Carlos Filipe Ximenes Belo
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde abril de 2013.) |
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 3 de febreiro de 1948 (76 anos) Baucau |
| Bispo titular | |
| 21 de marzo de 1988 – Diocese: Q1870346  | |
| Administrador apostólico | |
| 21 de marzo de 1988 – 26 de novembro de 2002 Diocese: Arquidiocese de Díli (pt) | |
| Bispo | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Timor Leste |
| Relixión | Igrexa católica |
| Educación | Pontifícia Universidade Salesiana (pt) Universidade Católica Portuguesa (pt) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Catolicismo |
| Ocupación | bispo católico (1988–), sacerdote católico (1980–), político |
| Lingua | Lingua portuguesa |
| Orde relixiosa | Salesianos |
| Consagración | Francesco Canalini |
Premios | |
Sinatura  | |
Carlos Filipe Ximenes Belo, nado en Baucau o 3 de febreiro de 1948 é un bispo católico de Timor Leste,[1] Premio Nobel da Paz en 1996.[2]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Pasou unha infancia precaria, trala morte do seu pai cando tiña dous anos. Adicouse ao pastoreo de búfalos e a mendicidade. Ingresou en 1962 no seminario de Menegah de Dili e máis tarde no de Dili. Continuou os estudos en Portugal. Entrou na orde salesiana e completou a súa formación na Universidade Pontificia desa orde. Adoitaba visitar poboados marxinais e vítimas da represión.
Foi ordenado bispo por Xoán Paulo II en 1988 tras designalo en 1983 administrador apostólico de Dili. Continuou a súa loita a prol dos dereitos humanos, denunciando violacións e abusos e publicando listas de desaparecidos, acusando ao exército indonesio. Foi vixiado e expiado. Pediu á ONU a descolonización de Timor Oriental. Sufriu varios intentos de asasinato.
Tras a concesión do premio Nobel da Paz, entrevistouse co presidente de Indonesia Yusuf Habibie a quen lle pediu un referendo de autodeterminación e o ensino na lingua indíxena tetun. Mediou entre as partes en conflito buscando a reconciliación.
En 2004 marchou de misioneiro a Mozambique onde desenvolve accións de promoción social, axuda económica e educativa de poboacións indíxenas empobrecidas.
| Dignidades da Igrexa católica | ||
|---|---|---|
| Predecesor: Martinho da Costa Lopes |
 1983 - 2002 |
Sucesor: Basílio do Nascimento |
Notas[editar | editar a fonte]
| Control de autoridades |
|
|---|
