Torre da Forxa: Diferenzas entre revisións
Xas (conversa | contribucións) Modelo:Castelos de Galicia |
m engado a Categoría:Castelos e fortalezas de Galicia sen imaxes mediante HotCat |
||
| Liña 30: | Liña 30: | ||
[[Categoría:Castelos e fortalezas de Galicia|Porqueira]] |
[[Categoría:Castelos e fortalezas de Galicia|Porqueira]] |
||
[[Categoría:Porqueira]] |
[[Categoría:Porqueira]] |
||
[[Categoría:Castelos e fortalezas de Galicia sen imaxes]] |
|||
[[pt:Torre da Forxa]] |
[[pt:Torre da Forxa]] |
||
Revisión como estaba o 24 de xuño de 2012 ás 17:08
| Torre da Forxa | |
|---|---|
| ben de interese cultural | |
_(8058878721).jpg)  | |
| Concello | Porqueira |
| Provincia | Ourense |
| Comunidade autónoma | Galicia |
| Coordenadas | 42°00′49″N 7°50′57″O / 42.013479, -7.84919Coordenadas: 42°00′49″N 7°50′57″O / 42.013479, -7.84919 |
| Estilo arquitectónico | |
| Estilo orixinal | románico (século XII) |
| Estilo actual | románico (Bo estado) |
| Estado actual | Visitable |
| Véxase tamén | |
| Castelos de Galicia | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A Torre da Forxa, tamén coñecida como Torre de Porqueira é o conservado ata os nosos días dun castelo medieval construído no século XII no concello ourensán de Porqueira. Nel, segundo conta a tradición, foi durante un tempo confinado o rei García de Galicia.
Historia
No ano 1157 pasou a formar parte do patrimonio do bispado de Ourense pola cesión feita polo rei Afonso VII, confirmada por Afonso IX, que en maio de 1204, en Troncoso, vendeu ó bispo don Afonso por dous mil cincocentos soldos canto tiña e lle correspondía en Porqueira.
Na primavera do ano 1387 o castelo foi ocupado por pouco tempo polo Duque de Lancaster con motivo da guerra pola sucesión da coroa entre Pedro I de Castela e Henrique de Trastámara.
Na segunda metade do século XV, cando xa pertencía á casa de Monterrei, sufriu o ataque dos Irmandiños que non chegaron a destruíla.
Despois de 1837 foi a sede do recentemente creado concello de Porqueira, pasando despois a mans particulares.
Descrición
O castelo sitúase no val, lugar elixido para unha maior eficacia no control da fronteira co veciño Portugal. Da antiga fortaleza só queda en pé esta torre, de austera e robusta construción en perpiaños de granito dispostos en fiadas regulares.
Accédese ao seu interior a través dunha porta a maior altura do chan á que se chega por medio dunha escalinata de vinte tramos.
Non presenta case aberturas: a porta románica, as ventás seteiras que defenden a entrada na súa vertical e unhas pequenas ventás, hoxe en día cubertas con cristais.
Modillóns simples sosteñen o seu matacán voladizo. Non se conservan as almeas.
Atópase protexido baixo a declaración xenérica do Decreto do 22 de abril de 1949 sobre o Patrimonio histórico español.
Na actualidade acolle un centro de interpretación da Vía Nova XVIII do Itinerario de Antonino ao seu paso pola Limia.