Torre de Celas de Peiro
| Torre de Celas de Peiro | |
|---|---|
| Ben de Interese Cultural | |
 | |
| Concello | Culleredo |
| Provincia | A Coruña |
| Comunidade autónoma | Galicia |
| Coordenadas | 43°14′58″N 8°24′31″O / 43.24954, -8.40863Coordenadas: 43°14′58″N 8°24′31″O / 43.24954, -8.40863 |
| Estilo arquitectónico | |
| Estilo actual | (século XIV) |
| Estado actual | museo |
| Véxase tamén | |
| Castelos de Galicia | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A Torre de Celas de Peiro[1] é o que queda en pé da fortaleza medieval de Vinseira, tamén coñecida como Torre de Vinseira Pequena[2] ou Fortaleza dos Condes de Andrade. Sitúase na parroquia de Celas, no concello coruñés de Culleredo.
A fortaleza xa existía no ano 1395. Pertenceu á casa de Andrade, e aínda conserva escudo coas súas armas.
Historia[editar | editar a fonte]
Esta torre é o único que queda do antigo castelo de Vinseira, que xa existía anteriormente a 1395, pois a primeira referencia documental a esta fortificación data dese ano. O castelo e os seus dominios pertencían á casa dos Andrade. Foi destruída durante a Gran Guerra Irmandiña, e reconstruída pouco tempo despois.
Durante boa parte da Idade Media foi a única fortificación galega que permaneceu fóra do dominio da nobreza grazas ó foro de reguengo concedido por Afonso IX no século XIII, o cal dispuña que a cidade non podía ter como veciños nin monxes nin nobres.
Pero este foro non foi sempre respectado e consta como, xa en 1395, o fidalgo Martín Becerra (posiblemente ás ordes dos Andrade) someteu os campesiños coa axuda deste castelo de Celas. Encontrándose coa forte oposición do concello coruñés, finalmente chegaron ó acordo de eliminar da fortificación os elementos defensivos como os palenques, seteiras, beirís e ameado.
Características[editar | editar a fonte]
Na actualidade só se conserva unha torre de planta cadrada, con 8 metros de lado, e 12 metros de altura. Nela aínda se aprecia o brasón de armas dos Andrade. Ata tempos recentes tivo acaroado un pazo xa desaparecido. Foi obxecto de restauración en 1992, cando se acondicionou como espazo museolóxico e de exposicións. Entre 1994 e 2011 as súas instalacións albergaron o Museo Etnográfico de Culleredo.
Conta coa protección da Declaración xenérica do Decreto de 22 de abril de 1949, e da Lei n° 16/1985 sobre o patrimonio Histórico Español.
Crese que a veciña igrexa románica de Santa María de Celas foi parte integrante da primitiva fortificación.
No ano 2019 a cadea de distribución de alimentación Gadisa fixo un anuncio de televisión no que os protagonistas pasean polo parque que arrodea á torre e aparecen nun balcón. Este balcón non existe na torre e foi engadido dixitalmente no vídeo.[3]
Notas
- ↑ La torre de Celas de Peiro Arquivado 18 de setembro de 2019 en Wayback Machine., Castillo López, Ángel del, Boletín nº75, 1913, RAG.
- ↑ Torre de Celas de Peiro na páxina web colaborativa Patrimonio Galego.
- ↑ Vivamos como galegos - #Repunantiños habelos, hainos. #ONosoÉMoito. Minuto 2:52
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Torre de Celas de Peiro  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- BOGA MOSCOSO, Ramón (2003), Guía dos castelos medievais de Galicia, páxs. 42-43, Guías Temáticas Xerais. Edicións Xerais de Galicia, S.A.. ISBN 84-9782-035-5