Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias
A Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias un tratado europeo (CETS 148) adoptado en 1992 baixo o auspicio do Consello de Europa para promover e protexer as linguas rexionais e minoritarias históricas de Europa.
Características[editar | editar a fonte]
Tan só se aplica ós idiomas empregados tradicionalmente, de forma que exclúe idiomas empregados pola inmigración recente doutros estados, así como os considerados dialectos.
As linguas que son oficiais dentro de rexións ou provincias de unidades autónomas nun estado descentralizado (como o catalán en España) non están clasificadas como linguas oficiais do estado, e polo tanto poden beneficiarse pola carta. Por outra parte, a República de Irlanda non puido asinar a carta en favor do irlandés (aínda que é minoritario) porque é definido como a primeira lingua oficial do estado. Porén, o Reino Unido ratificou a Carta a respecto do irlandés (entre outras linguas) en Irlanda do Norte.
Linguas protexidas pola carta[editar | editar a fonte]
Os países que ratificaron a carta e as linguas para as cales foi ratificada son os seguintes:
.svg){kind=small}
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Austria ratificou a carta para cada lingua para cada Land específico
- ↑ A Notes Verbales que acompaña á ratificación danesa especifica que, malia que a Carta non ía ser ratificada respecto a dúas linguas, o feroés e ó groenlandés, as dúas son oficiais nos seus respectivos territorios.
- ↑ Alemaña ratificou a carta para cada lingua respecto a cada Land
- ↑ No primeiro informe de implantación da carta en Ucraina http://www.coe.int/t/dg4/education/minlang/Report/PeriodicalReports/UkrainePR1_en.pdf
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galifontes posúe textos orixinais acerca de: Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias |
