Kenzō Tange

Kenzō Tange
	;
Nome orixinal	(ja) 丹下健三
Biografía
Nacemento	4 de setembro de 1913 ; Sakai (Imperio do Xapón)
Morte	22 de marzo de 2005 (91 anos); Minato, Xapón
Causa da morte	insuficiencia cardíaca
Relixión	Igrexa católica
Educación	Tokyo Imperial University (en) ; Hiroshima High School (en) ; Universidade Nihon (pt) ; Ehime Prefectural Imabari Nishi High School (en)
Actividade
Campo de traballo	Arquitectura
Ocupación	arquitecto, urbanista, profesor universitario
Empregador	Universidade de Toquio ; Tange Associates (en)
Membro de	Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Accademia delle Arti del Disegno ; Academia Nacional de Belas Artes da Arxentina ; Academia de Belas Artes
Obra
	Obras destacables Singapore Indoor Stadium; (1958) Estadio Olímpico de Toquio; (1964) Yoyogi National Gymnasium (pt) ; (1987) Nippon Gaishi Hall (pt) ;
Familia
Fillos	Noritaka Tange
Premios
	(1996) comandante da Lexión de Honra; (1993) Praemium Imperiale; (1987) Premio Pritzker; (15 de marzo de 1983) Grand Officer of the Order of the Sun of Peru‎ (en) ; (1980) Orde da Cultura; (1979) Persoa de Mérito Cultural; (1966) Medalla de Ouro do AIA; (1965) Medalla de Ouro do RIBA; (1964) Premio Asahi; AIJ Prize (en) ; Orde do Mérito das Ciencias e as Artes; doutor honoris causa pola Universidade de Hong Kong; Order of the Sacred Treasure, 1st Class (en) ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Тангэ Кэндзо); Enciclopedia soviética armenia, volume 11, (p.562)
Sitio web	tangeweb.com

Este artigo amosa escritos xaponeses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Kenzō Tange (丹下健三, Tange Kenzō), nado en Sakai o 4 de setembro de 1913 e finado en Toquio o 22 de marzo de 2005, foi un arquitecto xaponés gañador do Premio Pritzker de Arquitectura no ano 1987. Foi un dos máis significativos arquitectos do século XX, mesturando o estilo tradicional xaponés co modernismo, e deseñando edificios monumentais ao longo de todo o mundo.

Traxectoria

No ano 1949 gañou a competición do redeseño de Hiroshima, logo da bomba atómica no ano 1945. O seu deseño para o Parque da Paz e o Memorial da Paz lembran moito a Le Corbusier, e son chamados moitas veces como "o corazón espiritual da cidade". Unha das razóns polas que fixo o proxecto foi que el estudara nesa cidade na súa xuventude.

Tange gañou fama e recoñecemento internacional polo seu deseño do ximnasio para os Xogos Olímpicos de 1964 en Toquio. Unha referencia do Premio Pritzker descríbeo como "un dos edificios máis bonitos do século XX". Tamén foi coñecido polo seu "Plan para Toquio" no 1960, no cal fixo unha proposta radical para o redeseño da cidade. Aínda que non foi aplicado na súa totalidade, marcou moita influencia en arquitectos de todo o mundo.

No ano 2005, o seu funeral foi realizado nun dos seus traballos, a Catedral de Toquio.