Saltar ao contido

Ribadumia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaRibadumia
Imaxe

Localización
lang=gl Editar o valor en Wikidata Mapa
 42°30′53″N 8°45′32″O / 42.5148, -8.7588
EstadoEspaña
Comunidade autónomaGalicia
ProvinciaProvincia de Pontevedra Editar o valor en Wikidata
CapitalA Escusa Editar o valor en Wikidata
Poboación
Poboación5.189 (2023) Editar o valor en Wikidata (264,74 hab./km²)
Xeografía
Parte de
Superficie19,6 km² Editar o valor en Wikidata
Comparte fronteira con
Organización política
• Alcalde Editar o valor en WikidataDavid Castro Mougán Editar o valor en Wikidata
Eleccións municipais en Ribadumia Editar o valor en Wikidata
Identificador descritivo
Código postal36636 Editar o valor en Wikidata
Fuso horario
Código INE36046 Editar o valor en Wikidata

Páxina webribadumia.org Editar o valor en Wikidata

Ribadumia é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca do Salnés. Segundo o IGE en 2015 tiña 5.087 habitantes. O seu xentilicio (véxase no Galizionario) é «ribadumiense».

Xeografía

[editar | editar a fonte]

En consonancia coas terras que o rodean, o relevo de Ribadumia caracterízase polo dominio da planicie, unicamente alterada en áreas montañosas, de baixa altitude. O termo incluído no val do Salnés, debe a súa orixe á combinación dunha dobre influencia tectónica e a erosión diferencial. Desta forma pódense distinguir dous bloques constitutivos fundamentais: o val do Umia e unha serie de montes que, con dirección de nordeste a suroeste, define o interfluvio deste río con Fonte Espiña, con pendentes pouco pronunciadas.

Demografía

[editar | editar a fonte]

Os censos rexistrados dende 1900 ata a actualidade ratifican o crecemento experimentado por Ribadumia. A poboación que sinala o último padrón municipal (2015) ascende a 5.087 persoas, cun aumento moi significativo respecto ós 3.057 que había a comezos do século XX. A evolución, lenta pero positiva, dos seus efectivos foi case constante, coa excepción daqueles momentos nos que a emigración lle afectou á maior parte do rural galego. Neste censo, non se notaron tanto os efectos das primeiras vagas con rumbo a ultramar como os daquelas que tiveron como destino as cidades máis industrializadas do ámbito galego, español e europeo. Precisamente a elas corresponden as inflexións rexistradas nos períodos 1900-10 (de 1.057 a 1.006), 1950-60 (de 3.697 a 3.441) e 1981-91 (de 4027 a 3656), aínda que esta última é maiormente atribuíble á redución da natalidade.

O crecemento natural, que era do 0,56% en 1987, comezou a cambiar de signo a finais dos 80, camiño da cifra que sitúa este indicador cun símbolo negativo (-0,22%)

Censo total 5.087 (2015)
Menores de 15 anos 843 (16.57 %)
Entre 15 e 64 anos 3.228 (63.45 %)
Maiores de 65 anos 1.016 (19.97 %)

Patrimonio

[editar | editar a fonte]

O pazo de Barrantes é unha casa grande, construída orixinariamente entre finais do século XV e comezos do XVI, e que sufriu dous procesos de reconstrución. Na súa leira hai un grande hórreo e unha capela.

O pazo da Pedreira foi construído durante a segunda metade do século XV, e tamén sufriu varias reformas. Na fachada principal hai unha imaxe da Virxe da Anunciación. Tamén ten capela.

O pazo do Monte foi construído no século XVIII, e na actualidade está abandonado. Tamén ten capela de seu.

O quinteiro da Cruz é orixinario de finais do século XVIII. Ten un xardín de estilo inglés con gran diversidade ornamental e áreas de produción vitivinícola. A leira conta con fontes, cruceiros, piornos, reloxos de sol e un lavadoiro.

A igrexa de San André de Barrantes, orixinaria de comezos do século XIII, conserva algún elemento románico, pero sufriu unha importante remodelación na época barroca.

A igrexa de Santa María de Besomaño, tamén de orixe románica, foi reconstruída no século XVIII.

A igrexa de San Xoán de Leiro conserva unha fiestra con arco de ferradura do período prerrománico. Foi remodelada no século XVIII.

A igrexa de San Fiz de Lois ten a súa orixe no século XII, pero foi reconstruída no século XVIII.

A igrexa de Santa Baga de Ribadumia, de orixe románica, foi remodelada a comezos do século XIX.

A igrexa de San Clemezo de Sisán, construída no século XVI, foi ampliada e remodelada no século XVII.

Celebración do tinto do Salnés, 2011.

Desde 1972 celébrase a festa do viño tinto do Salnés. Desde 2002 celébrase no mes de agosto, a festa do pan do Salnés.

O Ribadumia Club de Fútbol fundouse en 1959, e na tempada 2014-15 competiu en terceira división.

No ano 2006 celebrouse no concello o Campionato de España de Ciclocross.

[editar | editar a fonte]
  • Indo para Santa Baia,/ formigueiro de formigas,/ vindo para San Martiño/ ¡ai que lindas raparigas! [1].
  • San Vicente de Padrenda/ ten unha rosa na man/ que lla mandou de regalo/ San Clemenzo de Sisán [2].

Galería de imaxes

[editar | editar a fonte]

Parroquias

[editar | editar a fonte]
Galicia | Provincia de Pontevedra | Parroquias de Ribadumia

Barrantes (Santo André) | Besomaño (Santa María) | Leiro (San Xoán) | Lois (San Fins) | Ribadumia (Santa Baia) | Sisán (San Clemenzo)

Lugares de Ribadumia

[editar | editar a fonte]

Para unha lista completa de todos os lugares do concello de Ribadumia vexa: Lugares de Ribadumia.

  1. Fermín Bouza-Brey 1929, 172. As parroquias de San Martiño de Meis e de Santa Baia de Ribadumia son estremeiras.
  2. Fermín Bouza-Brey 1929, 183. Padrenda é parroquia de Meaño pero con advocación a San Martiño. San Clemenzo de Sisán é parroquia de Ribadumia.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • BOUZA BREY, Fermín: "Cantigas populares da Arousa", en Arquivos do Seminario de Estudos Galegos III, 1929, 153-204.

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre concellos de Galicia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.