Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Seaborgio
|
[[Ficheiro:|200px]] |
|
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]] |
Liñas espectrais do Seaborgio |
Información xeral |
Nome, símbolo, número |
Seaborgio, Sg, 106 |
Serie química |
Metal de transición |
Grupo, período, bloque |
6, 5, d |
Densidade |
kg/m3 |
Dureza |
|
Aparencia |
Descoñecida
|
N° CAS |
54038-81-2 |
N° EINECS |
|
Propiedades atómicas |
Masa atómica |
269 u |
Raio medio |
pm |
Raio atómico (calc) |
pm |
Raio covalente |
143 (estimado)[1] pm |
Raio de van der Waals |
pm |
Configuración electrónica |
[Rn] 7s2 5f14 6d4
(predicción) |
Electróns por nivel de enerxía |
2, 8, 18, 32, 32, 12, 2 (predición) |
Estado(s) de oxidación |
6 |
Óxido |
|
Estrutura cristalina |
|
Propiedades físicas |
Estado ordinario |
Probablemente sólido |
Punto de fusión |
K |
Punto de ebulición |
K |
Punto de inflamabilidade |
{{{P_inflamabilidade}}} K |
Entalpía de vaporización |
kJ/mol |
Entalpía de fusión |
kJ/mol |
Presión de vapor |
|
Temperatura crítica |
K |
Presión crítica |
Pa |
Volume molar |
m3/mol |
Velocidade do son |
{{{velocidade}}} m/s a 293.15 K (20 °C) |
Varios |
Electronegatividade (Pauling) |
|
Calor específica |
J/(K·kg) |
Condutividade eléctrica |
S/m |
Condutividade térmica |
W/(K·m) |
1.ª Enerxía de ionización |
kJ/mol |
2.ª Enerxía de ionización |
kJ/mol |
3.ª Enerxía de ionización |
kJ/mol |
4.ª Enerxía de ionización |
{{{E_ionización4}}} kJ/mol |
5.ª Enerxía de ionización |
{{{E_ionización5}}} kJ/mol |
6.ª Enerxía de ionización |
{{{E_ionización6}}} kJ/mol |
7.ª Enerxía de ionización |
{{{E_ionización7}}} kJ/mol |
8.ª enerxía de ionización |
{{{E_ionización8}}} kJ/mol |
9.ª Enerxía de ionización |
{{{E_ionización9}}} kJ/mol |
10.ª Enerxía de ionización |
{{{E_ionización10}}} kJ/mol |
Isótopos máis estables |
|
Nota: unidades segundo o SI e en CNPT, salvo indicación contraria. |
O seaborgio[2] (anteriormente chamado unnilhexio) é un elemento químico da táboa periódica de símbolo Sg e número atómico 106. O seu nome homenaxea o químico Seaborg.