Francio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Francio
[[Ficheiro:|200px]]
Cs
 
 
87
Fr
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Fr
-
RadonFrancioRadio
Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Francio
Información xeral
Nome, símbolo, número Francio, Fr, 87
Serie química Alcalinos
Grupo, período, bloque 1, 7, s
Densidade 1870 kg/m3
Dureza
Aparencia Metálico
N° CAS {{{CAS}}}
N° EINECS {{{EINECS}}}
Propiedades atómicas
Masa atómica 223 u
Raio medio pm
Raio atómico (calc) 2,70 Å pm
Raio covalente 260 pm
Raio de van der Waals 348 pm
Configuración electrónica [Rn]7s1
Electróns por nivel de enerxía 2, 8, 18, 32, 18, 8, 1
Estado(s) de oxidación 1
Óxido Base forte
Estrutura cristalina cúbica centrada no corpo
Propiedades físicas
Estado ordinario Líquido
Punto de fusión 300 K
Punto de ebulición 950 K
Punto de inflamabilidade {{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización 65 kJ/mol
Entalpía de fusión 2 kJ/mol
Presión de vapor
Temperatura crítica {{{T_crítica}}} K
Presión crítica {{{P_crítica}}} Pa
Volume molar m3/mol
Velocidade do son m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling) 0,7 (Pauling)
Calor específica {{{calor_específica}}} J/(K·kg)
Condutividade eléctrica 3 × 106/m O S/m
Condutividade térmica 15 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización 380 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización2}}} kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización3}}} kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización4}}} kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización {{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD
MeV
221FrSintético4,8 mina6,457217At
222FrSintético14,2 minß-2,033222Ra
223FrSintético21,8 minß-1,149
5,430
221Ra
219At
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

O francio (en homenaxe a Francia) é un elemento químico de símbolo Fr , número atómico 87 (87 protóns e 87 electróns) que ten unha masa atómica [223] u. É un elemento metálico, radioactivo, existente no grupo alcalino da clasificación periódica dos elementos. A temperatura ambiente, o francio encóntrase en estado líquido.

Foi descuberto en 1939 por Marguerite Perey, no Instituto Curie de París, como resultado do decaemento radioactivo do isótopo ástato-227.

Características principais[editar | editar a fonte]

O francio é o metal alcalino máis pesado, resulta do decaemento alfa do actinio e é o elemento máis electropositivo. Todos os seus isótopos son radioactivos e teñen unha vida curta.

Pode ser producido sinteticamente a través do bombardeamento de torio con protóns. Pode ser producido tamén bombardeando radio ou ástato con neutróns.

As propiedades químicas probablemente son semellantes ás do cesio, con estado de oxidación +1, ou sexa, oxidándose con osíxeno, reaccionando con auga formando base, con ácidos formando sales, e cos halóxenos.

Historia[editar | editar a fonte]

Déuselle nome a este elemento en homenaxe a Francia, onde foi descuberto en 1939, por Marguerite Perey (que traballou como asistente de Marie Curie) no "Instituto Curie" de París. Este elemento detectouse por Perey cando estudaba o decaemento radioactivo do actinio-227 ,verificando como produto de decaemento un novo elemento, de número atómico 87.

A estrutura atómica do francio estudouse entre 1970 e 1980 por un equipo de investigadores liderados por Sylvain Lieberman.

Non existe, fóra da investigación científica, ningunha aplicación deste elemento e dos seus compostos. Debido á súa vida moi curta non é posible obter este elemento en cantidades comerciais significativas.

Ocorrencia[editar | editar a fonte]

Ocorre naturalmente nos minerais de uranio. Estímase que, debido a súa inestabilidade, existen unhas poucas decenas de gramos deste elemento na codia terrestre. De entre os elementos da táboa periódica con número atómico inferior a 101 é o máis inestable .

Isótopos[editar | editar a fonte]

Existen 41 isótopos de francio coñecidos. Cunha vida media de 22 minutos, o isótopo Fr-223 é o de máis longa vida deste elemento. É resultante da deterioración do isótopo ástato-227, sendo o único isótopo que ocorre naturalmente. Tódolos demais son altamente inestables, consecuentemente, Só se pode ter coñecemento das propiedades deste elemento mediante procedementos radioquímicos.

Como todo elemento radioactivo existe o perigo da contaminación por aqueles que o manexan.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]