Santa Lucía, Caribe

Saint Lucia Santa Lucía

Bandeira Escudo

Lema: A Terra, A Xente, A Luz Himno nacional: Fillos e fillas de Santa Lucía     Capital  • Poboación Castries 11.377 (2001) Cidade máis poboada Castries Linguas oficiais Crioulo francés, inglés, español Forma de goberno Monarquía constitucional Xefe de Estado Gobernadora xeral Primeiro Ministro S.M. Isabel II Pearlette Louisy John Compton Independencia Do Reino Unido 22 de febreiro de 1979 Superficie  • Total  • % auga Fronteiras Costas Posto 194º 616 km² 1.6 0 km km 158 km km Poboación  • Total  • Densidade Posto 176º 160.145 (2002) 260 hab./km² PIB (nominal)  • Total  • PIB per cápita n/d n/d PIB (PPA)  • Total (2005)  • PIB per cápita Posto 173º US$ 985 millóns US$ 5.516 IDH (2006) 0.790 (71º) – medio Moeda Dólar Caribe-Leste (EC$, XCD) Xentilicio n/d Fuso horario  • en verán UTC-4 UTC-4 Dominio de Internet .lc Prefixo telefónico +1-758 Prefixo radiofónico J6A-J6Z Código ISO 662 / LCA / LC Membro de: Commonwealth, CARICOM, ONU, OECS, OEA Tódolos países do mundo

Santa Lucía (Saint Lucia, en inglés) é un pequeno país situado ao norte de San Vicente e Granadinas e ao sur da illa da Martinica, no Mar Caribe. É membro da Comunidade do Caribe, da Organización de Estados Americanos e da Mancomunidade Británica de Nacións.

Historia

Os primeiros poboadores indíxenas chegaron provenientes de Sudamérica ao redor do século III pero co tempo foron asimilados pola tribo dos caribes. Dada a conveniencia do seu porto en Castries, a illa foi disputada constantemente entre o século XVI e o XVII, cambiando de mans polo menos catorce veces entre o goberno de Francia e o do Reino Unido, sendo este último quen obtivo a posesión definitiva o ano de 1814. En 1967 a coroa británica outorgoulle á illa maior autonomía para administrar os seus asuntos internos e finalmente o 22 de febreiro de 1979 obtivo a independencia.

Política e goberno

Santa Lucía é un país independente pero mantén ao monarca do Reino Unido como o seu soberano e xefe de estado, quen á súa vez designa un Gobernador Xeral para desempeñar os labores que lle corresponderían ao monarca, as cales adoitan ser meramente simbólicas. O xefe do Goberno é o Primeiro Ministro, quen é o presidente do partido que máis votos obtén nas eleccións lexislativas. O parlamento é bicameral e consiste nunha cámara baixa con 17 membros electos para un período de 5 anos e un Senado de 11 integrantes, todos seleccionados polo Gobernador Xeral de acordo á proposta dos partidos máis populares e da sociedade civil. O poder xudicial é encabezado pola Suprema Corte do Caribe Oriental, cuxa xurisdición estender non só a Santa Lucía senón a Anguila, Antiga e Barbuda, as Illas Virxes Británicas, Dominica, Granada, Montserrat, Saint Kitts e Nevis e San Vicente e as Granadinas. Os principais partidos políticos son o Partido Laborista de Santa Lucía, o Partido Unido dos Traballadores e a Alianza Nacional.

Organización político-administrativa

Santa Lucía divídese en once rexións administrativas:

1. Anse la Raye Quarter
2. Canaries Quarter
3. Castries
4. Choiseul
5. Dauphin Quarter
6. Dennery Quarter
7. Gros Islet Quarter
8. Laborie Quarter
9. Micoud Quarter
10. Soufrière Quarter
11. Vieux Fort Quarter

Mapa de Santa Lucía

Xeografía

Santa Lucía é unha illa volcánica con 158 quilómetros de costa. O seu punto máis alto é o Monte Gimie que se alza 950 metros sobre o nivel do mar, pero as súas montañas máis famosas son as montañas Pitons cuxas siluetas son representativas da rexión e serviron de inspiración para o deseño da súa bandeira. A cidade máis grande é a capital, Castries, onde reside máis dun terzo da poboación. Outras cidades relativamente importantes son Soufriere, onde se sitúan algúns mananciais e emanacións sulfurosas do volcán Qualibou e Vieux Fort, onde se sitúa o aeroporto internacional. O clima é tropical e a tempada de choiva inicia en maio e termina no mes de agosto. Aínda que existen algúns problemas de deforestación e erosión ao norte da illa, a súa principal continxencia adoitan ser os furacáns que azoutan anualmente as illas do Mar Caribe.

Economía

Artigo principal: Economía de Santa Lucía.

As montañas Pitons desde Soufriere

A economía do país depende en gran parte do cultivo de plátanos. Con todo, os cambios no réxime de importacións da Unión Europea e a crecente competencia dos produtores América Latina forzaron a diversificación. En anos recentes a industria do turismo e as finanzas internacionais adquiriron un papel preponderante na composición da súa Produto Interno Bruto e agora case o 73% do mesmo é xerado pola industria de servizos (2002). O seu sector de manufactura, aínda que menos importante, é un dos máis diversificados do Caribe Oriental. Os principais produtos de exportación da illa son o plátano e algúns produtos téxtiles que vende ao Reino Unido e aos Estados Unidos por un monto próximo aos USD $30 millóns, case a metade das súas exportacións totais. Debido ás condicións xeográficas e demográficas da illa, gran parte dos seus insumos son importados, sendo os seus principais provedores Brasil (41,7 %), Estados Unidos (21,4 %) e Trinidad e Tobago (11,9 %).

Demografía

A illa de Santa Lucía é habitada por máis de 162 mil persoas, das cales case a totalidade son de raza negra (90%), cunha minoría mixta e só o 1% de raza branca. O 90% da poboación é católica e case o 33% do total non sabe ler nin escribir. A idade media son 24 anos e a esperanza de vida é de 73 anos en media.

Cultura

A cultura de Santa Lucía ten fortes influencias africanas, produto da inmigración e o comercio de escravos que historicamente padeceu a illa. O idioma oficial é o inglés pero tamén se falan o kweyol e algunhas linguas crioulas derivadas do francés en gran medida. De feito, é común escoitar os servizos de noticias e os discursos políticos nese idioma, o cal comparte coa illa de Dominica. Existen nove estacións de radio, seis das cales transmiten en Frecuencia Modulada e tres en amplitude modulada. Ten tres canles de televisión, dos cales un é comunitario. No ano 2000 existían quince provedores de internet a nivel nacional pero só brindaban servizo a tres mil persoas. Aínda que a nación é nova e con moitas carencias algúns cidadáns destacáronse no campo das artes ou as ciencias a nivel mundial como é o caso de Derek Walcott, Premio Nobel de Literatura en 1992 e Arthur Lewis, Premio Nobel de Economía en 1979.