Santiago Calatrava

Santiago Calatrava
	;
Nome orixinal	(es) Santiago Calatrava Valls
Biografía
Nacemento	28 de xullo de 1951 (72 anos); Benimàmet, Canadá (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	ETH Zürich ; Universidade Politécnica de Valencia
Actividade
Campo de traballo	Arquitectura
Ocupación	escultor , enxeñeiro civil , enxeñeiro , engenheiro estrutural (pt) , arquitecto , Conservador-restaurador
Membro de	Real Academia Catalana de Belas Artes de San Jordi ; Académie d'architecture (en) ; Royal Swedish Academy of Engineering Sciences (en) ; Real Academia de Belas Artes de San Fernando ; Academia Pontifícia do Panteão (pt)
Movemento	Arquitetura high-tech (pt)
Profesores	Rafael Tamarit Pitarch
Lingua	Lingua castelá
Representante	Artists Rights Society
Obra
	Obras destacables Jerusalem Chords Bridge (en) ; Zürich Stadelhofen railway station (en) ; (1992) TD/Canada Trust Tower (pt) ; (1998) Cidade das Artes e as Ciencias de Valencia; (2003) Auditorio de Tenerife; (2008) Ponte da Constituição (pt) ;
	Premios (2015) European Prize for Architecture (en) ; (2011) officer of the Mérite wallon (en) ; (2010) Honorary citizen of Liège (en) ; (2010) Doutor honorário da Universidade de Liège (pt) ; (2008) Gran Cross of the Order of James I the Conqueror (en) ; (2007) Premio Nacional de Arquitectura de España; (2006) Premio Nacional de Ingeniería Civil; (2005) Alta Distinción da Generalitat Valenciana; (2005) Eugene McDermott Award in the Arts at MIT (en) ; (1999) Premio Príncipe de Asturias das Artes; (1994) Creu de Sant Jordi; (1993) Medalla García-Cabrerizo; gran oficial da Orde do mérito; Doutor honoris causa pola Universidade de Tel Aviv; Doutor honoris causa pola Universidade de Lund; honorary doctorate of Technion (en) ; honorary doctorate from Columbia University (en) ; doutor honoris causa pola Universidade Aristóteles de Tesalónica; James Parks Morton Interfaith Award (en) ; oficial da Orde das Artes e as Letras ;
Páxina web	calatrava.com

Santiago Calatrava Valls, nado en Valencia o 28 de xullo de 1951, é un arquitecto español. A súa oficina atópase na cidade de Zúric, Suíza.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

*L'Hemisfèric* na Cidade das Artes e das Ciencias (València).

Santiago Calatrava naceu no barrio de Benimamet de Valencia. As familias de seus pais adicábanse á exportación de cítricos, o cal lle permitiu coñecer outros países de Europa.

Á idade de oito anos, Santiago Calatrava ingresou nunha escola de arte para aprender debuxo e pintura, actividade que compaxinaba cos seus estudos escolares. Ós 13 anos a súa familia enviouno a París a través dun programa de intercambio estudantil. De volta a Valencia, rematou os seus estudos escolares e matriculouse na Escola Técnica Superior de Arquitectura de Valencia, onde se graduou como arquitecto e onde realizou un curso de posgraduado en urbanismo. A continuación, Calatrava, que se interesaba polas grandes obras dos mestres clásicos e que desexaba amplia-la súa formación, trasladouse en 1975 a Zúric, onde estudou durante catro anos enxeñaría civil no Instituto Federal de Tecnoloxía, no cal se graduou cun doutoramento.

No ano 2007 foille concedido o Premio Nacional de Arquitectura.^[1]

Traballos e proxectos[editar | editar a fonte]

Rematada a súa etapa de estudos, traballou como profesor auxiliar no Instituto Federal de Tecnoloxía, onde comezou a aceptar pequenos encargos e a participar tamén en concursos de novos proxectos. En 1983 foille adxudicada a súa primeira obra de certa importancia, a estación de ferrocarril de Stadelhofen, situada xunto ao centro de Zúric onde tamén establecera o seu despacho. Ao ano seguinte, Calatrava deseñou a Ponte do 9 de Outubro en Valencia, o que marcou o comezo da construción de numerosas pontes que se lle irían encargando a partir de entón.

En 1989 Calatrava abriu o seu segundo despacho en París, mentres traballaba no proxecto da Estación de Ferrocarril do Aeroporto de Lión. Dous anos despois creou o seu terceiro despacho, esta vez en Valencia, onde traballaba nun proxecto de grandes dimensións, a Cidade das Artes e das Ciencias. Dende aquela o seu prestixio internacional non parou de medrar.

Estilo[editar | editar a fonte]

Na actualidade Calatrava é considerado como un arquitecto especializado en grandes estruturas que se caracteriza por unha extraordinaria estética e harmonía. Contrariamente ao que adoita ser común en moitos arquitectos, que ocultan as estruturas dos seus edificios, Calatrava convérteas en elementos esenciais e en obras de arte.

Calatrava recibiu numerosos premios e recoñecementos polo seu traballo entre os que destaca o Premio Príncipe de Asturias das Artes no ano 1999. Foi nomeado Doutor honoris causa en doce ocasións.

Obras representativas[editar | editar a fonte]

Complexo Deportivo Olímpico (Atenas)
Cidade das Artes e as Ciencias (Valencia):

L'Hemisfèric (Cinema IMAX e planetario)
Museo das Ciencias Príncipe Felipe
L'Umbracle (Paseo cuberto)
L'Oceanogràfic(O acuario máis grande de Europa)
Palau de les Arts Reina Sofía (Edificio con tres auditorios para ópera, música e danza)
El Ágora - en construción
Torres verticais Alacant, Castelló e València e torre horizontal Mediterráneo. - en papel

Ponte Lusitania (Mérida)
Estación de Ferrocarril (Liexa, Bélxica)
"A Peineta" (Ponte) (Valencia)
Ponte de Europa (Orleans, Francia)
Estación de metro "Alameda" (Valencia)
Estación de Ferrocarril do Aeroporto (Lión, Francia)
2001, Museo de Arte (Milwaukee, Wisconsin)
Ponte 9 d´Octubre (Valencia)
Ponte Peonil Campo Volantín (Zubizuri) (Bilbao)
Estación de Ferrocarril de Oriente (Lisboa)
2000, Aeroporto de Bilbao (Bilbao)
1992, Torre de Telecomunicacións de Montjuïc (Barcelona)
Ponte do Alamillo (Sevilla)
Edificio BCE (Toronto, Canadá)
Llotja de Sant Jordi - Praza de España (Alcoi)
Ponte Bac de Roda (Barcelona)
Teatro Tabourettli (Basilea, Suíza)
Estación de Ferrocarril Stadelhofen (Zúric, Suíza)
Centro Internacional de Feiras e Congresos de Tenerife (Santa Cruz de Tenerife)
Auditorio de Tenerife (Santa Cruz de Tenerife)
Ponte da Muller (Buenos Aires, Arxentina)
Tres pontes na comunidade Haarlemmermeer, Países Baixos
2011, Palacio de Congresos de Oviedo - en construción
Turning Torso (Malmö, Suecia - inaugurado o 27 de agosto do 2005
Adegas Ysios (Laguardia, A Rioxa)
Pabellon Kuwait (Expo'92, Sevilla)
Ponte atirantado (Xerusalén) - en construción

Crítica[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

↑ "Santiago Calatrava, Premio Nacional de Arquitectura", Arquivado 28 de setembro de 2007 en Wayback Machine. Galicia Hoxe.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

[1] "Santiago Calatrava, Premio Nacional de Arquitectura", Arquivado 28 de setembro de 2007 en Wayback Machine. Galicia Hoxe.

[1]

v c e Galardoados co Premio Princesa de Asturias das Artes
Década de 1980	1981: Jesús López Cobos 1982: Pablo Serrano Aguilar 1983: Eusebio Sempere 1984: Orfeón Donostiarra 1985: Antonio López García 1986: Luis García Berlanga 1987: Eduardo Chillida 1988: Jorge Oteiza 1989: Oscar Niemeyer
Década de 1990	1990: Antoni Tàpies 1991: Victoria de los Ángeles, Teresa Berganza, Montserrat Caballé, José Carreras, Pilar Lorengar, Alfredo Kraus e Plácido Domingo 1992: Roberto Matta Echaurren 1993: Francisco Javier Sáenz de Oiza 1994: Alicia de Larrocha 1995: Fernando Fernán Gómez 1996: Joaquín Rodrigo 1997: Vittorio Gassman 1998: Sebastião Salgado 1999: Santiago Calatrava
Década de 2000	2000: Barbara Hendricks 2001: Krzysztof Penderecki 2002: Woody Allen 2003: Miquel Barceló 2004: Paco de Lucía 2005: Maya Plisetskaya e Tamara Rojo 2006: Pedro Almodóvar 2007: Bob Dylan 2008: Orquestras Xuvenís e Infantís de Venezuela 2009: Norman Foster
Década de 2010	2010: Richard Serra 2011: Riccardo Muti 2012: Rafael Moneo 2013: Michael Haneke 2014: Frank Gehry 2015: Francis Ford Coppola 2016: Núria Espert 2017: William Kentridge 2018: Martin Scorsese 2019: Peter Brook
Década de 2020	2020: Ennio Morricone e John Williams 2021: Marina Abramović 2022: Carmen Linares e María Pagés 2023: Meryl Streep
Os outros premios: Ciencias Sociais Comunicación e Humanidades Concordia Cooperación Internacional Investigación Científica e Técnica Deportes Letras.