Manuel I de Portugal

Manuel I de Portugal

Biografía
Nacemento	31 de maio de 1469 Lisboa, Portugal
Morte	13 de decembro de 1521 (52 anos) Lisboa, Portugal
Causa da morte	peste
Lugar de sepultura	Mosteiro dos Xerónimos
Monarca de Portugal
25 de outubro de 1495 – 13 de decembro de 1521 ← Xoán II de Portugal – Xoán III de Portugal →
Gran Mestre da Orde da Torre e Espada
Datos persoais
Outros nomes	O Venturoso
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	monarca
Outro
Título	Duque Rei de Portugal
Familia	Dinastía de Avis
Cónxuxe	Leonor de Austria (1518–1521) María de Aragón (1500 (Gregoriano)–1517), morte Isabel de Aragão e Castela, Rainha de Portugal (1497 (Gregoriano)–1498), morte
Fillos	Miguel da Paz  () Isabel de Aragão e Castela, Rainha de Portugal Xoán III de Portugal  () María de Aragón Sabela de Portugal, emperatriz do Sacro Imperio Romano-Xermánico  () María de Aragón Beatriz de Portugal, Duquesa de Saboia  () María de Aragón Luís de Portugal, Duque de Beja  () María de Aragón Fernando de Portugal, Duque da Guarda  () María de Aragón Afonso de Portugal  () María de Aragón Maria of Portugal  () María de Aragón Henrique I de Portugal  () María de Aragón Duarte de Portugal, 4.º Duque de Guimarães  () María de Aragón António, Infante de Portugal  () Carlos of Portugal  () Maria de Portugal, Duquesa de Viseu  () Leonor de Austria
Pais	Fernando de Portugal   e Beatriz de Portugal, Duquesa de Viseu
Irmáns	Leonor de Viseu Isabel de Viseu Diogo, Duque de Viseu João, Duque de Viseu
Premios
Cabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro  Rosa de Ouro  Orde da Xarreteira
Sinatura
Descrito pola fonte	Biblioteca dixital BEIC Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Obálky knih,

Manuel I de Portugal, nado en Alcochete o 31 de maio de 1469 e finado en Lisboa o 13 de decembro de 1521, foi Rei de Portugal. Alcumado de "O Venturoso", "O Benaventurado" ou "O Afortunado", polos acontecementos felices que o levaron ao trono e que ocorreron no seu reinado, concretamente o descubrimento do camiño marítimo para a India e o Brasil. Foi o primeiro rei en asumir o título de pela Graça de Deus, Rei de Portugal e dos Algarves, d'Aquém e d'Além-Mar em África, e Senhor da Guiné, e do Comércio, Conquista e Navegação da Arábia, Pérsia e Índia... (pola Graza de Deus, Rei de Portugal e do Algarve, d'aquém e d'Alén-Mar en África, Señor do Comercio, da conquista e da Navegación de Arabia, Persia e India).

Traxectoria

Á morte de Xoán II sen fillos lexítimos (o príncipe Afonso falecera en condicións tráxicas nunca completamente esclarecidas en 1491), sen irmáns vivos (a infanta Santa Xoana, a súa irmá, falecera en 1490), sen lograr lexitimar o seu bastardo, o infante Xurxo de Lencastre, futuro Duque de Coímbra, a Coroa Portuguesa acabou por pasar ao seu primo e cuñado Manuel, Duque de Bexa, o cal era fillo de Fernando, Duque de Viseu (irmán do rei Afonso V), e de Beatriz (filla do infante Xoán, o penúltimo dos membros da Ínclita Xeración). Así, aínda que por parte paterna fose neto do rei Duarte, e pola materna, bisneto de Xoán I, o feito de non ser herdeiro directo, mais si colateral, leva a que xurdan, por veces, referencias a unha quebra na dinastía de Avis ao nivel da casa reinante, considerándose inaugurada así a Casa de Avis-Bexa (en homenaxe ao ducado no cal fora investido por Xoán II, e que detina á data da súa aclamación, en 1495), a cal se mantería no poder até o fin da dinastía, en 1580.

Reinado

Armas de Manuel I de Portugal, Livro do Armeiro-mor, 1509.

Epistola de victoria contra infideles habita, 1507.

Aclamado o 27 de outubro de 1495, Manuel I demostrou ser un sucesor á altura, apoiando os descubrimentos portugueses e o desenvolvemento dos monopolios comerciais. Durante o seu reinado, Vasco da Gama descubriu o camiño marítimo para a India (1498), Pedro Álvares Cabral descubriu o Brasil (1500), Francisco de Almeida, converteuse no primeiro vicerrei da India (1505) e o almirante Afonso de Albuquerque asegurou o control das rutas comerciais do océano Índico e Golfo Pérsico e conquistou para Portugal lugares importantes como Malaca, Goa e Ormuz. Tamén no seu reinado organízanse viaxes a occidente, téndose chegado á Groenlandia e á Terra Nova.

Manuel I opta por unha política de expansión indio e colocar en práctica os seus principios, creando a oportunidade para a realización da viaxe de Vasco da Gama en 1497, contra, ao que parece, a oposición de parte do seu Consello. Elixe, aínda, a través da inversión pro-aristocrática, ou sexa, de restauración de privilexios e dereitos antes postos en causa e isto seguramente por opción política de Estado.

Gravado contemporáneo de El-Rei Manuel I montado no elefante Hanno, mascota do papa León X.

O rei edifica, igualmente, un Estado que anunciando en boa medida o absolutismo Régio e o goberno ilustrado, en contrapunto ao centralismo do seu antecesor Xoán II.

Todo iso contribuíu á constitución do Imperio Portugués, facendo de Portugal un dos países máis ricos e poderosos de Europa. Manuel I utilizou a riqueza obtida polo comercio para construír edificios reais, no que se coñecería máis tarde como estilo manuelino, dos que son exemplo o Mosteiro dos Xerónimos e Torre de Belém. Atraeu científicos á corte de Lisboa e establecéronse tratados comerciais e relacións diplomáticas con China e Persia, ademais das conquista feitas no norte de África como Safim, Azamor e Agadir.

A súa completa consagración europea deuse coa embaixada en 1513, dirixida por Tristão da Cunha, enviando ao Papa León X presentes magníficos como pedras, tecidos, xoias e animais. Destes últimos destacaron un cabalo persa e un elefante, chamado Hanno, moi habilidoso, que sería mascota do Papa. Pero unha das moitas novidades que encantada os espíritos curiosos das cortes europeas da época tería sido sen dúbida o rinoceronte traído das Indias, que asumiu, entón, un papel preponderante na arte italiana.

O seu reinado estará tamén recordado pola persecución feita a xudeus e musulmáns en España, particularmente nos anos de 1496 a 1498. Esta política foi tomado por forma a agradar aos reis católicos, cumprindo unha das cláusulas do seu contrato de matrimonio coa herdeira de España, Isabel de Aragón.

O Masacre de Lisboa de 1506 foi quizais unha das consecuencias da política de Manuel I. Seguidas das conversións forzadas dos xudeus e, logo, confiado ao seu embaixador en Roma a misión secreta de pedir ao Papa, en 1515, o permiso de establecer a Inquisición en Portugal.

Na cultura, Manuel I procedeu á reforma dos estudos xerais, creando novos plans educativos e bolsas de estudo. Na súa corte xorde tamén Gil Vicente, o pai do teatro portugués, e Duarte Pacheco Pereira, o xeógrafo, autor do Esmeraldo de situ Orbis.

Ao analizar a súa obra, obsérvase o intento de reforma do reino, «a través da creación de instrumentos unificado de carácter estatal, como son a publicación dos foros Novos, reforma os antigos, a lectura Nova (1504-1522), a recompilación e revisión da lexislación, consagrada polas Ordenacións Manuelinas, a reorganización da Facenda Pública e a estruturación administrativa. Con el organízase o estado moderno».

Descendencia

Do primeiro matrimonio, con Sabela de Aragón e Castela, infanta de España (1470-1498):

• Miguel da Paz (1498-1500), presumíbel herdeiro da Coroa de Portugal, Castela e Aragón

Do segundo matrimonio, coa súa cuñada María de Aragón e Castela, infanta de España (1482-1517), a 30 de outubro de 1500:

• Xoán III, rei de Portugal (1502-1557)
• Sabela de Portugal (1503-1539), casada con Carlos V, emperador de Alemaña que sería mai de Filipe II de España;
• Beatriz de Portugal, Duquesa de Savoia (1504-1538), casada con Carlos III, duque de Savoia
• Luis, duque de Beja (1506-1555), condestable do Reino e Prior da Orde de San Xoán de Xerusalén, pai do polémico Antonio, prior do Crato;
• Fernando, Duque da Guarda (1507-1534), casado con Guiomar Coutinho, Condesa de Marialva;
• Afonso de Portugal, cardeal (1509-1540), arcebispo de Évora e de Lisboa.
• María de Portugal (1511-1513)
• Cardeal Henrique, rei de Portugal (1512-1580), cardeal, arcebispo de Braga, de Évora e de Lisboa, inquisidor xeneral, rexente do reino e rei ;
• Duarte, Duque de Guimarães (1515-1540), casado con Isabel de Bragança, bisavós de Xoán IV de Portugal
• Antonio, Infante de Portugal (1516) que viviu poucos días.

Do terceiro matrimonio, con Leonor de Austria (1498-1558), infanta de España, irmá do emperador Carlos V:

• Carlos de Portugal (1520-1521)
• María de Portugal (1521 - 1577), coñecida como a máis culta das infantas.

Notas

Rei de Portugal
Segue a: Xoán II de Portugal	Manuel I de Portugal (1495-1521)	Precede a: Xoán III de Portugal
	Dinastía de Avis-Bexa