Monte Parnaso
Coordenadas: 38°32′06″N 22°37′19″L / 38.53500, -22.62194 O monte Parnaso (ou simplemente Parnaso, do grego antigo Παρνασσός Parnassós) é unha montaña do centro de Grecia, situada sobre o santuario de Delfos. Particularmente venerada durante a antigüidade, estaba consagrada á vez ao deus Apolo e ás nove Musas, das que era unha das súas dúas residencias. É un dos dez parques nacionais de Grecia.
Mide 2460 de altura e está situado no nomo de Ftiótide, na periferia de Grecia Central.
O nome[editar | editar a fonte]
A orixe do seu nome é probabelmente prehelénica. Así nos arquivos hititas consta un nome anatolio comparábel: Parnašša que parece derivado do hitita e do luvita parna que significa casa ou morada. Parecera que primitivamente o curuto do Parnaso, como o do monte Olimpo, estivese considerado como un alto lugar de culto da hierogamia do Ceo (Zeus, asociado a Urano, divindade primeira do ceo) e da Terra (Gaia), posto que se sabe que o santuario de Delfos estivo primeiro consagrado a Gaia, andes de estalo a Apolo.
Nas Metamorfoses de Ovidio é no cumio desta montaña, o único lugar da terra que as augas non cubriron, despois do diluvio provocado polos deuses, onde atraca a embarcación de Deucalión[1].
Por outra banda, o monte Parnaso aparece evocado brevemente na Odisea de Homero como o lugar onde o heroe Ulises foi ferido por un xabarín na súa xuventude[2].
