]Érguese nunha zona da Terra Chá coñecida como A Balura, sobre o outeiro de Coto de Mato, que domina a pasaxe natural que comunica a comarca de Vilalba cos ríos Támoga e Miño, aproveitando un gran castro con catro grandes fosos. Na torre, resisitron durante 11 meses Costanza de Castro e mailo seu marido Fernán Ares de Saavedra o sitio de Diego López de Haro. A uns centos de metros está o pazo de Caldaloba, fundado en 1621 por Rodrigo Díaz Sanjurjo y Montenegro.
Diante da deterioración da estrutura da torre, a Deputación de Lugo anunciou en xullo de 2022, a compra da parcela na que se sitúa a parte mellor conservada da fortaleza e a intención de acadar a propiedade completa.[4]
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]-
Vista frontal da torre. -
Vista posterior. -
Vista lateral.
.jpg)
.jpg)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Torre de Caldaloba na páxina web colaborativa Patrimonio Galego.
- ↑ Meilán García, Antonio José (2021). "O cerco á fortaleza de Vilaxoán: a toma e resistencia de dona Costanza de Castro e Fernán Ares despois de Pardo de Cela". Murguía: revista galega de historia (43-44): 117–151. ISSN 1696-9197.
- ↑ Gago Mariño, Manuel (6 de maio de 2007). "Caldaloba e os tres últimos anos da resistencia da nobreza galega". Capítulo 0.
- ↑ Redacción (2022-07-27). "A Deputación de Lugo adquire a metade da Torre de Caldaloba para a súa protección". Lugo Xornal. Consultado o 2022-07-28.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Boga Moscoso, Ramón (2003). Guía dos castelos medievais de Galicia. Xerais. pp. 159–160. ISBN 84-9782-035-5.
- Huerta Fernández, Santiago; López Manzanares, Gema (1998). Informe sobre la estabilidad y consolidación de la torre de Caldaloba, castillo de Vilaxoan (PDF) (en castelán). Conselleria de Cultura, Comunicación Social e Turismo. Dirección Xeral do Patrimonio Histórico e Documental.
