Saltar ao contido

Disprosio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Disprosio
-
 
 
66
Dy
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Dy
Cf
TerbioDisprosioHolmio
Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Disprosio
Información xeral
Nome, símbolo, número Disprosio, Dy, 66
Serie química Lantánidos
Grupo, período, bloque n/d, 6, f
Densidade 8551 kg/m3
Dureza
Aparencia branco prateado
N° CAS 7440-54-2
N° EINECS 231-162-2
Propiedades atómicas
Masa atómica 162,500 u[1] u
Raio medio 175 pm
Raio atómico (calc) 228 pm
Raio covalente pm
Raio de van der Waals pm
Configuración electrónica [Xe]6s24f10
Electróns por nivel de enerxía 2, 8, 18, 28, 8, 2
Estado(s) de oxidación 3
Óxido Base débil
Estrutura cristalina hexagonal
Propiedades físicas
Estado ordinario Sólido
Punto de fusión 1680 K
Punto de ebulición 2840 K
Punto de inflamabilidade {{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización 230 kJ/mol
Entalpía de fusión 11,06 kJ/mol
Presión de vapor
Temperatura crítica  K
Presión crítica  Pa
Volume molar m3/mol
Velocidade do son 2170 m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling) 1,22
Calor específica 170 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica 1,08·106 S/m
Condutividade térmica 10,7 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización 573,0 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización 1130 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización 2200 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización 3990 kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización {{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización {{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD
MeV
154DySintético3,0 × 106 aα2,947150Gd
156Dy0,06%estable con 90 neutróns
158Dy0,10%estable con 92 neutróns
160Dy2,34%estable con 94 neutróns
161Dy18,91%estable con 95 neutróns
162Dy25,51%estable con 96 neutróns
163Dy24,90%estable con 97 neutróns
164Dy28,18%estable con 98 neutróns
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

O disprosio é un elemento químico da táboa periódica, de símbolo Dy e número atómico 66.

Características principais

[editar | editar a fonte]

O disprosio é unha terra rara que presenta brillo metálico prateado e relativamente estable en aire a temperatura ambiente, pero que se disolve facilmente en ácidos minerais, xa sexan concentrados ou diluídos, con emisión de hidróxeno, isto é, oxidándose. É o bastante mol como para ser cortado cun coitelo, e pode ser procesado con máquinas sen emitir faíscas, se se evita o sobrequecemento. As características do disprosio poden verse moi afectadas por pequenas cantidades de impurezas.

Aplicacións

[editar | editar a fonte]

O disprosio úsase, en conxunción con vanadio e outros elementos, como compoñente de materiais para láseres. A súa alta sección eficaz de absorción de neutróns térmicos e o seu alto punto de fusión tamén suxiren a súa utilidade para barras de control nuclear. Un óxido mixto de disprosio e níquel forma materiais que absorben os neutróns e non se contraen nin dilatan baixo bombardeo prolongado de neutróns, e que se usan para barras de arrefriamento en reactores nucleares. Algúns calcoxenuros de disprosio e cadmio son fontes de radiación infravermella para o estudo de reaccións químicas. O disprosio tamén se usa na fabricación de discos compactos.

Compostos

[editar | editar a fonte]

Case todos os compostos de disprosio están en estado de oxidación +3 e son fortemente paramagnéticos. Entre os compostos de disprosio inclúense os fluoruros, cloruros, bromuros, ioduros, óxidos, sulfuros e nitruros.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]