Mosteiro dos Xerónimos

Mosteiro dos Xerónimos
Tipo	mosteiro e patrimonio cultural
Parte de	Mosteiro dos Xerónimos e Torre de Belén
Estilo	arquitectura do Renacemento e Estilo manuelino
Persoas e organizacións
Diocese	Patriarcado de Lisboa (pt)
Arquitecto/a	Diogo Boitaca, Diogo de Torralva (pt) e Nicolau de Chanterene (pt)
	Visitantes anuais (2019) 1096283 ; ;
Datas
Fundación	1502
Inauguración	1601
Dimensións
Superficie	2,57 ha e 51,5 ha
Localización
	38°41′52″N 9°12′20″O / 38.697846, -9.205601
Estado	Portugal
Distritos	Distrito de Lisboa
Cidade grande	Lisboa
Freguesía	Belém
Localización	Santa Maria de Belém
Patrimonio cultural
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural
Data	1983 (7ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iii) e (vi)
Identificador	263bis-001
	;
Monumento nacional de Portugal
Identificador	70631
	;
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural → Europa-América do Norte
Data	?, Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iii) e (vi)
Identificador	263bis-001
Contacto
Páxina WEB	mosteirojeronimos.pt
	[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]

Monumento á riqueza dos Descubrimentos, o Mosteiro dos Xerónimos sitúase en Belém, Lisboa, á entrada do Río Texo. Constitúe o punto máis alto da arquitectura manuelina e o máis notábel conxunto monástico do século XVI en Portugal e unha das principais igrexas-salón da Europa.

Destaca o seu claustro, completo en 1544, e a porta sur, de complexo deseño xeométrico, de fronte para o río Texo. Os elementos decorativos están repletos de símbolos da arte da navegación e de esculturas de plantas e animais exóticos.

O monumento forma parte da Lista de Patrimonio Mundial da UNESCO, e o 7 de xullo de 2007 foi elixido como unha das sete marabillas de Portugal.

Historia

Encomendado polo rei Manuel I, pouco despois de Vasco da Gama regresar da a súa viaxe á India, financiouse en gran parte polos lucros do comercio de especias. Escollido o lugar, xunto ao río en Santa María de Belén, iníciase en 1502 a obra con varios arquitectos e construtores, entre eles Diogo Boitaca (plano inicial e parte da execución) e João de Castillo (bóvedas das naves e do transepto – esta cunha rede de nervuras en forma de estrela –, piares, porta sur, sancristía e fachada) que substitúe o primeiro en 1516/17. No reinado de Xoán III engadiuse o coro alto.

Deriva o nome por serlle entregada á Orde de san Xerónimo, nel estabelecida ata 1834. Sobreviviu ao sismo de 1755 mais foi danado polas tropas invasoras francesas enviadas por Napoleón Bonaparte no inicio do século XIX.

Inclúe, entre outros, os túmulos dos reis Manuel I e a súa muller, María, Xoán III e a súa muller Catarina, Sebastián e Henrique e aínda os de Vasco da Gama, de Luís Vaz de Camões, de Alexandre Herculano e de Fernando Pessoa.

Despois de 1834, coa expulsión das ordes relixiosas, o templo dos Xerónimos destinouse a igrexa parroquial da freguesía de Santa María de Belén.

Nunha extensión construída en 1850 está localizado o Museo Nacional de Arqueoloxía. O Museo da Mariña sitúase na ala oeste.