René Clément
| René Clément | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 18 de marzo de 1913 |
| Lugar | Bordeos |
| Falecemento | 17 de marzo de 1996 |
| Lugar | Monte Carlo |
| Soterrado | Menton |
| Nacionalidade | Francia |
| Educado en | Escola Nacional Superior das Belas-Artes |
| Profesión | director de cinema, guionista e actor |
| Na rede | |
      | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
René Clément (Francés: [klemɑ̃]), nado en Bordeos o 18 de marzo de 1913 e finado en Monte Carlo (Mónaco) o 17 de marzo de 1996 foi un director de cinema e guionista francés.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Clément estudou arquitectura na École des Pretendentes-Artes onde desenvolveu interese na realización de cinema. En 1936, dirixiu o seu primeiro filme, unha curtametraxe de 20 minutos escrita e protagonizada por Jacques Tati. Clément pasou o final da década de 1930 facendo documentais en Oriente Medio e África. En 1937, el e o arqueólogo Jules Barthou estaban en Iemen preparándose para filmar un documental, o primeiro realizado nese país e no que se inclúe a única imaxe filmada coñecida do Imán Yahya.
Pasaron case dez anos antes de que Clément dirixise outro filme, o seu filme da Resistencia francesa, La Bataille du rail (1945), que conseguiu moito éxito crítico e comercial. A partir de aí, Clément converteuse nun dos directores de máis éxito e máis respectados do seu país, recibindo numerosos premios que inclúen dous Óscars ao mellor filme en lingua non inglesa, o primeiro en 1950 por Au-delà des grilles e o segundo dous anos máis tarde por Xogos prohibidos. Clément tivo éxito internacional con varios filmes, mais o seu filme épico Arde París? (1966), escrito por Gore Vidal e Francis Ford Coppola e producido por Paul Graetz foi un custoso fracaso de público.
Empezou dirixir Play Dirty mais abandonou a produción debido a disputas con produtor Harry Saltzman.[1]
En 1973 foi membro do xurado no 8.º Festival Internacional de Cinema de Moscova.[2]
Clément continuou a dirixir filmes até a súa xubilación en 1975, incluíndo un éxito internacional con Rider on the Rain que protagonizou Charles Bronson e Marlène Jobert. En 1984 a industria cinematográfica francesa honrou a súa contribución cun César especial.
A segunda muller de Clément foi a guionista irlandesa Johanna Harwood, a quen coñecera na rodaxe do seu filme Monsieur Ripois.[3]
Clément morreu en 1996 e foi enterrado no cemiterio local de Menton na Riviera francesa, onde pasou os seus últimos anos.
Lista parcial de premios[editar | editar a fonte]
- 1946: Premio do Xurado Internacional no Festival de Cannes - La Bataille du rail
- 1949: Mellor director no Festival de Cannes - Au-delà des grilles
- 1950: Óscar ao mellor filme en lingua non inglesa - Au-delà des grilles
- 1952: León de Ouro no Festival de Venecia - Xogos Prohibidos
- 1952: Oscar ao mellor filme en lingua non inglesa - Xogos Prohibidos
- 1952: Premio do Círculo de Críticos de Cinema de Nova York ao mellor filme en lingua non inglesa - Xogos Prohibidos
- 1953: Premio BAFTA ao mellor filme - Xogos Prohibidos
- 1954: Premio do xurado no Festival de Cannes - Monsieur Ripois
- 1956: León de Ouro no Festival de Venecia - Gervaise
- 1956: Premio de BAFTA para Filme Mellor - Gervaise
Filmografía[editar | editar a fonte]
- Soigne ton gauche, 1936
- Paris la nuit, 1939
- La Bataille du rail, 1945
- Le Père tranquille, 1946
- Les Maudits, 1947
- Au-delà des grilles, 1949
- Le Château de verre, 1950
- Xogos prohibidos, 1952
- Monsieur Ripois, 1954
- Gervaise, 1956
- This Angry Age, 1958
- Plein soleil, 1960
- Quelle joie de vivre, 1961
- Le Jour et l'Heure, 1963
- Les Félins, 1964
- Arde París?, 1966
- Le Passager de la pluie, 1969
- Trampa mortal, 1971
- Como lebre acosada, 1972
- La Baby-Sitter, 1975
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Play Dirty". Filmfacts 12: 90.
- ↑ "8th Moscow International Film Festival (1973)". MIFF. Arquivado dende o orixinal o 16-01-2013. Consultado o 25-12-2012.
- ↑ Field, Matthew (2012). "Johanna Harwood Interview". Movie Classics: A Cinema Retro Special Edition Magazine (Solo Publishing) (4).
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- André Farwagi, René Clément, París, Seghers, 1967.
- Denitza Bantcheva, René Clément, Éditions du Revif, 2008
- Denitza Bantcheva (editora), L'Âge d'or du cinéma européen, Éditions du Revif, 2011
- Informe Modernité de René Clément, en Positif n.° 612, febreiro de 2012
- Notice René Clément, volume de "Célébrations nationales", Ministère de la Culture, 2013
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- "René Clément, de l’autre côté du miroir" (PDF). ACME Revue de cinéma intéractive (en francés) (3). Automme 2009. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 15 de febreiro de 2019. Consultado o 15 de febreiro de 2019.
| Control de autoridades |
|
|---|
