Castelán canario

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Castelán canario
Outros nomes:Dialecto canario
Falado en: Illas Canarias
Total de falantes:
Familia: Indoeuropea
 Itálica
  Románica
   Occidental
    Galoibérica
     Iberorrománica
      Ibero-occidental
       Castelán
        Castelán canario
Escrita: Alfabeto latino
Estatuto oficial
Lingua oficial de: Illas Canarias Illas Canarias
Códigos de lingua
ISO 639-1: es
ISO 639-2: spa
ISO 639-3: spa
SIL: SPN
Mapa
Status

O castelán canario ou fala canaria é a modalidade do castelán propia e convencional das illas Canarias, empregada polos arredor de dous millóns de falantes que habitan o devandito arquipélago atlántico. Trátase dunha variedade dialectal encadrada dentro do que se chamou «modalidade atlántica», semellante ás da América castelanfalante, e tamén ás do sur da Península Ibérica, especialmente Andalucía occidental.

A situación xeográfica das Canarias, que converteu ao arquipélago nun histórico lugar de paso e ponte entre culturas, motivou a presenza de termos de orixe inglesa, francés ou árabe, así como de procedencia americana. Tamén os aborixes canarios que poboaron as illas con anterioridade á súa conquista deixaron a súa pegada no vocabulario insular.[1]

O dialecto máis semellante ao canario, dado o vínculo histórico entre ámbalas dúas zonas, é o dialecto caribeño, falado en Cuba, Porto Rico, a República Dominicana e a costa do mar Caribe (Venezuela, o norte de Colombia e Panamá). Ademais, lexicamente, o dialecto canario está amplamente influenciado polo portugués, do que deriva certa parte do seu léxico.[2]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. «El español hablado en Canarias».
  2. "El habla actual en Canarias. Características generales". Gran Enciclopedia Virtual Islas Canarias. Consultado o 18 de xullo de 2020. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Lengua Española 1 (páx. 54), varios autores, Ed. Alhambra (ISBN 84-205-17766-6).
  • Lengua Española de COU (páx. 32), Simón Valcárcel Martínez, Ed. Tambre, S.L. (ISBN 84-88681-19-4).
  • El español de Canarias hoy, varios autores, Ed. Iberoamericana (ISBN 84-88906-54-4).
  • Estudios sobre el español de Canarias, Edita: Academia Canaria de la Lengua (ISBN 84-96059-10-3).
  • El español de canarias en su dimensión atlántica: aspectos históricos y lingüísticos, Javier Medina López, Ed. Librería Tirant lo Blanch, S.L. (ISBN 84-8002-950-1).
  • Tesoro lexicográfico del español de Canarias, varios autores, Edita: Viceconsejería de Cultura y Deportes (ISBN 84-7947-080-1).
  • Diccionario de canarismos, varios autores; Edita: Francisco Lemus Editor (ISBN 84-87973-08-6).
  • Gran diccionario del habla canaria, Alfonso Oshanahan Roca, Edita: Centro de la Cultura Popular Canaria (ISBN 84-7926-169-2).
  • Diccionario histórico-etimológico del habla canaria, Marcial Morera Pérez, Edita: Viceconsejería de Cultura y Deportes (ISBN 84-7947-282-0).
  • Lengua y colonia en Canarias, Marcial Morera Pérez, Edita: Globo (ISBN 84-404-6280-8).
  • En defensa del habla canaria, Marcial Morera Pérez, Edita: Anroart Ediciones (ISBN 84-96577-34-3).
  • Hualde, José Ignacio (2005): The sounds of Spanish, Cambridge University Press, 2005.