Mar de Noruega
| Mar de Noruega | |
|---|---|
| Norskehavet - Norwegian Sea | |
 | |
| Localización administrativa | |
| Estado |  Dinamarca Islandia Noruega |
| Subdivisión |  Illas Feroe ( Dinamarca)Svalbard e Jan Mayen e provincias de Hordaland, Sogn og Fjordane, Møre og Romsdal, Sør-Trøndelag, Nord-Trøndelag, Nordland, Troms e Finnmark (NOR) |
| Localización xeográfica | |
| Océano / Mar | Océano Atlántico |
| Continente | Europa |
| Illa/s | illas Feroe, Islandia, Jan Mayen e illas Svalbard |
| Xeografía | |
| Mares contiguos | Mar de Groenlandia, mar do Norte e mar de Barents |
| Illas interiores | Illas Lofoten (NOR) |
| Cidades ribeiregas | Tromso e Bodo (NOR) Tórshavn (Feroe, Dinamarca) |
| Accidentes | |
| Cabos | Cabo Norte (NOR) |
| Características | |
| Superficie | 1 380 000 km² |
| Profundiade máxima | 3970 m |
| Profundidade media | 1600 -1750 m |
| Capacidade | 2 400 000 km³ |
| Outros datos | |
| Salinidade | 35 partes por mil |
| Mapa | |
 Mapa batimétrico do mar cos límites. | |
 Mar de Noruega | |
O mar de Noruega (noruegués: Norskehavet) é un mar mar marxinal no océano Ártico, ao noroeste de Noruega entre o Mar do Norte e o Mar de Groenlandia, ao lado do Mar de Barents ao nordés. No suroeste, está separada do océano Atlántico por unha crista submarina que circula entre Islandia e as Illas Feroe. Ao norte, a crista de Jan Mayen sepárao do mar de Groenlandia.
A diferenza doutros mares, a maior parte do fondo do mar noruegués non forma parte dunha plataforma continental e, polo tanto, sitúase a unha profundidade de aproximadamente dous quilómetros de media. Os ricos depósitos de petróleo e gas natural atópanse baixo o fondo do mar e están sendo explorados comercialmente nas áreas con profundidades marítimas de ata un quilómetro. As zonas costeiras son ricas en peixes que visitan o mar de Noruega desde o Atlántico norte ou desde o Mar de Barents (bacallau) para a desova. A corrente cálida do Atlántico Norte asegura temperaturas de auga relativamente estables e altas, polo que a diferenza dos mares do Ártico, o mar noruegués está libre de xeo durante todo o ano. Investigacións recentes concluíron que o gran volume de auga no mar de Noruega coa súa gran capacidade de absorción de calor é máis importante como fonte de invernos suaves de Noruega que a Corrente do Golfo e as súas extensións.[1]
As augas deste mar son moi frías e a miúdo son sucadas por icebergs.
Chega ata os 3.970m de profundidade.
Extensión[editar | editar a fonte]
A Organización Hidrográfica Internacional define os límites do Mar de Noruega como segue:[2]
- No nordés. Unha liña que une o punto máis ao sur de West Spitzbergen [sic] ao cabo do Norte da Illa do Oso, a través desta illa a Cabo Bull e de aí a cabo Norte, en Noruega (25° 45'E).
- No sueste. A costa oeste de Noruega entre o Cabo Norte e Cabo Stadt (62°10′N 5°00′L / 62.167, -5.000).
- No sur. Desde un punto da costa oeste de Noruega na latitude 61º norte ao longo deste paralelo ata a lonxitude 0° 53' Oeste desde alí unha liña cara ao extremo NE de Fugloy Fuglö (62°21′N 6°15′O / 62.350, -6.250) e cara ao extremo leste de Gerpir (65°05′N 13°30′O / 65.083, -13.500) en Islandia.
- Occidente. O límite sueste do mar de Groenlandia unha liña que se une ao punto máis meridional de West Spitzbergen [sic] ata o punto norte da illa de Jan Mayen, cara a abaixo a costa occidental desa illa cara ao extremo sur, desde alí unha liña cara ao extremo oriental de Gerpir (65°05′N 13°30′O / 65.083, -13.500) en Islandia.
Localidades costeiras[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Mar de Noruega  |
- ↑ Westerly storms warm Norway Arquivado 29 de setembro de 2018 en Wayback Machine.. The Research Council of Norway. Forskningsradet.no (3 September 2012). Retrieved on 2013-03-21.
- ↑ "Limits of Oceans and Seas, 3rd edition" (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de outubro de 2011. Consultado o 6 de febreiro de 2010.