Xogos Olímpicos de 1964
 | |
| Cidade anfritioa | Toquio,  Xapón |
|---|---|
| Nacións | 93 |
| Atletas | 5 151 (4 473 homes, 678 mulleres) |
| Eventos | 163 en 19 deportes (25 disciplinas) |
| Apertura | 10 de outubro de 1964 |
| Clasura | 24 de outubro de 1964 |
| Inaugurado por | Emperador Hirohito[1] |
| Lapa olímpica | Yoshinori Sakai[1] |
| Estadio | Estadio Nacional de Toquio |
| Anterior | Roma 1960 |
| Seguinte | Cidade de México 1968 |
Os Xogos da XVIII Olimpíada foron realizados en Toquio, no Xapón, entre o 10 e o 24 de outubro de 1964, sendo os primeiros Xogos Olímpicos realizados en Asia. A cidade xa conquistara o dereito de realizalos en 1940, pero a invasión da China polo Xapón os transferiu para Helsinqui, en Finlandia. Co estourido da segunda guerra mundial en 1939, os Xogos de 1940 foron finalmente cancelados.
En 1958, Toquio conquistou finalmente o dereito de cidade-sede para o ano de 1964, derrotando na votación do Comité Olímpico Internacional as cidades de Detroit, Bruxelas e Viena.
Abertos polo Emperador Hiroito en persoa, coa presenza de 5.151 atletas de 93 estados, o momento máis simbólico do evento foi a entrada no estadio, cargando a facho olímpico, do mozo Yoshinori Sakai, de 19 anos, nacido en Hiroshima o día 6 de agosto de 1945, o mesmo día no que a bomba atómica foi detonada sobre a cidade. A súa escolla foi unha homenaxe ás vítimas do holocausto nuclear e unha chamada á paz mundial.
Curiosidades[editar | editar a fonte]
 | As seccións de curiosidades e anécdotas deben ser evitadas. Axude a mellorar este artigo, integrando no corpo do texto as informacións relevantes e verificadas e retirando as superfluas ou impropias. |
- Estes foron os primeiros xogos transmitidos por un satélite de comunicación xeoestacionario para outros continentes e o primeiro programa de televisión en cruzar, en vivo, o océano Pacífico.
- O judo e o voleibol, deportes moi populares no Xapón, foron introducidos nos Xogos de 1964, alén do Péntatlon moderno feminino.
- A nadadora australiana Dawn Frazer conquistou a terceira medalla de ouro consecutiva nos 100m libres (Melbourne 56, Roma 60 e Toquio 64) mentres que o grande nome da natación foi o do norteamericano Don Schollander, con catro medallas de ouro.
- O etíope Abebe Bikila tórnase bicampión olímpico da Maratón, primeiro home na historia en conseguir tal fazaña, seis semanas após unha extracción de apéndice. Correndo os 42 kms da proba desta vez calzado e agora polas rúas da capital xaponesa, quebra novamente o marca mundial da modalidade.
- A fabulosa ximnasta soviética Larissa Latynina pechou a súa inigualable carreira gañando dúas medallas de ouro no chan e no xeral por equipos (as dúas por terceira vez consecutiva) acumulando un total de 18 medallas, sendo 9 delas de ouro, tornándose a maior campioa olímpica, en calquera deporte, de todos os tempos, cunha cantidade de medallas inalcanzable até hoxe.
- O neozelandés Peter Snell afirmouse como o maior medio fondista do planeta ó gañar o ouro nos 800 e nos 1500 metros do Atletismo.
- A pista de atletismo sintética foi empregada por primeira vez nos Xogos.
Modalidades disputadas[editar | editar a fonte]
Cadro de medallas[editar | editar a fonte]
| Cadro de Medallas | 
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Posición | País | 
|
|
|
Total |
| 1 |  Estados Unidos
|
36 | 26 | 28 | 90 |
| 2 |  URSS
|
30 | 31 | 35 | 96 |
| 3 |  Xapón
|
16 | 5 | 8 | 29 |
| 4 | .svg){kind=small} Equipo Unido de Alemaña
|
10 | 22 | 18 | 50 |
| 5 |  Italia
|
10 | 10 | 7 | 27 |
| 6 |  Hungría
|
10 | 7 | 5 | 22 |
| 7 |  Polonia
|
7 | 6 | 10 | 23 |
| 8 |  Australia
|
6 | 2 | 10 | 18 |
| 9 |  Checoslovaquia
|
5 | 6 | 3 | 14 |
| 10 |  Reino Unido
|
4 | 12 | 2 | 18 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Factsheet – Opening Ceremony of the Games of the Olympiad" (PDF) (Nota de prensa). International Olympic Committee. 9 de outubro de 2014. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 14 de agosto de 2016. Consultado o 22 de decembro de 2018.
