Santa Lucía, Caribe

Editar as ligazóns
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Coordenadas: 13°53′N 60°58′O / 13.883, -60.967

Santa Lucía
Saint Lucia
Bandeira de Santa Lucía
Escudo de Santa Lucía
BandeiraEscudo
Saint Lucia on the globe (Americas centered).svg
Lema: A Terra, A Xente, A Luz
Himno: Fillos e fillas de Santa Lucía]
Capital
 • Poboación		Castries
11 377 (2001)
Cidade máis poboadaCastries
Linguas oficiaisCrioulo francés, inglés, español
Forma de gobernoMonarquía constitucional
Carlos III
Cyril Errol Charles
Philip J. Pierre
Independencia do Reino Unido22 de febreiro de 1979
SuperficiePosto 177º
 • Total616 km²
 • % auga1,6
Fronteiras0 km
Costas158 km
PoboaciónPosto 189º
 • Total (2022 estimada)184,961 hab.
 • Densidade300 hab./km²
PIB (nominal)
 • Totaln/d
 • per cápitan/d
PIB (PPA)Posto 173º
 • Total (2005)985 millóns US$
 • per cápita5 516 US$
MoedaDólar Caribe-Leste (EC$, XCD)
IDH (2006)0,790 (71º) – medio
Xentilicion/d
Fuso horarioUTC -4
 • Horario de veránNon aplica
Dominio de Internet.lc
Prefixo telefónico+1-758
Prefixo radiofónicoJ6A-J6Z
Código ISO662 / LCA / LC
Membro de: Commonwealth, CARICOM, ONU, OECS, OEA

Santa Lucía[1] (UK: Escoitari/sənt luːˈsiːə, -ˈluːʃə/, US: Escoitari/seɪnt ˈluːʃə/; francés: Sainte-Lucie) é un pequeno país insular das Indias Occidentais no leste do Mar Caribe no límite co Océano Atlántico.[2] A illa chamábase anteriormente Iyonola, o nome dado á illa polos nativos arauacos, e máis tarde Hewanorra, o nome dado á illa polos nativos caribes, dous pobos amerindios separados. Parte das Illas de Barlovento das Antillas Menores, está situada ao norte/nordés da illa de San Vicente, ao noroeste de Barbados e ao sur da Martinica. Abarca unha superficie terrestre de 616 km² e informou dunha poboación de 165.595 no censo de 2010.[3] A cidade máis grande é Castries, a súa capital actual, e a súa segunda máis grande é Soufrière, a primeira capital colonial francesa da illa.

Os franceses foron os primeiros europeos que se instalaron na illa. Asinaron un tratado cos nativos caribes en 1660. Inglaterra tomou o control da illa de 1663 a 1667. Nos anos seguintes, estivo en guerra con Francia 14 veces, e o goberno da illa cambiou con frecuencia. En 1814, os británicos tomaron o control da illa. Debido a que cambiaba tantas veces entre o control británico e francés, Santa Lucía tamén era coñecida como a "Helen of the West" despois do personaxe mitolóxico grego, Helena de Troia.

O Goberno representativo xurdiu en 1840. O sufraxio universal estableceuse en 1953. De 1958 a 1962, a illa foi membro da Federación das Indias Occidentais. O 22 de febreiro de 1979, Santa Lucía converteuse nun estado independente e membro da Commonwealth de Nacións como Reinos da Commonwealth de Nacións.[2] Santa Lucía é unha xurisdición mixta,[4] significa que ten un sistema xurídico baseado en parte tanto no dereito civil como no dereito de Inglaterra. O Código Civil de Santa Lucía de 1867 baseouse no Código Civil de Quebec de 1866, complementado pola lexislación ao estilo do dereito consuetudinario inglés. É membro da Comunidade do Caribe, da Organización de Estados Americanos e da Mancomunidade Británica de Nacións. Tamén é membro da Organisation internationale de la Francophonie.[5]

Etimoloxía[editar | editar a fonte]

Santa Lucía recibiu o nome de Santa Lucía de Siracusa (283 – 304 d. C.).[6] Santa Lucía e Irlanda son ​​os dous únicos estados soberanos do mundo que reciben o nome dunha muller (Irlanda recibe o nome da deusa celta da fertilidade Eire).[7] Santa Lucía é a única que leva o nome dunha muller humana. A lenda di que os mariñeiros franceses naufragaron na illa o 13 de decembro, o día da festa de Santa Lucía, polo que lle chamaron á illa na súa honra.[8]

Historia[editar | editar a fonte]

Período precolonial[editar | editar a fonte]

Os primeiros habitantes indíxenas probados foron os arauacos, aínda que puido haber outros pobos nativos antes disto. Crese que os arauacos proviñan do norte de América do Sur nalgún momento ao redor do 200–400 AD, xa que hai numerosos xacementos arqueolóxicos na illa onde se atopan exemplares da súa ben desenvolvida cerámica. Hai evidencias que suxiren que os arauacos chamaron á illa Iouanalao, que significa 'Terra das iguanas', debido ao alto número de iguanas da illa.[9]

Os Caribes chegaron ao redor do ano 800 d.C., e tomaron o control dos arauacos matando aos seus homes e asimilando ás mulleres á súa propia sociedade.[9] Chamáronlle á illa "Hewanarau", e máis tarde Hewanorra (Ioüanalao, ou "alí onde se atopan as iguanas").[10]

Período europeo inicial[editar | editar a fonte]

Cristovo Colón puido avistar a illa durante a súa cuarta viaxe en 1502, xa que tocou terra en Martinica, aínda que non menciona a illa no seu rexistro. Juan de la Cosa anotou a illa no seu mapa de 1500, chamándoa El Falcon, e outra illa ao sur Las Agujas. Unha cédula española de 1511 menciona a illa dentro do dominio español, e un globo terráqueo no Vaticano feito en 1520, mostra a illa como Santa Lucía.

A finais da década de 1550, o pirata François le Clerc francés (coñecido como Jambe de Bois (pata de pau), debido á súa pata de madeira) estableceu un campamento na Illa Pigeon, dende onde atacou barcos españois que pasaban. En 1605, un barco inglés chamado Oliphe Blossome desviouse de rumbo no seu camiño cara a Güiana, e os 67 colonos crearon un asentamento en Santa Lucía, despois de ser recibidos inicialmente polo xefe caribe Anthonie. O 26 de setembro de 1605, só 19 sobreviviron despois dos continuos ataques do xefe caribe Augraumart, polo que os colonos fuxiron da illa.[11]

Colonia Francesa[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Antillas Francesas.

En 1664, Thomas Warner (fillo de Sir Thomas Warner, o gobernador de Saint Kitts) reclamou Santa Lucía para Inglaterra. Trouxo 1.000 homes para defendelo dos franceses, pero despois de só dous anos, só 89 sobreviviron e o resto morreu principalmente por mor dunha enfermidade. En 1666, a Compañía Francesa das Indias Occidentales retomou o control da illa, que en 1674 pasou a ser unha colonia oficial da coroa francesa como dependencia da Martinica.[Cómpre referencia]

Séculos XVIII e XIX[editar | editar a fonte]

Dada a importancia do seu porto en Castries, a illa foi disputada constantemente entre o século XVI e o XVII, cambiando de mans polo menos catorce veces entre o goberno de Francia e o do Reino Unido, aínda que os asentamentos franceses permaneceron e a illa foi unha colonia francesa de facto ben entrado o século XVIII. Finalmente o Reino Unido foi quen obtivo a posesión definitiva da illa o ano de 1814 como parte do Tratado de París, que puxo fin ás Guerras Napoleónicas. A partir de entón, Santa Lucía foi considerada unha das colonias das Illas de Barlovento Británicas.

A institución da escravitude abolíuse na illa en 1836, xa que foi abolida en todo o Imperio Británico. Despois da abolición, todos os antigos escravos tiñan que cumprir un "aprendizaxe" de catro anos, para afacelos á idea de liberdade. Durante ese período, traballaron para os seus antigos amos polo menos as tres cuartas partes da semana laboral. A liberdade total foi debidamente concedida polos británicos en 1838. Nese momento, as persoas de etnia africana superaban en gran medida ás de orixe étnica europea. As persoas de orixe caribe tamén formaban unha minoría na illa.

O porto de Castries estaba protexido por un sistema de 60 fortes circundantes. Ao longo da cima de Morne Fortune, hai seis sitios militares. Os traballos de construción polos franceses comezaron en 1768, e os británicos completaron o traballo en 1890. Inclúen Fort Charlotte (Old Morne Fortress), a Batería do Apóstolo (1888–1890), o Powder Magazine construído polos franceses na década de 1750, o Provost's Reduto (1792) construído como miradoiro e os cuarteis de Combermere.ref>Cameron, Sarah (2013). St Lucia & Dominica Footprint Focus Guide: Includes Fort-de-France ... (1 ed.). Footprint Travel Guides. p. 32. ISBN 9781909268319. Consultado o 1 de novembro de 2017. </ref>

Bandeira de Santa Lucía 1939–1967

A instalación mellor conservada é unha batería en La Toc Point. Completado en 1888, non foi abandonada ata 1905. Este forte, en particular, foi construído polos británicos para repeler calquera ataque dos Estados Unidos ao entón valioso porto carboeiro de Castries.[12]

Século XX[editar | editar a fonte]

Véxase tamén: Federación das Antillas.

A segunda guerra mundial visitou a illa directamente durante a batalla do Caribe, cando un U-boat alemán atacou e afundiu dous barcos británicos no porto de Castries o 9 de marzo de 1942. A Mariña dos Estados Unidos estableceu a NAF Santa Lucía no Gros Islet.[13][14]

A mediados do século XX, Santa Lucía uniuse á Federación das Antillas (1958–1962), cando disolveuse a colonia. En 1967, Santa Lucía converteuse nun dos seis membros dos Estados Asociados das Indias Occidentais, con autogoberno interno. En 1979, gañou a total independencia, baixo Sir John Compton do conservador Partido dos Traballadores Unidos (UWP). O novo país optou por permanecer dentro da Commonwealth Británica e manter a Raíña Isabel como Monarca, representada localmente por un Gobernador Xeral.

Época post-independencia[editar | editar a fonte]

O mandato inicial de Compton como primeiro ministro durou só uns meses, xa que foi derrotado polo Partido Laborista de Santa Lucía (SLP) de tendencia esquerda baixo Allan Louisy nas eleccións xerais de Santa Lucía de 1979.[15] O SLP procurou mellorar os lazos con países socialistas da rexión como Cuba, aínda que a economía foi gravemente afectada polo furacán Allen en 1980.[16] Louisy foi substituído como primeiro ministro por Winston Cenac en 1981. O goberno do SLP enfrontouse a unha serie de folgas e Cenac aceptou dimitir, con Michael Pilgrim do Partido Laborista Progresista serviu brevemente como Primeiro Ministro en funcións ata as eleccións xerais de Santa Lucía de 1982.[17] Estas eleccións gañounas o UWP baixo John Compton, que procedeu a gobernar o país sen interrupcións ata 1996,[18][19] foi sucedido por Vaughan Lewis, quen gobernou durante pouco máis dun ano antes de perder as eleccións xerais de Santa Lucía de 1997 ante o SLP baixo Kenny Anthony. Durante esta época, o UWP adoptou unha perspectiva xeralmente pro-occidental e pro-empresarial, buscando diversificar a economía lonxe da dependencia excesiva das bananas e impulsar o sector turístico.[16] Compton tamén foi un gran defensor da integración rexional.[19]

Anthony permaneceu no poder ata 2006 cando o UWP, de novo liderado por Compton, as conseguiu o control do parlamento. Compton comprometeuse a impulsar a economía e facer fronte ao aumento da taxa de criminalidade.[20] Os intentos da policía de frear o crime foron criticados en 2015 cando se descubriu que varios sospeitosos foran disparados ilegalmente pola policía e as circunstancias da súa morte ocultadas.[16] En maio de 2007, despois de que Compton sufrise unha serie de pequenos ictus,[21][22] O Ministro de Finanzas e Asuntos Exteriores Stephenson King converteuse en primeiro ministro en funcións e sucedeu a Compton como primeiro ministro cando este morreu en setembro de 2007. En novembro de 2011, Kenny Anthony foi reelixido como primeiro ministro por terceira vez.[23] Nas eleccións de xuño de 2016 o Partido dos Traballadores Unidos (UWP) asumiu de novo o poder, con Allen Chastanet converténdose en primeiro ministro.[24] O 29 de xullo de 2021, Philip Joseph Pierre xurou como 12º Primeiro Ministro de Santa Lucía desde a independencia en 1979. Santa Lucía Labor Pa rty (SLP), liderado por Pierre, acadou unha clara vitoria nunhas eleccións xerais.[25]

Política e goberno[editar | editar a fonte]

Santa Lucía é un país independente pero mantén ao monarca do Reino Unido como o seu soberano e xefe de estado, quen á súa vez designa un Gobernador Xeral para desempeñar os labores que lle corresponderían ao monarca, as cales adoitan ser soamente simbólicas. O xefe do Goberno é o Primeiro Ministro, quen é o presidente do partido que máis votos obtén nas eleccións lexislativas. O parlamento é bicameral e consiste nunha cámara baixa con 17 membros electos para un período de 5 anos e un Senado de 11 integrantes, todos seleccionados polo Gobernador Xeral de acordo á proposta dos partidos máis populares e da sociedade civil. O poder xudicial é encabezado pola Suprema Corte do Caribe Oriental, cuxa xurisdición estender non só a Santa Lucía senón a Anguila, Antiga e Barbuda, as Illas Virxes Británicas, Dominica, Granada, Montserrat, Saint Kitts e Nevis e San Vicente e as Granadinas. Os principais partidos políticos son o Partido Laborista de Santa Lucía, o Partido Unido dos Traballadores e a Alianza Nacional.

Organización político-administrativa[editar | editar a fonte]

Desde o censo de 2001 de Santa Lucía hai 10 distritos en Santa Lucía.[26][27]

2010 Censo de poboación e superficie dos distritos de Santa Lucía[28]
# Distrito Poboación[26] Fogares[28] Superficie[26] Densidade
poboación[26]
1 Anse la Raye 6,060 2,171 37,6 km2 (14,52 sq mi) 161 per km2
2 Canaries 2,044 789 24,3 km2 (9,38 sq mi) 84 per km2
3 Castries[29] 65,656 23,296 102,7 km2 (39,65 sq mi) 639 per km2
4 Choiseul 6,128 2,077 25,9 km2 (10,00 sq mi) 237 per km2
5 Dennery 12,767 4,419 72,3 km2 (27,93 sq mi) 177 per km2
6 Gros Islet 20,872 9,804 100,3 km2 (38,73 sq mi) 208 per km2
7 Laborie 7,363 2,189 33,8 km2 (13,05 sq mi) 218 per km2
8 Micoud 16,284 5,623 112,1 km2 (43,29 sq mi) 145 per km2
9 Soufrière 7,657 2,886 58,4 km2 (22,55 sq mi) 131 per km2
10 Vieux Fort 14,754 5,665 49,8 km2 (19,22 sq mi) 296 per km2
Santa Lucía 165,596 58,919 617,00 km2 (238,23 sq mi) 268 per km2

Notas[editar | editar a fonte]

Dauphin Quarter
Praslin Quarter
  • Un antigo barrio, Dauphin Quarter fusionouse co Gros Islet Quarter. Non foi enumerado por separado no censo de 2010. O censo de 2001 mostra a Daphin como parte de Gros Islet.[27][28]
  • Un antigo barrio, Praslin Quarter fusionouse co Micoud Quarter. Non foi enumerado por separado no censo de 2010. O censo de 2001 mostra Praslin como parte do distrito de Micoud.[27][28]
  • A Reserva Forestal Central cunha superficie de 78 km2 (30 sq mi) non se incluíu no Censo de 2010. Sen esta rexión, a área de Santa Lucía é 540 km2 (208 sq mi).[28]
  • Os números finais de poboación utilízanse na táboa anterior. Os resultados preliminares publicados en abril de 2011 foron diferentes.[28][30]
Sainte-Lucie - districts numérotés.png
Mapa de Santa Lucía

Xeografía[editar | editar a fonte]

Santa Lucía é unha illa volcánica con 158 quilómetros de costa. O seu punto máis alto é o Monte Gimie que se alza 950 metros sobre o nivel do mar, pero as súas montañas máis famosas son as montañas Pitons cuxas siluetas son representativas da rexión e serviron de inspiración para o deseño da súa bandeira. A cidade máis grande é a capital, Castries, onde reside máis dun terzo da poboación. Outras cidades relativamente importantes son Soufriere, onde se sitúan algúns mananciais e emanacións sulfurosas do volcán Qualibou e Vieux Fort, onde se sitúa o aeroporto internacional. O clima é tropical e a tempada de choiva inicia en maio e termina no mes de agosto. Aínda que existen algúns problemas de deforestación e erosión ao norte da illa, a súa principal continxencia adoitan ser os furacáns que azoutan anualmente as illas do Mar Caribe.

Economía[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Economía de Santa Lucía.
As montañas Pitons desde Soufriere

A economía do país depende en gran parte do cultivo de plátanos. Con todo, os cambios no réxime de importacións da Unión Europea e a crecente competencia dos produtores América Latina forzaron a diversificación. En anos recentes a industria do turismo e as finanzas internacionais adquiriron un papel preponderante na composición da súa Produto Interno Bruto e agora case o 73% do mesmo é xerado pola industria de servizos (2002). O seu sector de manufactura, aínda que menos importante, é un dos máis diversificados do Caribe Oriental. Os principais produtos de exportación da illa son o plátano e algúns produtos téxtiles que vende ao Reino Unido e aos Estados Unidos por un monto próximo aos USD $30 millóns, case a metade das súas exportacións totais. Debido ás condicións xeográficas e demográficas da illa, gran parte dos seus insumos son importados, sendo os seus principais provedores Brasil (41,7 %), Estados Unidos (21,4 %) e Trinidad e Tobago (11,9 %).

Demografía[editar | editar a fonte]

A illa de Santa Lucía é habitada por máis de 162 mil persoas, das cales case a totalidade son de raza negra (90%), cunha minoría mixta e só o 1% de raza branca. O 90% da poboación é católica e case o 33% do total non sabe ler nin escribir. A idade media son 24 anos e a esperanza de vida é de 73 anos en media.

Cultura[editar | editar a fonte]

A cultura de Santa Lucía ten fortes influencias africanas, produto da inmigración e o comercio de escravos que historicamente padeceu a illa. O idioma oficial é o inglés pero tamén se falan o kweyol e algunhas linguas crioulas derivadas do francés en gran medida. De feito, é común escoitar os servizos de noticias e os discursos políticos nese idioma, o cal comparte coa illa de Dominica. Existen nove estacións de radio, seis das cales transmiten en Frecuencia Modulada e tres en amplitude modulada. Ten tres canles de televisión, dos cales un é comunitario. No ano 2000 existían quince provedores de internet a nivel nacional pero só brindaban servizo a tres mil persoas. Aínda que a nación é nova e con moitas carencias algúns cidadáns destacáronse no campo das artes ou as ciencias a nivel mundial como é o caso de Derek Walcott, Premio Nobel de Literatura en 1992 e Arthur Lewis, Premio Nobel de Economía en 1979.

Galería[editar | editar a fonte]

  • Fervenza de Toraille – xullo 2016

    Fervenza de Toraille – xullo 2016

  • Porto de cruceiros en Castries, a capital de Santa Lucía

    Porto de cruceiros en Castries, a capital de Santa Lucía

  • baía de Soufrière – febreiro 2006

    baía de Soufrière – febreiro 2006

  • Praia de Santa Lucía – febreiro 2006

    Praia de Santa Lucía – febreiro 2006

  • Vista de Soufrière, a primeira capital de Santa Lucía

    Vista de Soufrière, a primeira capital de Santa Lucía

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. ↑ "Listaxe de países participantes en Rio2016, ordenados por continente" (PDF). Portal das Palabras. Consultado o 16 de agosto de 2016. 
  2. ↑ 2,0 2,1 "The Saint Lucia Constitution" (20-decembro-1978 effective 22-febreiro-1979), Government of St. Lucia, decembro 2008.
  3. ↑ "Population & Vital Statistics". Central Statistics Office of St. Lucia. Arquivado dende o orixinal o 19 de novembro de 2016. Consultado o 18 de novembro de 2016. 
  4. ↑ Mixed Legal Systems. juriglobe.ca
  5. ↑ "Human development indices" (PDF). Undp.org. 2008. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 12 de xaneiro de 2012. 
  6. ↑ "CIA World Factbook – St Lucia". Consultado o 30 de xuño de 2019. 
  7. ↑ Hartston, William (21 de febreiro de 2016). "Top 10 facts about St Lucia". Express.co.uk. Consultado o 2016-06-13. 
  8. ↑ Harmsen, Ellis & Devaux 2014, p. 14.
  9. ↑ 9,0 9,1 "All About St. Lucia". All About St. Lucia. 
  10. ↑ Harmsen, Ellis & Devaux 2014, p. 10.
  11. ↑ Harmsen, Ellis & Devaux 2014, pp. 16–21.
  12. ↑ Cameron, Sarah (2013). St Lucia & Dominica Footprint Focus Guide: Includes Fort-de-France ... p. 33. 
  13. ↑ Hubbard, Vincent (2002). detalles/historyofstkitts00vinc/page/117 A Historia de St. Kitts |url= incorrecto (Axuda). Macmillan Caribbean. p. 117. ISBN 9780333747605. 
  14. ↑ Harmsen, Ellis & Devaux 2014, p. 275.
  15. ↑ "Timeline: St Lucia". BBC Online (BBC News). 29 de outubro de 2009. Consultado o 2 de xullo de 2010. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 "Encyclopedia Britannica – St Lucia". Consultado o 30 de xuño de 2019. 
  17. ↑ "St. Lucia Premier Quits Over a Series of Strikes". The New York Times. 17 de xaneiro de 1982. Consultado o 22 de febreiro de 2010. 
  18. ↑ "Sir John Compton". The Daily Telegraph (Londres). 10 de setembro de 2007. Consultado o 20 de maio de 2009. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Pattullo, Polly (9 de setembro de 2007). "Sir John Compton". guardian.co.uk (Londres). Consultado o 20 de maio de 2009. 
  20. ↑ "Independence hero claims victory". Caymanian Compass. 12 de decembro de 2006. Arquivado dende o orixinal o 28 de xullo de 2011. Consultado o 20 de maio de 2009. 
  21. ↑ Anselma Aimable, "St Lucia PM remains in New York hospital after stroke" Arquivado 11 de outubro de 2008 en Wayback Machine., Caribbean Net News, 18 de maio de 2007.
  22. ↑ "Compton suffered series of strokes" Arquivado 24 de maio de 2007 en Wayback Machine., The Jamaica Gleaner, 16 de maio de 2007.
  23. ↑ "Labor Party chief St. Lucia's new prime minister". Associated Press. 30 de novembro de 2011. Arquivado dende o orixinal o 30 de xuño de 2019. Consultado o 13 de outubro de 2013. 
  24. ↑ "Allen Chastanet sworn in new St Lucia PM". Jamaica Observer. 7 de xuño de 2016. Arquivado dende o orixinal o 08 de xuño de 2016. Consultado o 7 de xuño de 2016. 
  25. ↑ "St. Lucia To Get A New Prime Minister Today". News Americas. 28 de xullo de 2021. Consultado o 23 de agosto de 2021. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 "Map of each district". The Central Statistical Office of Saint Lucia (en inglés). Consultado o 12 de agosto de 2021. 
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 "2001 Census" (PDF). Government of Saint Lucia. Consultado o August 11, 2021. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 28,5 "Saint Lucia 2010 Census". Government of Saint Lucia. Consultado o 9 de agosto de 2021. 
  29. ↑ O censo de 2010 divide a poboación de Castries na cidade (1.831), nos suburbios (10.373) e no rural (67.478) para os habitantes e os fogares de Castries na cidade (751), nos suburbios. (3.648) e no rural (23.296) fogares.
  30. ↑ "Saint Lucia 2010 Population and Housing Census, Preliminary Report" (PDF). United Nations. April 1, 2011. Consultado o 10 de agosto de 2021. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Santa_Lucía,_Caribe&oldid=6207059»