Santa Lucía, Caribe
| Saint Lucia Santa Lucía |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Santa Lucía (Saint Lucia, en inglés) é un pequeno país situado ao norte de San Vicente e Granadinas e ao sur da illa da Martinica, no Mar Caribe. É membro da Comunidade do Caribe, da Organización de Estados Americanos e da Mancomunidade Británica de Nacións.
Índice
Historia[editar | editar a fonte]
Os primeiros poboadores indíxenas chegaron provenientes de Sudamérica ao redor do século III pero co tempo foron asimilados pola tribo dos caribes. Dada a conveniencia do seu porto en Castries, a illa foi disputada constantemente entre o século XVI e o XVII, cambiando de mans polo menos catorce veces entre o goberno de Francia e o do Reino Unido, sendo este último quen obtivo a posesión definitiva o ano de 1814. En 1967 a coroa británica outorgoulle á illa maior autonomía para administrar os seus asuntos internos e finalmente o 22 de febreiro de 1979 obtivo a independencia.
Política e goberno[editar | editar a fonte]
Santa Lucía é un país independente pero mantén ao monarca do Reino Unido como o seu soberano e xefe de estado, quen á súa vez designa un Gobernador Xeral para desempeñar os labores que lle corresponderían ao monarca, as cales adoitan ser meramente simbólicas. O xefe do Goberno é o Primeiro Ministro, quen é o presidente do partido que máis votos obtén nas eleccións lexislativas. O parlamento é bicameral e consiste nunha cámara baixa con 17 membros electos para un período de 5 anos e un Senado de 11 integrantes, todos seleccionados polo Gobernador Xeral de acordo á proposta dos partidos máis populares e da sociedade civil. O poder xudicial é encabezado pola Suprema Corte do Caribe Oriental, cuxa xurisdición estender non só a Santa Lucía senón a Anguila, Antiga e Barbuda, as Illas Virxes Británicas, Dominica, Granada, Montserrat, Saint Kitts e Nevis e San Vicente e as Granadinas. Os principais partidos políticos son o Partido Laborista de Santa Lucía, o Partido Unido dos Traballadores e a Alianza Nacional.
Organización político-administrativa[editar | editar a fonte]
Santa Lucía divídese en once rexións administrativas:
- Anse la Raye Quarter
- Canaries Quarter
- Castries
- Choiseul
- Dauphin Quarter
- Dennery Quarter
- Gros Islet Quarter
- Laborie Quarter
- Micoud Quarter
- Soufrière Quarter
- Vieux Fort Quarter
Xeografía[editar | editar a fonte]
Santa Lucía é unha illa volcánica con 158 quilómetros de costa. O seu punto máis alto é o Monte Gimie que se alza 950 metros sobre o nivel do mar, pero as súas montañas máis famosas son as montañas Pitons cuxas siluetas son representativas da rexión e serviron de inspiración para o deseño da súa bandeira. A cidade máis grande é a capital, Castries, onde reside máis dun terzo da poboación. Outras cidades relativamente importantes son Soufriere, onde se sitúan algúns mananciais e emanacións sulfurosas do volcán Qualibou e Vieux Fort, onde se sitúa o aeroporto internacional. O clima é tropical e a tempada de choiva inicia en maio e termina no mes de agosto. Aínda que existen algúns problemas de deforestación e erosión ao norte da illa, a súa principal continxencia adoitan ser os furacáns que azoutan anualmente as illas do Mar Caribe.
Economía[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Economía de Santa Lucía.
A economía do país depende en gran parte do cultivo de plátanos. Con todo, os cambios no réxime de importacións da Unión Europea e a crecente competencia dos produtores América Latina forzaron a diversificación. En anos recentes a industria do turismo e as finanzas internacionais adquiriron un papel preponderante na composición da súa Produto Interno Bruto e agora case o 73% do mesmo é xerado pola industria de servizos (2002). O seu sector de manufactura, aínda que menos importante, é un dos máis diversificados do Caribe Oriental. Os principais produtos de exportación da illa son o plátano e algúns produtos téxtiles que vende ao Reino Unido e aos Estados Unidos por un monto próximo aos USD $30 millóns, case a metade das súas exportacións totais. Debido ás condicións xeográficas e demográficas da illa, gran parte dos seus insumos son importados, sendo os seus principais provedores Brasil (41,7 %), Estados Unidos (21,4 %) e Trinidad e Tobago (11,9 %).
Demografía[editar | editar a fonte]
A illa de Santa Lucía é habitada por máis de 162 mil persoas, das cales case a totalidade son de raza negra (90%), cunha minoría mixta e só o 1% de raza branca. O 90% da poboación é católica e case o 33% do total non sabe ler nin escribir. A idade media son 24 anos e a esperanza de vida é de 73 anos en media.
Cultura[editar | editar a fonte]
A cultura de Santa Lucía ten fortes influencias africanas, produto da inmigración e o comercio de escravos que historicamente padeceu a illa. O idioma oficial é o inglés pero tamén se falan o kweyol e algunhas linguas crioulas derivadas do francés en gran medida. De feito, é común escoitar os servizos de noticias e os discursos políticos nese idioma, o cal comparte coa illa de Dominica. Existen nove estacións de radio, seis das cales transmiten en Frecuencia Modulada e tres en amplitude modulada. Ten tres canles de televisión, dos cales un é comunitario. No ano 2000 existían quince provedores de internet a nivel nacional pero só brindaban servizo a tres mil persoas. Aínda que a nación é nova e con moitas carencias algúns cidadáns destacáronse no campo das artes ou as ciencias a nivel mundial como é o caso de Derek Walcott, Premio Nobel de Literatura en 1992 e Arthur Lewis, Premio Nobel de Economía en 1979.
| Países do mundo | Caribe |
| Antiga e Barbuda - Bahamas - Barbados - Cuba - Dominica - Rep. Dominicana - Granada - Haití - Saint Kitts e Nevis - San Vicente e Granadinas - Santa Lucía - Trinidad e Tobago - Xamaica |
| Países con estatus especial no Caribe Aruba - Curaçao - Illa de San Martiño - Bonaire - San Eustaquio - Saba (posesións dos Países Baixos) |
