David Hobbs

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaDavid Hobbs

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento9 de xuño de 1939 Editar o valor em Wikidata (84 anos)
Royal Leamington Spa, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaVero Beach (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeReino Unido Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor em Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor em Wikidata
Premios
IMDB: nm0387586 Editar o valor em Wikidata

David Wishart Hobbs,[1], nado en Royal Leamington Spa o 9 de xuño de 1939,[2] é un expiloto de automobilismo británico. Orixinalmente comentarista para a canle Speed, traballa como comentarista para NBC e NBC Sports Network. En 1969 Hobbs foi incluído na lista de pilotos graduados, un grupo de 27 pilotos que polos seus logros foron avaliados como os mellores do mundo.[3]

Hobbs vive en Milwaukee (Wisconsin) coa súa esposa, Margaret, coa que ten dous fillos, Gregory e Guy. En 1986, Hobbs abriu un concesionario de automóbiles, David Hobbs Honda, en Glendale, Wisconsin, que segue a existir hoxe e no que se anuncia persoalmente. O seu fillo máis novo, Guy, traballou para Speed ​​como un xornalista na súa cobertura deportiva. Hobbs foi contratado no Salón da Fama de América de Motorsports en 2009.[4]

É o avó do piloto Andrew Hobbs.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Hobbs naceu poucos meses antes do estalido da segunda guerra mundial e ten unha vasta historia de experiencia de condución internacional de máis de 30 anos en todos os niveis de deportes a motor, incluídos os coches deportivos, coches de turismo, Indy cars, IMSA, Can-Am e Fórmula Un. Participou nas 500 Millas de Indianápolis e nas 24 Horas de Daytona. Fixo vinte saídas na carreira das 24 Horas de Le Mans, terminando no 8º lugar no primeiro intento de 1962, seguido dunha pole position e un mellor remate de terceiro (en 1969 e 1984) no seu haber.

Hobbs debía debutar pilotando para Tim Parnell Racing no Gran Premio de Francia de 1965 en Clermont-Ferrand, pero un grave accidente de estrada o mandou ao hospital por tres semanas.[5]

En 1971, Hobbs gañou a L & M 5000 Continental Championship pilotando para Carl Hogan fóra de St. Louis, Missouri, nun McLaren M10B-Chevrolet. Gañou cinco das oito roldas dese ano en Laguna Seca, Seattle, Road América (Elkhart Lake), Edmonton e Lime Rock.[6] Doce anos despois, lograría tamén o campionato de 1983 da Serie Trans-Am. Tamén fixo dúas saídas na NASCAR Winston Cup en 1976, incluíndo dúas voltas nas 500 Millas de Daytona de 1976[7] e disputou unha carreira na International Race of Champions de 1979.

Outras aparicións[editar | editar a fonte]

Hobbs apareceu na película cómica de 1983 Stroker Ace, interpretando un comentarista de televisión de carreiras. Tamén apareceu na película Cars 2, que estreouse en xuño de 2011, como o locutor "David Hobbscap", un Jaguar de 1963 da cidade natal de Hobbs en Inglaterra.

Rexistro de carreiras[editar | editar a fonte]

Resultados Completos na Fórmula Un[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Pos. Pts.
1967 Bernard White Racing BRM P261 BRM P60 2.1 V8 RSA MON NED BEL FRA GBR
8 		CAN
9 		ITA USA MEX — 0
Lola Cars Lola T100 BMW M10 2.0 L4 ALE
10‡
1968 Honda na Fórmula 1 Honda RA301 Honda RA301E 3.0 V12 RSA ESP MON BEL NED FRA GBR ALE ITA
Ret 		CAN USA MEX — 0
1971 Penske-White Racing McLaren M19A Ford Cosworth DFV 3.0 V8 RSA ESP MON NED FRA GBR ALE AUT ITA CAN USA
10 		— 0
1974 Yardley Team McLaren McLaren M23 Ford Cosworth DFV 3.0 V8 ARX BRA RSA ESP BEL MON SWE NED FRA GBR ALE AUT
7 		ITA
9 		CAN USA — 0

‡ Indica que participou cun coche de F2.

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans[editar | editar a fonte]

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1962 Team Lotus Engineering Australia Frank Gardner Lotus Elite Mk14 GT
1.3 		286 8º 1º
1963 Lola Cars Ltd. Richard Attwood Lola Mk6 GT P
+3.0 		151 Ret Ret
1964 Standard Triumph Países Baixos Rob Slotemaker Triumph Spitfire P
+3.0 		272 21st 3º
1965 Standard Triumph Ltd. Países Baixos Rob Slotemaker Triumph Spitfire GT
1.3 		71 Ret Ret
1966 Maranello Concessionaires Mike Salmon Ferrari Dino 206S P
2.0 		14 Ret Ret
1967 Lola Cars Ltd.
Team Surtees 		John Surtees Lola T70 Mk.III P
+5.0 		3 Ret Ret
1968 J.W. Automotive Engineering Ltd. Australia Paul Hawkins Ford GT40 Mk. I S
5.0 		107 Ret Ret
1969 J.W. Automotive Engineering Ltd. Mike Hailwood Ford GT40 Mk. I S
5.0 		368 3º 2º
1970 J.W. Automotive Engineering Ltd. Mike Hailwood Porsche 917K S
5.0 		49 Ret Ret
1971 Roger Penske
Kirk F. White 		Mark Donohue Ferrari 512M/P S
5.0 		Ret Ret
1972 Francia Equipe Matra-Simca Shell Francia Jean-Pierre Jabouille Matra-Simca MS660C S
3.0 		278 Ret Ret
1979 Grand Touring Cars Ltd.
Francia Ford Concessionaires France 		Australia Vern Schuppan
Francia Jean-Pierre Jaussaud 		Mirage M10 S
+2.0 		121 NC NC
1981 EMKA Productions Limited Eddie Jordan
Steve O'Rourke 		BMW M1 Gr.5 Gr.5 236 Ret Ret
1982 John Fitzpatrick Racing John Fitzpatrick Porsche 935/78 Moby Dick IMSA
GTX 		329 4º 1º
1983 John Fitzpatrick Racing John Fitzpatrick
Austria Dieter Quester 		Porsche 956 C 135 Ret Ret
1984 Skoal Bandit Porsche Team Francia Philippe Streiff
Suráfrica Sarel van der Merwe 		Porsche 956B C1 351 3º 3º
1985 John Fitzpatrick Racing Austria Jo Gartner
Guy Edwards 		Porsche 956B C1 366 4º 4º
1987 Alemaña Joest Racing Suráfrica Sarel van der Merwe
Chip Robinson 		Porsche 962C C1 4 Ret Ret
1988 Alemaña Blaupunkt Joest Racing Bélxica Didier Theys
Austria Franz Konrad 		Porsche 962C C1 380 5º 5º
1989 Richard Lloyd Racing Steven Andskär
Damon Hill 		Porsche 962C GTi C1 228 Ret Ret

Resultados nas 500 Millas de Indianápolis[editar | editar a fonte]

Resultados completos na Bathurst 1000[editar | editar a fonte]

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1981 Australia JPS Team BMW Australia Allan Grice BMW 635 CSi 6 Cylinder & Rotary 113 7º 2º
1982 Australia JPS Team BMW Jim Richards BMW 635 CSi A 157 5º 5º

NASCAR[editar | editar a fonte]

(clave) (Grosa - Pole position outorgada polo tempo de cualificación. Italica - Pole position gañado por posicións de puntos ou tempo de práctica. * – Most laps led.)

Winston Cup Series[editar | editar a fonte]

NASCAR Winston Cup Series resultadoss
Ano Equipo Nº Feito 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 Pos. Pts
1976 DeWitt Racing 73 Chevy RSD DAY
34 		CAR RCH BRI ATL NWS DAR MAR TAL NSV DOV CLT RSD MCH DAY NSV POC TAL NA 0
Elliott Racing 9 Ford MCH
17 		BRI DAR RCH DOV MAR NWS CLT CAR ATL ONT

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ FIA Year Book of Automobile Sport 1975. Patrick Stephens Ltd. white p. 37. ISBN 0-85059-195-3. 
  2. ↑ H. H. Pitt and M. N. Wicks, The Pitt Family of Payneham (Adelaide, 1977)
  3. ↑ F.I.A. Year Book of Automobile Sport, P.S.L. Publications Limited., London, 1969.
  4. ↑ "The Class of 2009". AutoWeek (Detroit, Michigan: Crain Communications) 59 (17): 62. 24 de agosto de 2009. ISSN 0192-9674. 
  5. ↑ "Archived copy". Arquivado dende o orixinal o 24 de xullo de 2011. Consultado o 2010-04-08. 
  6. ↑ Trenton Evening Times, 7 September 1971, Page 37.
  7. ↑ "David Hobbs 1976 Winston Cup Results – Racing-Reference.info". Arquivado dende o orixinal o 29 de abril de 2018. Consultado o 29 de abril de 2018. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Hobbs&oldid=6703423»