Castelán riopratense
| Castelán riopratense | ||
|---|---|---|
| Outros nomes: | Español riopratense | |
| Falado en: | A Arxentina e o Uruguai | |
| Total de falantes: | ||
| Familia: | Indoeuropea Itálica Románica Occidental Galoibérica Iberorrománica Ibero-occidental Castelán Castelán riopratense | |
| Escrita: | Alfabeto latino | |
| Estatuto oficial | ||
| Lingua oficial de: |  Arxentina Uruguai
| |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | es
| |
| ISO 639-2: | spa | |
| ISO 639-3: | spa
| |
| SIL: | SPN
| |
| Mapa | ||
| ||
| Status | ||
O castelán riopratense[1] é un dialecto do castelán falado na Arxentina e no Uruguai. O seu uso esténdese na zona da bacía do río da Prata, nunha ampla zona da Arxentina e na totalidade do Uruguai, alén doutras rexións achegadas. Centrada nas aglomeracións urbanas seguintes: Buenos Aires e a súa área metropolitana, Rosario, Montevideo, Santa Fe-Paraná, La Plata, Bahía Blanca e Mar del Plata, cada cidade co seu correspondente conurbano ou área metropolitana. Estes son os focos de poboación máis importantes da rexión, e esta variedade idiomática estende a súa influencia cultural a zonas xeograficamente distantes, sobre todo a través dos medios audiovisuais, nos que é a lingua estándar da Arxentina e o Uruguai.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Carsten Sinner (29 de outubro de 2015). revistas.usc.gal, ed. "O galego como lingua de contacto co castelán riopratense: unha relación esquecida". Consultado o 4 de decembro de 2020.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Alvar, Manuel (ed.) (1996). Manual de dialectología hispánica: el español de América. Barcelona: Ariel. ISBN 84-344-8218-5.
- Baquero Velásquez, Julia M. e Westphal Montt, Germán F. (2014) "Un análisis sincrónico del voseo verbal chileno y rioplatense.” Forma y Función, 27 (2), 11-40. [1] Arquivado 24 de novembro de 2015 en Wayback Machine.
