Xogos Olímpicos de 1948

Xogos da XIV Olimpíada

Londres 1948
Estados Participantes	59
Atletas	4099
Eventos	136 en 17 deportes
Cerimonia de apertura	29 de xullo
Cerimonia de clausura	14 de agosto
Apertura oficial	Xurxo VI do Reino Unido
Xuramento do Atleta	Don Finlay
Entrada do Facho Olímpico	John Mark
Local	Estadio de Wembley

Os Xogos Olímpicos de 1948, coñecidos oficialmente como Xogos da XIV Olimpíada, foron realizados por segunda vez en Londres do 29 de xullo ó 14 de agosto daquel ano. Así como os Xogos Olímpicos de 1920 se realizaran en Antuerpen como homenaxe do Comité Olímpico Internacional ó sufrimento do pobo belga durante a I Guerra Mundial, Londres tivo a honra de celebrar os xogos por segunda vez en virtude do martirio que a cidade sufrira durante a guerra, especialmente cos bombardeos perpetrados pola forza aérea nazi durante o período de 1940-41, que devastaron a capital inglesa.

Despois de seis anos dun conflito con millóns de vítimas e un custo financeiro imposible de calcular, Europa, e polo tanto Gran Bretaña estaban arrasadas economicamente, o que tornou extremadamente ardua a tarefa de organizar os Xogos. De calquera modo, os organizadores conseguiron facer un evento digno, restaurando o famoso Estadio de Wembley para servir como palco central dos Xogos Olímpicos, que contou coa participación de 59 estados, coa presenza de 4.104 atletas, 370 deles mulleres, en 17 modalidades e foron abertos polo Rei Xurxo VI en persoa.

Curiosidades[editar | editar a fonte]

Os Xogos de Londres foron os primeiros en seren transmitidos por televisión para vivendas particulares, a pesares de pouco vistos, pois pouquísimas persoas no Reino Unido tiñan aparellos residenciais.

Alemaña e Xapón, agresores e perdedores da guerra recén rematada, non foron convidados ó evento.

Estatua de Fanny Blankers-Koen en Rotterdam (Países Baixos).

A holandesa Fanny Blankers-Koen foi o grande nome feminino dos Xogos. Ós trinta anos, casada e nai de dous fillos, Fanny gañou catro medallas de ouro nos 100 m, 200 m, 80 m vallas e relevo 4x100 m. Unha regra que na época limitaba a participación de mulleres en máis de tres probas individuais, a impediu conquistar máis medallas, pois era tamén a posuidora do récord mundial do salto de altura e salto de lonxitude.

En 1938, o húngaro Karoly Takacs integraba o equipo de tiro campión mundial de Hungría, cando unha granada de man mutilou súa man dereita, a man coa que tiraba. Takacs aprendeu entón a tirar coa man esquerda e en Londres, dez anos despois, conquistou a medalla de ouro no tiro, modalidade pistola-rápida.

Harold Sakata, hawaiano de ascendencia xaponesa, gañou a medalla de prata no levantamento de peso, categoría até 85 kgs. Anos despois, ficaría mundialmente famoso como o capanga Oddjob, no filme 007 against Goldfinger, da serie James Bond.

Por primeira vez foron empregados os bloques no chan para apoiar e impulsar os pés dos corredores nas probas rápidas do atletismo.

Ós 17 anos, o norteamericano Bob Mathias tornouse campión olímpico do décatlon, a penas catro meses após comezar a practicar a modalidade, tornándose o máis novo vencedor dunha proba de atletismo masculino na historia dos Xogos até hoxe.

As mais dramáticas imaxes dos Xogos foron novamente no maratón, cando o belga Etienne Gailly entrou no estadio de Wembley liderando a proba de tal maneira que, deshidratado e desorientado, practicamente andou arrastrándose toda a última volta até a liña de chegada, sendo adiantado por dous corredores, mais aínda conseguiu a medalla de bronce. Estas imaxes repetiríanse 36 anos despois nos Xogos dos Ánxeles, en 1984, desta vez na estrea do maratón feminino, coa suíza Gabriella Andersen-Scheiss.

Modalidades disputadas[editar | editar a fonte]

Participantes

Cadro de medallas[editar | editar a fonte]

Cadro de medallas
Posición	País				Total
1	Estados Unidos	38	27	19	84
2	Suecia	16	11	17	44
3	Francia	10	6	13	29
4	Hungría	10	5	12	27
5	Italia	8	11	8	27
6	Finlandia	8	7	5	20
7	Turquía	6	4	2	12
8	Checoslovaquia	6	2	3	11
9	Suíza	5	10	5	20
10	Dinamarca	5	7	8	20