Saltar ao contido

Carmen Blanco García

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaCarmen Blanco García

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento12 de maio de 1954 Editar o valor en Wikidata (70 anos)
Lugo, España Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoEnsaio Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónpoetisa Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoPoesía, ensaio e narración Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeClaudio Rodríguez Fer Editar o valor en Wikidata
Premios

BNE: XX930573 BUSC: blanco-garcia-carmen-1954 Dialnet: 1391989
Claudio Rodríguez Fer e Carmen Blanco García, 2022.

Carmen Blanco García, nada en Lugo o 12 de maio de 1954,[1] é unha escritora e feminista galega autora de poesía, narrativa e ensaio, e profesora da Universidade de Santiago de Compostela.

Participou dende os anos setenta no movemento de liberación das mulleres, e, como ensaísta, centrouse especialmente nas interrelacións de poder, muller, sexo, lugar, memoria, cultura, arte e literatura, temática na que afondou nun camiño libertario na súa obra ensaística e literaria. Centrouse tamén en literatura e cultura galegas, tendo colaborado, asemade, en numerosos libros colectivos, actas de congresos, revistas especializadas e xornais.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Traxectoria vital

[editar | editar a fonte]

A comezos dos setenta participou no movemento feminista galego a través de organizacións como a Asociación Galega da Muller (AGM) ou Feministas Independentes Galegas.[2] Tamén colaborou coa revista Festa da Palabra Silenciada e con A Saia. No ano 2000, fixo a letra do himno galego da Marcha Mundial das Mulleres, "Marchando máis alá". Dedicou boa parte do seu activismo ao feminismo e ao estudo das relacións entre a literatura e a muller, do que son mostra os libros Literatura galega da muller (1989), Nais, damas, prostitutas e feirantas (1995), O contradiscurso das mulleres (1995), Mulleres e independencia (1995), Sexo e lugar (2006), Feministas e libertarias (2010) ou Letras lilas (2019).

Esta placa co texto "Amo, mais non teño amo", de Carmen Blanco, foi instalada nun monólito o 25/11//2008 en memoria das vítimas da violencia de xénero, na praza de Emilia Pardo Bazán do Carballiño.

Foi profesora agregada de Lingua e Literatura Española, con primeiro destino en Santiago de Compostela e segundo en Chantada, e de Lingua e Literatura Galega de ensino medio, con destino en Lugo, así como titular destas últimas disciplinas na Escola Universitaria de Formación do Profesorado de Lugo e na Facultade de Humanidades de Lugo. En 1994 leu na Universidade de Santiago de Compostela a súa tese de doutoramento Imaxes de mulleres na literatura galega contemporánea á luz dos discursos feministas, dirixida por Anxo Tarrío.[3] Exerce como profesora titular de Literatura Galega da Universidade de Santiago de Compostela no Campus de Lugo.

É autora dunha morea de obras ensaísticas do seu campo profesional de coñecemento, a filoloxía e a literatura galegas, con libros referidos a moitas das grandes figuras como Ricardo Carvalho Calero, Luz Pozo Garza, Uxío Novoneyra ou María Mariño. Colaborou en gran cantidade de libros colectivos, actas de congresos, revistas especializadas e xornais.

Dende 1974 comparte vida e parte da súa actividade profesional e civil con Claudio Rodríguez Fer, con quen ten unha filla.[4][2] Con el fundou no 2005 a Asociación para a Dignificación das Vítimas do Fascismo, onde exerceu de secretaria. Formou parte do Consello da Memoria, recibiu o Premio Galiza Mártir da Fundación Alexandre Bóveda (2014) e é autora, con Rodríguez Fer, da exposición “Vermellas” (2009) e do libro Vivas en nós (2011), en homenaxe ás mulleres represaliadas polo levantamento militar de 1936.

Traxectoria artística

[editar | editar a fonte]

Coordina, co poeta Claudio Rodríguez Fer, a publicación intercultural e libertaria Unión Libre, Cadernos de vida e culturas,[5] dende 1996.

A súa obra poética consta dos poemarios Estraña estranxeira (BVG, 2004), Un mundo de mulleres (Biblos, 2011) e Lobo amor (Unión Libre, 2011).

A súa obra narrativa está conformada por Vermella con lobos (Xerais, 2004) e Atracción total (Xerais, 2008).

Cultivou a creación plástica deseñando e ilustrando os poemarios Tigres de ternura (Reprografía 1846, 1981, 1982) -Premio da Crítica Española en 1982-, Historia da lúa (Galaxia, 1984), Vulva (Libros da cebra, 1990) e A muller núa (Compostela, 1992) de Claudio Rodríguez Fer, ao igual que o Manifesto por un movemento vital (1990) deste mesmo autor, e foi tamén a creadora do logotipo de Unión Libre.

A súa heterónima Emma Luaces, que leva o nome en homenaxe á anarquista rusa Emma Goldman e á xenealoxía materna da autora, publicou versións de Safo en Do amor e da literatura (Linteo, 2007) e poemas da serie “Lobo azul” (Unión Libre, 2005).

Obra en galego

[editar | editar a fonte]

Narrativa

[editar | editar a fonte]

Conversas

[editar | editar a fonte]

Traducións

[editar | editar a fonte]
  • Do amor e da literatura (2007). Ourense: Linteo.
  • "Dos hortos de Afrodita en Lesbos. Paráfrases de Safo", de Enma Luaces, en Do amor e da literatura (2007). Ourense: Ediciones Linteo.

Edicións

[editar | editar a fonte]
  • Códice Calixtino, de Luz Pozo Garza (1991). Vigo: Edicións Xerais de Galicia.
  • Umha voz na Galiza, de Ricardo Carvalho Calero (1992). Santiago: Sotelo Blanco. Reedición en 2020 con Pilar García Negro, Universidade da Coruña.
  • A casamenteira, de Antonio Benito Fandiño (2000). Ourense Ediciones Linteo. Con Xosé Ramón Barreiro e Laura Tato Fontaíña.
  • Antoloxía poética, de Uxío Novoneyra (1997). Vigo: A Nosa Terra/AS-PG.
  • Historias fidelísimas, de Luz Pozo Garza (2003). Santiago: PEN Clube de Galicia.
  • Memoria solar, Obra poética, de Luz Pozo Garza (2004). Ourense: Linteo.
  • María Mariño Carou. Día das Letras Galegas 2007 (2007). Universidade de Santiago de Compostela.
  • Xosé María Díaz Castro. Día das Letras Galegas 2014 (2014). Universidade de Santiago de Compostela.
  • Manuel María. Día das Letras Galegas 2016 (2016). Compostela: Servizo de Publicacións e Intercambio Científico da USC. ISBN 9788416533626

Obras colectivas

[editar | editar a fonte]

Con Claudio Rodríguez Fer

[editar | editar a fonte]
  • Tigres de ternura (1981, 1982). Deseñadora. Reprografía 1846.
  • Con pólvora e magnolias, de Xosé Luís Méndez Ferrín (1989). Vigo: Xerais. Coeditora. 9ª edición revisada en 2019 en Xerais.
  • Os eidos, de Uxío Novoneyra (1990). Vigo: Xerais. Coeditora. ISBN 978-84-7507-455-9
  • Vermellas. Chamábanlles "rojas" (2009). Universidade de Santiago de Compostela. 60 páxs.
  • Vivas en nós. Mulleres represaliadas polo franquismo na Coruña a raíz de 1936 (2011). Comisión para a Recuperación da Memoria Histórica da Coruña. 36 páxs.
  • Correspondencia con Carmen Blanco e Claudio Rodríguez Fer., de Isaac Díaz Pardo (2020). Sada: A.C. Irmáns Suárez Picallo.
  • Arte epistolar. Envíos, poemas e debuxos para Carmen Blanco e Claudio Rodríguez Fer de Luz Pozo Garza con Claudio Rodríguez Fer (2020). Lugo: Unión Libre, Cadernos de vida e culturas.
  • Nós. Galicia mártir. Milicianos. Atila en Galicia, de Castelao (2022). Madrid: Akal.

Obra en castelán

[editar | editar a fonte]

Traducións

[editar | editar a fonte]

Edicións

[editar | editar a fonte]
  • La mujer del porvenir. La mujer de su casa, de Concepción Arenal. Ateneo de Santiago - Universidade de Santiago de Compostela. Edición facsimilar bicentenario 1820-2020.
  1. "Carmen Blanco García – ilustradora y anarcofeminista". puertoreal.cnt.es. Arquivado dende o orixinal o 10-03-2018. Consultado o 10-03-2018. 
  2. 2,0 2,1 "Carmen Blanco". Biblioteca Virtual Galega. Arquivado dende o orixinal o 04-04-2008. Consultado o 10-03-2018. 
  3. "Imaxes de mulleres na literatura galega contemporánea á luz dos discursos feministas". dialnet. Consultado o 10-03-2018. 
  4. Barrera, Feliciano, ed. (2002). "Blanco García, Carmen". Gallegos. Quién es quien en la Galicia del siglo XXI (en castelán). Santiago de Compostela: El Correo Gallego. p. 70-71. ISBN 84-8064-113-4. 
  5. Unión libre. Cadernos de vida e culturas
  6. Versión en castelán como El contradiscurso de las mujeres (Nigra, 1997) ISBN 84-87709-53-2. Traducida por Olga Novo.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]