Manuel Lourenzo

Este artigo trata sobre o autor teatral, para o escritor galego véxase Manuel Lourenzo González.

Manuel Lourenzo
Nacemento	Manuel María Lourenzo Lourenzo 15 de abril de 1943 Ferreira do Valadouro, O Valadouro, Galicia
Profesión	actor, dramaturgo, director teatral, conferenciante, tradutor
Ficha na IMDb

Manuel María Lourenzo Lourenzo, nado en Ferreira do Valadouro o 15 de abril de 1943, é un actor, dramaturgo, director teatral, conferenciante, tradutor galego, e dinamizador de diferentes iniciativas teatrais.

Traxectoria

Manuel Lourenzo cursou estudos de Maxisterio. Entre 1962 e 1964, viviu en Alemaña. Volta a Galiza e, en 1965, crea na cidade da Coruña (xunto con Francisco Pillado) o Grupo de Teatro O Facho, grupo ligado á Agrupación Cultural O Facho e que marca, a xuízo de autores como Laura Tato Fontaíña ou Manuel F. Vieites, o inicio do Teatro Independente Galego. En 1967, funda o Grupo de Teatro Circo (1967-1976), o cal é de vital importancia dentro da Historia do Teatro Galego. Co Teatro Circo, acudirá ás Xornadas de Teatro de Pontevedra de 1971 e mais ás Mostras de Teatro Abrente de Ribadavia (1973-1980), citas de necesaria referencia dentro do contexto do Teatro Independente. En 1978, funda, outra con Francisco Pillado, a Escola Dramática Galega, e codirixe con este autor os Cadernos da Escola Dramática Galega, os cales viron nacer ao seu abeiro personalidades do noso teatro como Xesús Pisón, Miguel Anxo Fernán-Vello, Henrique Rabunhal...

En 1979 publica, igualmente en coautoría con Pillado Mayor, a monografía O Teatro Galego, libro pioneiro e aínda de referencia aínda hoxe en día dentro do ámbito do estudo da dramática.

Por outra parte, en 1980 crea a Compañía Teatral Luís Seoane e, en 1981, recibe con Pillado un premio outorgado pola Aula de Teatro da Universidade de Compostela, outorgado a raíz dun traballo sobre o teatro de Luís Seoane. Tamén en 1981, e tamén con Francisco Pillado Mayor, funda a editorial Castrodouro.

No ano 1990, crea o Clube de Teatro Elsinor, en 1995 saca á luz (tamén con Pillado Mayor) a colección Cadernos de Teatro.

En 1997 recibiu o Premio Nacional de Literatura Dramática, por Veladas indecentes.

No ano 1998, xunto con Santiago Fernández, crea a escola teatral Casahamlet, a cal rexenta actualmente.

No 2007 foi nomeado socio de honra da Asociación de Escritores en Lingua Galega.

Obra

Obra de creación

Autor de aproximadamente 150 obras dramáticas, o seu teatro volta aos temas da traxedia grega para denunciar situacións históricas (como o franquismo, a transición,...). Laura Tato Fontaíña destaca o seu interese polas figuras femininas que cumpren o rol da femme fatale e polas pezas de mulleres apaixonadas, no medio dunha mestura entre nostalxia, humor e fantasía. Concibiu tamén obras dramáticas nas que se ironiza con aspectos teóricos da dramática. Algunhas das súas obras máis destacadas son:

• Tres irmáns parvas (1969).
• Crónica do sol de inverno (1971).
• Erros e ferros de Pedro Madruga (1972).
• Romería ás Covas do Demo (1975, Pico Sacro).
• Viaxe ao país de ningures (1977, Galaxia).
• Todos os fillos de Galahad (1978).
• As criadas (1980) (espectáculo).
• Últimas fasquías de setembro (espectáculo).
• Edén e outros paraísos (1981, Castrodouro).
• Traxicomedia do Vento de Tebas Namorado dunha Forca (1981, Edicións do Castro).
• Fedra (1982, Cadernos da Escola Dramática Galega).
• A noite dourada de Mimí da Cora (1982, Compañía Luís Seoane).
• O segredo da Illa Troneira (1986, Cadernos da Escola Dramática Galega).
• Defensa de Helena (1987, Sotelo Blanco).
• Unha man de vento contra o mar (1989, Caixa Galicia).
• Agamenón en Áulide (1991, Teatro do Atlántico).
• Forno de teatro fantástico (1991, Edicións do Castro).
• Xoana (1991, Cadernos da Escola Dramática Galega).
• Teatro mínimo (1992, Elsinor Teatro). Inclúe as pezas "Laura" (1988), "A paixón de Brenda Moore" (1988-1992), "Mário e Manfredo" (1987), "Como un susurro" (1985), "A canción do deserto" (1990), "O binóculo" (1988) e "Aquela rúa" (1991).
• Electra (1994, Cadernos da Escola Dramática Galega).
• O xardín dos contos (1994, Asociación Mostra de Teatro Infantil Xeración Nós).
• A lexión sonámbula (1995, Hércules).
• O perfil do crepúsculo (1995, Cadernos de Teatro).
• A sensación de Camelot (1995, AS-PG).
• Magnetismo (1996, Deputación da Coruña).
• Veladas indecentes (1996, Laiovento).
• O circo da medianoite (1997, AS-PG/A Nosa Terra).
• Lionel. O Malestar do Benestar (1998).
• Últimas faíscas de setembro (2000, Deputación da Coruña).
• A larva furiosa. Adeus, Madelón (2003, Espiral Maior).
• Insomnes (2004, Deputación da Coruña).
• Camiñar polo arame cunha lata de cervexa (2005, Laiovento).
• Nocturnos (2005, Laiovento).
• Agamenón en Áulide (2006, Fervenza).
• Eclipses (2006, Laiovento).
• Illa: contos troianos (2006, Fervenza).
• Contos troianos (2007, Deputación da Coruña).
• Eléctricas (2007, Laiovento).
• As horas baixas (2008, Laiovento).
• Concerto (2009, Laiovento).
• As dunas (Centro Dramático Galego 2009, dirixida por Quico Cadaval).
• Medea dos fuxidos e outras pezas (2009, Biblos Clube).
• Flores de Dunsinane (2010, Xerais).
• Teatro circo: tres textos (2010, Deputación da Coruña).
• Tres versións (2010, Laiovento).
• Aquelas cousas do verán (2011, Difusora).
• Novo teatro fantástico (2012, Laiovento).

Obra ensaística

Manuel Lourenzo é tamén autor de libros e artigos teóricos sobre o teatro galego. Os máis destacábeis son:

• Tacholas (1975, Edicións do Castro).
• O teatro infantil galego (1978, Cadernos da Escola Dramática Galega).
• Mensaxe do Día Universal do Teatro (1992, Instituto Galego da Información).
• Pensar co corpo (2001, Deputación da Coruña).

Poesía

• Santuário (1983, Concello de Vigo).

Narrativa

• O hóspede escandinavo (2010, Espiral Maior).

Traducións

• A Maravillosa história de Marly, a vampira de Vila de Cruces (fotonovela nun acto), de Carlos Queiroz Telles (1988).

Literatura infanto-xuvenil

• Teatro para nenos (1982, Edicións do Castro).

Obras colectivas

• A compañía galega Maruxa Villanueva (1979, Cadernos da Escola Dramática galega) (escrito en colaboración con Francisco Pillado Maior).
• O Teatro Galego (1979, Edicións do Castro) (escrito en colaboración con Francisco Pillado).
• Antoloxía do Teatro Galego (1982, Edicións do Castro) (escrito en colaboración con Francisco Pillado).
• Teatro para nenos (1982, Edicións do Castro).
• Os escritores lucenses arredor de Ánxel Fole (1986, Concello de Lugo).
• Dicionario do Teatro Galego (1987, Sotelo Blanco) (escrito en colaboración con Francisco Pillado).
• Monólogos (1987, Sotelo Blanco).
• Concurso Nacional de Poesía O Facho (1978-1989) (1990, Edicións do Castro).
• 12 anos na búsqueda da nosa identidade (1990, Asociación Cultural Xermolos).
• O camiño das estrelas (1993, Elsinor Teatro).
• O xardín dos contos (1994, Mostra de Teatro Infantil Galego Xeración Nós).
• O Canto de Vilavella (1996, Xunta de Galicia).
• Contos do Valadouro (1998, A Nosa Terra).
• Liñas para lelas (1998, RENFE/Grándola Nova Edicións).
• Guía das obras dramáticas de Álvaro Cunqueiro (2006, Deputación da Coruña). Con Francisco Pillado.
• Arqueoloxía do Valadouro. Prehistoria (2010, Deputación de Lugo).
• Cociñando ao pé da letra (2011, Galaxia). Colaboración con varios autores sobre poesía e cociña.
• VI Encontro de Escritores Galegos. Literatura e proxección exterior (2012, Deputación da Coruña).
• Banqueiros (2012, Laiovento).

Bibliografía sobre o autor

• Manuel Lourenzo: vivir para o teatro, de Pablo Rodríguez (1997, Uvegá Teatro).
• Palabra e acción: a obra de Manuel Lourenzo no sistema teatral galego de Roberto Pascual (2006, Tris Tram).

Actor

• Mareas vivas (como Melgacho)
• Entre bateas (como Renato)
• Matalobos (como Xosé Louro)
• Días azules (como policía)
• Vilamor (como o cura Don Aurelio)

Premios

Durante a súa carreira, Manuel Lourenzo colleitou numerosos premios literarios e teatrais. Estes son:

• Concurso Breogán de Contos en Lingua Galega (1971, 1972, 1975).
• 3º Premio de Contos dos IV Jogos Florais Minho-Galaicos. Convívio de Guimarâes no 1973, por O retorno do cabo de vela.
• Concurso-Premio de Teatro Infantil O Facho (1975, 1979, 1981, 1986, 1988).
• Premio Aula de Teatro da Universidade de Santiago de Compostela (1977, 1981).
• Premio Abrente (1978)/ Mención de honra no Premio Abrente (1974 e 1980).
• Premio de Poesía Cidade da Coruña (1980).
• Premio Nacional do Disco (1981).
• Premio Celso Emilio Ferreiro de Poesía do Concello de Vigo (1982), por Santuário.
• Premio Artur Carbonell (1983).
• Festival Internacional de Teatro de Ribadavia (1984, mellor dirección).
• Premio da Sociedade Filantrópico-Dramática de Ribadeo (1984).
• Premio Concello de Xove (1984), por O segredo da Illa Troneira.
• Premio Teatro de Cámara Ditea (1985), por Defensa de Helena.
• Festival de Teatro Cómico e Festivo de Cangas (1986, 1990).
• Certame Galego de Teatro Xuventude (1991)/Segundo Premio en 1996).
• Premio de Narrativa Pub Combo (1992).
• Premio Xeración Nós de Ferrol (1993).
• Finalista do Concurso de Obras Teatrais Inéditas "No Camiño" (1993)/ Accesit en 1994.
• Premio de teatro Rafael Dieste (1996, por Magnetismo e 1999, por Últimas faíscas de setembro).
• Premio Nacional de Literatura Dramática (1997), por Veladas indecentes.
• Pedrón de Ouro (2001).
• Premio Maruxa Villanueva (2004).
• Premio Nacional de Artes escénicas (2008).
• Premio Álvaro Cunqueiro por Flores de Dunsinane (2009).
• Premio Abrente de Textos Teatrais no 2010, por Aquelas cousas do verán.
• Premio "Otero Pedrayo" das Diputacións galegas e a Xunta de Galicia, 2011.
• Premio de teatro da AELG, 2011, por Flores de Dunsinane.
• Premio Federación Galega de Teatro Afeccionado (FEGATEA) á Animación Teatral en 2016.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Ficha na IMDb (en inglés)
• Biografía persoal e obras de Manuel Lourenzo
• Manuel Lourenzo en AVG
• Ficha do autor na AELG
• Páxina do autor en Praza das Letras
• Biografía na BVG
• Entrevista de Literatura Galega do S.XX do alumnado do IES Manuel García Barros