Pacific Racing

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Pacific
Nome completo Pacific Grand Prix (1994)
Pacific Team Lotus (1995)
Bandeira
Baseada en Thetford, Reino Unido
Tempadas en activo 2 (1994-1995
Número de pilotos Francia Paul Belmondo
Francia Bertrand Gachot
Italia Giovanni Lavaggi
Suíza Jean-Denis Délétraz
Italia Andrea Montermini
Debut Gran Premio do Brasil de 1994
Carreiras 33 (40 saídas de 66 entradas)
Campionatos de Construtores 0
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 0 (mellor posición: 8º, Alemaña 1995 e Australia 1995)
Pole positions 0 (mellor posición na grella: 19º, Gran Premio do Xapón de 1995)
Voltas Rápidas 0
Puntos totais 0
Derradeiro GP Gran Premio de Australia de 1995


Pacific Racing (máis tarde coñecido como Pacific Grand Prix, e finalmente como Pacific Team Lotus) era un equipo de automobilismo do Reino Unido. Tralo éxito nas fórmulas inferiores, o equipo participou en dúas tempadas completas de Fórmula Un, en 1994 e 1995, participando en 33 grandes premios sen moito éxito.

Orixes e éxito nas fórmulas inferiores[editar | editar a fonte]

David Coulthard 's Racing Pacífico Fórmula 3000 Reynard de 1993 .

O equipo foi fundado polo ex mecánico de Keith Wiggins en 1984, para competir no Campionato Europeo de Fórmula Ford, co piloto noruegués Harald Huysman e o apoio de Marlboro. Huysman gañou dous títulos o europeo e o do Benelux. Por consello Huysmans, Pacific fichou a Bertrand Gachot para a Fórmula Ford británica cun Reynard en 1985. Ao ano seguinte, Gachot, tamén formou parte do equipo do Campionato Mundial de Marlboro, gañou a coroa da Fórmula Ford 2000 para Pacific. Marlboro quedou co equipo de Wiggins na FF2000 en 1987, gañando o título británico con JJ Lehto. En 1988, Pacific entrou na Campionato Británico de F3 con Lehto e un coche Reynard, e gañou o título no seu primeiro intento. Wiggins non quería permanecer na F3 e trasladouse á Fórmula 3000, unha vez máis en asociación con Reynard e Marlboro. Con todo, a tempada de Lehto e Eddie Irvine foi decepcionante e o apoio da compañía de tabaco marchou co equipo rival DAMS en 1990. O equipo volveuse a formar en 1991, logrando Christian Fittipaldi a coroa na F3000 .

Fórmula Un[editar | editar a fonte]

Bertrand Gachot no Gran Premio do Pacífico de 1994
Gachot pilotando para Pacific no Gran Premio do Reino Unido de 1995

Pacific Racing gañara en todas as categorías júnior, nas que participara, e en 1992 Wiggins decidiuse a dar o salto á F1 na tempada 1993, no proceso cambiou o nome do equipo a Pacific Grand Prix. A falta de enxeñeiros propios e consciente do limitado tempo que tiña, Wiggins contactou co construtor de F3000 Reynard Racing para deseñar e construír o novo chasis PR01, coa esperanza de beneficiarse de varios anos de investigación e desenvolvemento que Reynard investira no seu propio proxecto recentemente desbotado de participar na F1. Por desgraza para Pacific, o equipo de deseño dirixido por Byrne Rory marchara a Benetton ao final de 1991 e Reynard vendera o deseño (aínda en forma de debuxos en papel) ao equipo Ligier. O pequeno equipo de deseño do PR01, que traballaba en Reynard pero nominalmente eran empregados de Pacific para cumprir cos regulamentos da FIA, víronse obrigados a iniciar un novo deseño baseado na pouca da investigación que Reynard mantiña da F1 e a utilización dunha serie de compoñentes menores do chasis da F3000 de Reynard nun intento de limitar os custos. Coas súas raíces no mesmo proxecto, o Benetton B193 resultante, o Ligier JS37 e o Pacific PR01 compartían o mesmo frontal, co morro elevado que posteriormente converteuse en estándar na Fórmula Un.

Pospuxeron a súa entrada en xaneiro de 1993[1] debido á recesión e o fracaso para conseguir investidores.[Cómpre referencia]. Non foron capaces de entrar na F1 ata o ano 1994. O ano foi un desastre. Paul Belmondo e o expiloto de Pacific Bertrand Gachot comezaron a tempada como pilotos, con Oliver Gavin como probador. O PR01, deseñado para a tempada de 1993, non se sometera a ningunha das probas no túnel do vento, algo vital para perfeccionar a aerodinámica do coche, só fixera unhas poucas ducias de km de probas na pista e o seu motor Ilmor 3.5 L V10 non tiña a potencia suficiente para os estándares de 1994. Esa tempada o equipo non terminou unha soa carreira e a partir do Gran Premio de Francia en diante, non logrou cualificar ningún coche. Obtiveron un total de cero puntos nesa tempada. En 1995, Pacific fusionouse co moribundo Team Lotus.[2] Os obsoletos motores Ilmors substituíronse polo Ford ED V8 e trouxéronse gran cantidade de novos patrocinadores. Tamén producíronse boas noticias tamén cando o PR02 garantiuse participar en todas as carreiras, coa desaparición de Larrousse e Lotus non era necesario precualificar. Belmondo fora substituído por Andrea Montermini. Logo de non ter ningunha sorte na primeira metade da tempada, o outro piloto, Gachot, deixou vacante o seu asento a mediados de 1995, para dar paso a infames pilotos de pago Giovanni Lavaggi (catro carreiras, catro abandonos) e Jean-Denis Deletraz (dúas carreiras, un abandono, unha NC). Gachot volveu máis adiante cando acabáronse os cartos dos dous pilotos de pago. Dous pilotos de Wiggins querían correr (o piloto de Fórmula Nippon Katsumi Yamamoto en Okayama e Suzuka e o piloto de probas Oliver Gavin en Australia) pero fóronlles denegadas as super licenzas. Os mellores acabados de Pacific esa tempada foron 8º nos grandes premios de Alemaña e Australia.

Retirada e secuelas[editar | editar a fonte]

Ao final da tempada de 1995, o equipo retirouse da Fórmula Un e Wiggins regresou á Fórmula 3000, resucitando Pacific Racing que competiu con Oliver Tichy e Marc Gené como pilotos. Gené deixou o equipo logo do seu accidente en Pau, e Tichy continuou só ata que o equipo abandonou a metade de tempada. En 1997 Wiggins tamén intentou entrar en carreiras de autos deportivos e nas 24 Horas de Le Mans cun chasis moi modificado dun BRM coñecido como o P301 e usando motores Nissan. Tras unha serie de fracasos para o proxecto en 1998, Wiggins pechou o equipo. Wiggins uniuse a Lola e axudou ao construtor a recuperar terreo nas Champ Car World Series. Cun pé nos Estados Unidos, o mecánico convertido en xerente de equipo aliouse á fábrica de cervexa Herdez e en 2000 adquiriu Bettenhausen Motorsports, cambiaron o nome a HVM Racing. No ano 2006, Paul Stoddart, ex propietario do equipo Minardi F1, comprou accións no equipo e volveu a bautizalo como Minardi Team USA.

Rexistro de carreiras[editar | editar a fonte]

Resumo de Resultados[editar | editar a fonte]

Ano Campionato Coche # Piloto(s) Carreiras Gañadas Poles Volta
rápida
Puntos DC/WDC TC/WCC
1984 Benelux Formula Ford 1600[3] Harald Huysman
European Formula Ford 1600[3] Harald Huysman
1985 British Formula Ford 1600[3] Reynard Bélxica Bertrand Gachot
1986 British Formula Ford 2000[3] Reynard Bélxica Bertrand Gachot
1987 British Formula Ford 2000[4] Finlandia JJ Lehto
European Formula Ford[4] Finlandia JJ Lehto
1988 British Formula Three[4][5][6] Reynard-Toyota Finlandia JJ Lehto 18 8 6 11 113 n/a
John Alcorn 21*
Evan Demoulas 8 0 0 0 0 NC
Macau Grand Prix[7] Reynard-Toyota 2 Finlandia JJ Lehto 1 0 0 0 n/a Ret n/a
1989 International Formula 3000 Reynard-Mugen 24 Eddie Irvine 10 0 0 0 11
25 Finlandia JJ Lehto 9 0 0 0 6 13º
Allan McNish 1 0 0 0 0 NC
1990 International Formula 3000 Lola-Mugen 24 Stéphane Proulx 11 0 0 1 0 NC NC
25 Marco Greco 2 0 0 0 0 NC
Claude Bourbonnais 2 0 0 0 0 NC
1991 International Formula 3000 Reynard-Mugen 29 Italia Antonio Tamburini 10 1 0 1 22
30 Christian Fittipaldi 10 2 4 1 47
1992 International Formula 3000 Reynard-Mugen 1 Francia Laurent Aïello 10 0 0 0 3 13º
2 España Jordi Gené 10 1 1 0 21
1993 International Formula 3000 Reynard-Cosworth 8 David Coulthard 9 1 0 2 25
9 Alemaña Michael Bartels 7 0 0 0 4 =11º
Phil Andrews 2 0 0 0 0 NC
1994 Fórmula 1 Pacific-Ilmor 33 Francia Paul Belmondo 16 0 0 0 0 NC NC
34 Francia Bertrand Gachot 16 0 0 0 0 NC
1995 Fórmula 1 Pacific-Ford 16 Francia Bertrand Gachot 11 0 0 0 0 NC NC
Italia Giovanni Lavaggi 4 0 0 0 0 NC
Suíza Jean-Denis Délétraz 2 0 0 0 0 NC
17 Italia Andrea Montermini 16 0 0 0 0 NC
1996 International Formula 3000 Lola-Zytek 28 Francia Patrick Lemarié 16 0 0 0 2 =13º
29 Cristiano da Matta 16 0 0 0 7 =8º
1997 International Formula 3000 Lola-Zytek 14 Austria Oliver Tichy 8 0 0 0 14*
15 España Marc Gené 2 0 0 1 0 NC
Intl. Sports Racing Series BRM P301-Nissan 14 Austria Franz Konrad
Richard Dean
Alemaña Wido Rössler
1 0 0 0 0 NC NC
24 Horas de Le Mans BRM P301-Nissan 14 Chile Eliseo Salazar
Finlandia Harri Toivonen
España Jesús Pareja
1 0 0 0 n/a n/a n/a
1998 Intl. Sports Racing Series BRM P301-Nissan 14 Tim Sugden
Grant Orbell
William Hewland
2 0 0 0 0 NC NC

* Incluíndo os puntos anotados para outros equipos.

Resultados completos na Formula 3000 Internacional[editar | editar a fonte]

[8][9]

(key)

Ano Chasis Motor Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Puntos TC
1989 Reynard 89D Mugen V8 A SIL VAL PAU XER PER BRH BIR SPA BUG DIJ 17
Eddie Irvine NTS Ret DSC Ret 3 Ret 6 9 4 4
Finlandia JJ Lehto DSc Ret 4 6 Ret Ret Ret 5 Ret
Allan McNish 8
1990 Lola T90/50 Mugen V8 A DON SIL PAU XER MNZ PER HOC BRH BIR BUG NOG 0 NC
Stéphane Proulx 12 Ret Ret Ret Ret Ret 10 Ret Ret Ret 7
Marco Greco NSC NSC
Claude Bourbonnais NSC NSC
1991 Reynard 91D Mugen V8 A VAL PAU XER MUG PER HOC BRH SPA BUG NOG 69
Italia Antonio Tamburini 3 10 4 7 4 6 5 Ret 1 Ret
Christian Fittipaldi 2 2 1 3 DSc 4 3 Ret 2 1
1992 Reynard 92D Mugen V8 A SIL PAU CAT PER HOC NUR SPA ALB NOG MAG 24
Francia Laurent Aïello Ret Ret Ret 11 10 5 6 Ret 7 Ret
España Jordi Gené 1 Ret 3 Ret 5 8 2 Ret 8 10
1993 Reynard 93D Cosworth V8 A DON SIL PAU PER HOC NUR SPA MAG NOG 29
David Coulthard 13 2 2 1 Ret 7 3 Ret Ret
Alemaña Michael Bartels Ret 3 Ret Ret Ret Ret Ret
Phil Andrews DSC 13
1996 Lola T96/50 Zytek V8 A NUR PAU PER HOC SIL SPA MAG EST MUG HOC 9
Francia Patrick Lemarié 12 5 13 10 8 Ret 8 15 Ret 8
Cristiano da Matta 9 4 5 Ret Ret 10 5 7 20 Ret
1997 Lola T96/50 Zytek V8 A SIL PAU HEL NUR PER HOC A1R SPA MUG XER 8
Austria Oliver Tichy 8 8 2 9 Ret 7 5 Ret
España Marc Gené 13 NSC

Resultados completos na Fórmula Un[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Chasis Motor Pneu. Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Puntos Pos.
1994 PR01 Ilmor 2175A 3.5 V10 G BRA PAC SMR MON ESP CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR EUR XPN AUS 0 NC
33 Francia Paul Belmondo NSC NSC NSC Ret Ret NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC
34 Francia Bertrand Gachot Ret NSC Ret Ret Ret Ret NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC NSC
1995 PR02 Ford EDC 3.0 V8 G BRA ARX SMR ESP MON CAN FRA RU ALE HUN BEL ITA POR EUR PAC XPN AUS 0 NC
16 Francia Bertrand Gachot Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 12 Ret Ret 8
Italia Giovanni Lavaggi Ret Ret Ret Ret
Suíza   Jean-Denis Délétraz Ret NC
17 Italia Andrea Montermini 9 Ret Ret NTS DSC Ret NC Ret 8 12 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret

Referencias[editar | editar a fonte]

  1. "January & February 1993 Information". Teamdan.com. Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 2011-04-23. 
  2. "F1 News > Pacific forms alliance with Lotus". Grandprix.com. 1995-02-28. Consultado o 2011-04-23. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 "Constructors: Pacific Grand Prix". GrandPrix.com. Consultado o 2008-01-03. 
  4. 4,0 4,1 4,2 "Jyrki Järvilehto career statistics". Driver Database. Consultado o 2008-01-01. 
  5. "Evan Demoulas career statistics". Driver Database. Consultado o 2008-01-01. 
  6. Pitkänen, Seppo. "F3 British Championships 1988 (GB)". Driver Database. Arquivado dende o orixinal o 17 de febreiro de 2001. Consultado o 2008-01-01. 
  7. "1988 Macau Grand Prix" (PDF). Formel3Guide.com. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 03 de marzo de 2016. Consultado o 2008-01-08. 
  8. "GP2 & F3000". Speedsport Magazine. Arquivado dende o orixinal o 19 de xaneiro de 2008. Consultado o 2008-01-01. 
  9. "Formula 3000 results, 1989-1997". Racing Database. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 2008-01-01. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]