Saltar ao contido

Axencia Espacial Europea

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Axencia Espacial Europea
Tipoorganización intergobernamental, axencia espacial e organización internacional Editar o valor en Wikidata
Forma xurídicaorganización internacional Editar o valor en Wikidata
Lingua oficiallingua inglesa, lingua francesa e lingua alemá Editar o valor en Wikidata
Persoas e organizacións
Cargo dirixenteDirector General of the European Space Agency (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Fundador/aBélxica, Dinamarca, Francia, Alemaña do Oeste, Italia, Países Baixos, España, Suecia, Reino Unido e Suíza Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoexploración espacial e voo espacial Editar o valor en Wikidata
IndustriaInvestigación e Desenvolvemento e actividades extraterritoriais de organismos e corpos Editar o valor en Wikidata
Economía
Data
Fundación30 de maio de 1975 Editar o valor en Wikidata
Cronoloxía
Precedido porELDO Editar o valor en Wikidata
Localización
Mapa
 48°50′54″N 2°18′15″L / 48.8483, 2.3042
PaísFrancia Editar o valor en Wikidata
Código postal75738 Editar o valor en Wikidata
SedeParís Editar o valor en Wikidata
Contacto
Páxina WEBesa.int Editar o valor en Wikidata
RedesFacebook: EuropeanSpaceAgency Twitter: esa Instagram: europeanspaceagency LinkedIn: european-space-agency Youtube: UCIBaDdAbGlFDeS33shmlD0A Pinterest: EuropeanSpaceAgency Flickr: 37472264@N04 BNE: XX84122 Souncloud: esa Musicbrainz: 78503ad7-502d-431f-b6dc-4bc4de1e7df0 Discogs: 2261829 GitHub: esa Editar o valor en Wikidata
[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]

A Axencia Espacial Europea (en inglés European Space Agency, tamén coñecida polo acrónimo ESA) é unha organización intergobernamental formada en 1975 dedicada á exploración do espazo. En 2015 contaba con 22 estados membros. As súas oficinas centrais están en París. En 2019 o seu director científico é Günter Hasinger.[1]

Historia

[editar | editar a fonte]

Membros da ESA

[editar | editar a fonte]

Os 23 estados membros da ESA son: Alemaña, Austria, Bélxica, Dinamarca, España, Eslovenia (18 de xuño de 2024)[2], Estonia (1 de set de 2015)[3], Finlandia, Francia, Grecia, Hungría, Irlanda, Italia, Letonia (2020)[4], Luxemburgo, Noruega, Países Baixos, Polonia, Portugal, Reino Unido, República Checa, Romanía, Suecia e Suíza.[5]

Directores xerais

[editar | editar a fonte]

Acordos de cooperación

[editar | editar a fonte]
     ESA e UE Estados membros     ESA-só membros     UE-só membros(comezos de 2024)
Recreación da Mars Express.

Canadá ten un status especial, participando nalgúns proxectos en virtude dun convenio de colaboración. Sete membros da UE son estados europeos colaboradores ou teñen acordos de cooperación coa ESA son: Bulgaria, Chipre,Croacia, Letonia, Lituania, Malta, Eslovaquia e Eslovenia.[11][12]

Relacións coa Unión Europea

[editar | editar a fonte]

Do visto anteriormente, dedúcese que non tódolos membros da UE son membros da ESA, nin tódolos membros da ESA, o son da UE. Con todo, a Axencia Espacial Europea mantén lazos coa Unión Europea, por medio do "Tratado Marco ESA/UE".

En virtude do Tratado Marco, ambas organizacións comparten unha estratexia europea para o espazo, e están a desenvolver unha política espacial conxunta. A máis, manteñen tratados de colaboración e financiamento para programas concretos, como o do programa Copérnico.[13]

Preparación e desenvolvemento

[editar | editar a fonte]

As actividades da ESA comprenden unha ampla gama, dende actuacións nos foros políticos e económicos para a procura de apoios e financiamento ata o propio desenvolvemento e seguimento das misións espaciais e a súa preparación. Como exemplos disto último, en canto a seguimento a axencia ten construído estacións de seguimento en España, Australia e a Arxentina, e coopera con outras axencias para compartir capacidades,[14] e en canto a preparación, en novembro de 2018 houbo unha simulación dun paseo lunar en Lanzarote, como parte de Pangaea-X.[15]

Unha actividade importante da ESA constitúea a preparación das misións, con centros adicados a iso como o ESTEC Test Centre en Noordwijk, nos Países Baixos, que alberga o LSS (Large Space Simulator, Gran Simulador Espacial) para testado de satélites ás condicións que se poden atopar no espazo.[16]

A preparación das misións inclúe investigación técnica, con desenvolvemento de produtos como Delta-DOR, técnica de navegación do espazo profundo ultraprecisa.

A ESA segue a ampliar e mellorar a súa rede, como pon de manifesto a actualización do radiotelescopio privado de Goonhilly, parte da Estación Terrestre de Goonhilly, en Cornualla, Inglaterra.[14][17]

No 2020 o seu funcionamento viuse afectado pola pandemia da COVID-19.[18]

Lanzamentos

[editar | editar a fonte]

Spacelab-1

[editar | editar a fonte]

O primeiro módulo Spacelab voou durante a misión STS-9.[19][20] Era novembro do ano 1983 e tivo un funcionamento de 10 días, marcando o comezo das misións espaciais da ESA.[21] No mesmo lanzamento tamén participou Ulf Merbold, primeiro astronauta da ESA.

Lanzamentos sucesivos

[editar | editar a fonte]

En xeral, fanse dende a plataforma de lanzamento de Kourou, na Güiana Francesa. A tecnoloxía de lanzamento é a partir de foguetes Vega, desenvolvidos pola ESA, e Ariane, de Arianespace.

O 3 de setembro de 2020 despegou un Vega cun novo servizo de dispensador de pequenos satélites (Small Spacecraft Mission Service, SSMS), con capacidade de ata sete microsatélites (15-150 kg cada) e 46 cubesat (ata 1 kg) para poñer en órbitas entre 515 e 530 km, en órbitas heliosíncronas.[22]

Programa Horizonte 2000

[editar | editar a fonte]

O programa Horizonte 2000 ('Horizon 2000') é o eixe das actuacións da ESA nas primeiras décadas do século XXI. Da acubillo ás misións Soho e Cluster, XMM-Newton, Herschel, e Rosetta , así como outras de menor envergadura, como Hubble, Cassini-Huygens, Planck, Integral, Gaia e Hipparcos, e cobre tódolos aspectos da ciencia espacial.[23]

Outras misións

[editar | editar a fonte]

Entre 2003 e 2008 desenvolveuse a misión Duble Star / Tan Ce en colaboración con China.[24]

A serie PROBA (Project for On-Board Autonomy) desenvolveu o lanzamento de varios microsatélites. O primeiro, o Proba (logo renomeado como Proba-1), foi lanzado o 22 de outubro de 2001 por ISRO. No 2009 foi lanzado Proba-2[25] e no 2013 foi lanzado o satélite Proba-V,[26] o terceiro da serie.

No 2011 foi instaldo na Estación Espacial Internacional o Espectrómetro Magnético Alfa (Apha Magnetic Spectrometer, AMS).[27]

No 2018 tivo lugar o lanzamento do primeiro satélite da misión Aeolus.[28] Ese mesmo ano comezou a perfilarse a misión Lagrange, que espera estar definida a mediados de 2019.[29]

En outubro de 2018 lánzase a Misión BepiColombo a Mercurio en colaboración coa axencia espacial JAXA (Xapón).[30]

No 2019 terá lugar o lanzamento de JUICE, (Jupiter Icy Moons Explorer, Explorador das lúas xeadas de Xúpiter).[31] Nese mesmo ano, estase a preparar o telescopio espacial CHEOPS.[32]

No 2019 acórdase a misión 'Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer', Smile, en cooperación coa China, para explorar a conexión Sol-Terra.[24]

No 2020 Mantén un proxecto en colaboración (HEXAFLY-INT) para o desenvolvemento dun Vehículo experimental de test de vóo (EFTV, polas súas siglas en inglés) para velocidades de Mach 7 que aproveita a propia onda de choque no seu avance atmosférico para 'surfeala'.[33]

En marzo de 2020 o grupo DISC está a empregar a constelación de satélites SWARM está a estudar a anomalía magnética do Atlántico Sur.[34]

En maio de 2020 a ESA anunciou a recollida de ideas para aproveitar o seu proxecto EL3 (European Large Logistics Lander, Gran Módulo Europeo de Alunaxe), que pretende levar misións á superficie da Lúa de xeito regular.[35]

Cosmic Vision

[editar | editar a fonte]

Cosmic Vision é o planeamento da ESA para o período 2015-2025, abranguendo diversas misións, como a Solar Orbiter (primeira misión asignada a Cosmic Vision), en conxunto coa NASA, que comezará a operar en 2010.[36][37]

Outros apartados

[editar | editar a fonte]

A ESA mantén ademais abertas oficinas sobre diversos temas, como a Prevención de Refugallos Espaciais e a Oficina de Refugallos Espaciais, que publica un informe anual sobre o lixo espacial.[38] Asemade, proporciona información diversa, entre ela sobre parámetros relacionados co cambio climático, para o que ten un portal Arquivado 26 de outubro de 2020 en Wayback Machine..[39]

Contribúe con axencias e institucións de diversos países ó lanzamento dos seus propios satélites, como no caso de SEOSAT-Ingenio.[40]

Asemade, participa en desenvolvemento diversos, como ocorre a través do ESA’s Navigation Innovation and Support Programme (NAVISP) para desenvolver a intelixencia artificial arredor da condución autónoma,[41] e en colaboracións con outras axencias espaciais, non só coa NASA, coa que xa ten colaborado en numerosas ocasións, senón con outras axencias como a CAS (China), coa que leva a cabo o Balloon boom en 2022.[42]

O 28 de febreiro de 2022, no marco das sancións internacionais contra Rusia, a ESA suspende a colaboración coa axencia rusa Roscosmos, despois de serlle negados varios impulsores Soiuz, o que afecta entre outros, ó programa que ten como obxectivo Marte.[43]

No 2023 lidera o 'Zero debris charter', grupo para lograr parar a perigosidade que supón a contaminación do espazo por partículas refugallos das misións espaciais.[44]

Propostas para o futuro

[editar | editar a fonte]

Aínda co plan Cosmic Vision 2015-2025 en marcha, e tendo en conta que do comezo da concepción dunha misión ata o cumprimento dos seus obxectivos e obtención de resultados científicos poden pasar vinte anos, no 2019 comeza a traballar no programa Voyage 2050, que pretende deseñar os pasos que a ESA dará no período 2035-2050, anunciando por primeira vez o comezo dunha consulta pública.[45] En 2023 ten prevista a misión "Explorador da Ligazón Vento Solar-Magnetosfera-Ionosfera" (SMILE), en colaboración entre Europa e a China, que profundizará na relación Sol-Terra.[46]

Amais das misións espaciais, a ESA procura a difusión do seu traballo, a aplicación da tecnoloxía espacial (como no caso do reciclado de auga no espazo, baseado no MELiSSA (Micro-Ecological Life Support System Alternative) aplicado en diversos lugares na superficie terrestre[47]), a aplicación da intelixencia artificial para predicir o futuro terrestre[48] e o ensino do espazo, entre outras actividades,[49] lanzando diversas campañas.[50][51]

A raíz dunha consulta lanzada en 2019, en 2021 estanse a xestar varias aproximacións para a exploración das covas lunares. Entre as propostas, hai unha na que participan a Universidade de Oviedo xunto coa Universidade de Vigo e Alén Space.[52]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Mediavilla, Daniel (2019-02-13). "“Encontraremos señales de formas simples de vida fuera de la Tierra en los próximos años”". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2019-02-17. 
  2. ↑ "ESA welcomes Slovenia as 23rd Member State". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2025-01-13. 
  3. ↑ "Marking five years of Estonia in ESA". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-09-01. 
  4. ↑ "Latvia becomes ESA Associate Member State". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-07-30. 
  5. ↑ ESA (ed.). "New Member States" (en inglés). Consultado o 11 de abril de 2015. 
  6. ↑ "Jean-Marie Luton, 1942-2020". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-04-17. 
  7. ↑ "Reappointment of ESA Director General and other Directors". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-04-17. 
  8. ↑ "Jean-Jacques Dordain to continue as Director General of ESA". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-04-17. 
  9. ↑ "Jan Wörner, ESA Director General". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-04-17. 
  10. ↑ "Josef Aschbacher is new ESA Director General". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2021-03-01. 
  11. ↑ "40 anos da ESA". Consultado o 26 de setembro de 2015. 
  12. ↑ "What is ESA?" (en inglés). Consultado o 30 de marzo de 2019. 
  13. ↑ esa. "New financial resources for Copernicus space component". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-01-22. 
  14. ↑ 14,0 14,1 "Beckoning Moon". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-01-24. 
  15. ↑ esa. "Preparing astronaut lunar exploration". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-01-24. 
  16. ↑ "Mirror array for LSS". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-04-17. 
  17. ↑ esa. "Week in images". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-10-11. 
  18. ↑ "ESA scales down science mission operations amid pandemic". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-03-24. 
  19. ↑ Mark Wade (2021). "Spacelab" (en inglés). Consultado o 10 de setembro de 2021. 
  20. ↑ Gunter Dirk Krebs (2021). Gunter's Space Page, ed. "Shuttle" (en inglés). Consultado o 10 de setembro de 2021. 
  21. ↑ "Spacelab-1: 40 years on". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2023-11-16. 
  22. ↑ "Vega regresa con un nuevo servicio de viaje compartido". www.esa.int (en castelán). Consultado o 2020-09-03. 
  23. ↑ esa. "Günther Hasinger’s science vision". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-02-05. 
  24. ↑ 24,0 24,1 esa. "ESA gives go-ahead for Smile mission with China". European Space Agency (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 07 de marzo de 2019. Consultado o 2019-03-06. 
  25. ↑ "Ten Suns for 10 years". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2019-11-11. 
  26. ↑ "Proba-V view of Galápagos". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-03-27. 
  27. ↑ "AMS: ready to discover the particle universe". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2019-11-20. 
  28. ↑ esa. "Introducing Aeolus". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-02-07. 
  29. ↑ esa. "Where no mission has gone before". European Space Agency (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 23 de febreiro de 2019. Consultado o 2019-02-22. 
  30. ↑ "BepiColombo operations". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-04-01. 
  31. ↑ "Juice’s Jovian odyssey". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-02-06. 
  32. ↑ esa. "¿Qué tipo de planetas estudiará Cheops?". European Space Agency (en castelán). Consultado o 2019-02-06. 
  33. ↑ "Hypersonic surfing". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-04-01. 
  34. ↑ "Swarm estudia el debilitamiento del campo magnético terrestre". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-05-21. 
  35. ↑ "Viaja a la Luna con el Gran Módulo Logístico de Aterrizaje Europeo". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-06-01. 
  36. ↑ esa. "El equinoccio en el Sol, con SOHO". European Space Agency (en castelán). Consultado o 2019-03-27. 
  37. ↑ "Solar Orbiter during thermal-vacuum tests". European Space Agency (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 01 de abril de 2019. Consultado o 2019-04-01. 
  38. ↑ "La basura espacial, a día de hoy". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-10-14. 
  39. ↑ "New website puts climate in your hands". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-10-21. 
  40. ↑ "SEOSAT-Ingenio: fully loaded". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-10-22. 
  41. ↑ "Autonomous driving on intelligent road at Europe’s edge". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2021-01-19. 
  42. ↑ "Balloon boom". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2022-02-18. 
  43. ↑ "ESA statement regarding cooperation with Russia following a meeting with Member States on 28 February 2022". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2022-02-28. 
  44. ↑ "World-first Zero Debris Charter goes live". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2023-11-06. 
  45. ↑ esa. "Help shape ESA’s space science programme". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-03-04. 
  46. ↑ "Cluster cumple veinte años estudiando la magnetosfera terrestre". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2020-08-17. 
  47. ↑ "Water on land and in the air". Chronicles from Concordia. 2019-03-22. Consultado o 2019-10-08. 
  48. ↑ "Using AI to predict Earth’s future". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2019-11-20. 
  49. ↑ esa. "Seeking innovative ideas: space for the oceans". European Space Agency (en inglés). Consultado o 2019-05-02. 
  50. ↑ "Open Space Innovation Platform - OSIP - Campaigns". ideas.esa.int. Consultado o 2019-05-02. 
  51. ↑ esa. "Los detectives climáticos regresan con la segunda edición de Climate Detectives". European Space Agency (en castelán). Consultado o 2019-09-29. 
  52. ↑ "ESA plans mission to explore lunar caves". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2021-02-24. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Axencia_Espacial_Europea&oldid=6944474»