Antimonio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Antimonio
As
 
 
51
Sb
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Sb
Bi
EstañoAntimonioTelurio
Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Antimonio
Información xeral
Nome, símbolo, número Antimonio, Sb, 51
Serie química Metaloides
Grupo, período, bloque 15, 5, p
Densidade 6697 kg/m3
Dureza 3
Aparencia Gris prateado
N° CAS 7440-36-0
N° EINECS 231-146-5
Propiedades atómicas
Masa atómica 121,760(1)[1] u
Raio medio 145 pm
Raio atómico (calc) 133 pm
Raio covalente 138 pm
Raio de van der Waals pm
Configuración electrónica [Kr]4d105s25p³
Electróns por nivel de enerxía 2, 8, 18, 18, 5
Estado(s) de oxidación ±3, 5
Óxido acidez media
Estrutura cristalina romboédrica
Propiedades físicas
Estado ordinario Sólido
Punto de fusión 903,78 K
Punto de ebulición 1860 K
Punto de inflamabilidade {{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización 77,14 kJ/mol
Entalpía de fusión 19,87 kJ/mol
Presión de vapor 2,49 × 10-9 Pa a 6304 K
Temperatura crítica  K
Presión crítica  Pa
Volume molar m3/mol
Velocidade do son m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling) 2,05
Calor específica 210 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica 2,88 × 106 S/m
Condutividade térmica 24,3 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización 834 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización 1594,9 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización 2440 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización 4260 kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización 5400 kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización 10 400 kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización {{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD
MeV
121Sb57,36 %estable con 70 neutróns
123Sb42,64 %estable con 72 neutróns
125SbSintético2,7582 aß0,767125Te
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

O antimonio é un elemento químico de número atómico 51, e que comparte coa auga a propiedade química de dilatarse ó baixar de certa temperatura. Está situado no grupo 15 da táboa periódica dos elementos e o seu símbolo é Sb.

Nomenclatura[editar | editar a fonte]

Os árabes chamaban "al ithmid" a un mineral que usaban as mulleres do antigo Exipto para enzoufar as cellas e ás veces tamén a cara, nome relacionado con máscara. Tamén hai vasos e cerámica caldea, datados con 6000 anos de antigüidade, decorados con este mineral [Cómpre referencia]. Os gregos chamábanlle "anthemonium". O nome actual de antimonium débese ao alquimista sevillano do século VIII Abu Musa Yabir al-Sufi coñecido como Geber (721-815).

A súa abreviatura está relacionada co mineral do que foi extraído, a estibina, que é sulfuro de antimonio (Sb3S2). En latín o nome deriva, de novo, da propiedade de adornar ou embelecer que tiña o mineral estibina, marca, de aí o seu nome "stibium". O símbolo do elemento, seguindo as normas de Berzelius, non podía ser S porque xa fora asignado ao xofre, polo que foi nomeado Sb.

En 1604 o monxe Basilius Valentinus (1565-1624) publicou o libro Triumph-Wagen des Antimoni ("A carroza triunfal do Antimonio"), no que comparaba o antimonio co mercurio na súa importancia para as transmutacións dos alquimistas, a quintaesencia da materia.

Extracción[editar | editar a fonte]

A finais do século XIX extraeuse antimonio en Biobra (Rubiá, comarca de Valdeorras).

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]


Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre química é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.