Joan Subirats

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Joan Subirats
Nacemento17 de maio de 1951
Lugar de nacementoBarcelona
NacionalidadeEspaña
Alma máterUniversidade de Barcelona
Ocupacióneconomista, político, profesor universitario e politicólogo
Na rede
IMDB: nm3979431 Facebook: SubiratsJoan Twitter: subirats9 Instagram: jsubirats Dialnet: 104678 Editar o valor em Wikidata
[ editar datos en Wikidata ]

Joan Subirats i Humet, nado en Barcelona o 17 de maio de 1951,[1] é profesor de Ciencias Políticas da Universidade Autónoma de Barcelona,[2] especialista en goberno, xestión pública e análise de políticas públicas. Tamén traballou en temas de exclusión social, temas de innovación democrática e sociedade civil. En decembro de 2021, foi nomeado ministro de Universidades do goberno español en substitución de Manuel Castells, que dimitiu por motivos persoais.[3]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Formación e primeira militancia[editar | editar a fonte]

Nado no barrio de El Raval,[4] estudou Económicas na Universidade de Barcelona entre 1969 e 1974. Moi axiña comezou a militar en Bandera Roja, un partido fundado por ex-militantes do PSUC.[5] En calidade de representante seu participou, en 1973, na Assemblea de Catalunya, movemento que organizou a toda a oposición catalá á ditadura franquista, e foi un dos 113 detidos,[4] polo que foi encarcerado dous meses na Prisión Modelo de Barcelona.[5] Posteriormente, militou no PSUC.

Carreira profesional[editar | editar a fonte]

Na década de 1970, comezou a traballar como profesor universitario na facultade de Dereito da UB. En 1980, doutorouse en Economía pola Universidade de Barcelona e a partir de 1985, pasou á Facultade de Ciencias Políticas da Universidade Autónoma de Barcelona.[5] Foi director do Instituto de Goberno e Políticas Públicas, IGOP, dependente da UAB, dende a súa creación até xullo de 2009, e alí dirixiu posgraos en Economía Cooperativa. Tamén foi profesor visitante en varias universidades como La Sapienza de Roma, a de Georgetown, Universidade de California-Berkeley, a Universidade de Nova York e a UNAM de México.[4][6]

Foi autor e editou títulos como Elementos de Nova Política (CCCB, Barcelona 2003), Análise e xestión de políticas públicas (Ariel, 2008), Do chino ao Raval (Hacer, 2008), Participación e calidade democrática (Ariel, 2009), Autonomías e desigualdades en España: percepcións, evolución social e políticas de benestar (Institut d'Estudis Autonòmics, 2011)[7] e El poder de lo próximo. Las virtudes del municipalismo (Catarata, 2017).

Activismo político[editar | editar a fonte]

Durante moito tempo estivo na órbita de ICV pero sen implicación política, mais en xuño de 2014 aparece como un dos voceiros de Barceona en Comú.[5] Despois foi un dos voceiros de Guanyem Barcelona,[8] e é membro da coordinadora de Catalunya en Comú.[Cómpre referencia] En novembro de 2017, foi nomeado Comisario de Cultura do Concello de Barcelona.[9][10]

Nas eleccións municipais de 2019 foi número dous da lista de Barcelona en Comú[5] e foi nomeado concelleiro de Cultura e sexto tenente de alcalde.[11] En xullo de 2021, anunciou que renunciaba ao cargo municipal coincidindo coa súa xubilación.[11] A concellería de Cultura foi asumida por Jordi Martí, ata entón conselleiro de Presidencia, Economía e Orzamentos.[11]

Ten colaborado habitualmente en diversos medios, como o xornal Ara, Catalunya Plural, Crític e El País e no programa La ventana de la Cadena SER.[12][13][14]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "Curriculum Vitae. Joan Subirats". uab.academia.edu (en inglés). 2009. Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  2. ↑ TV3 (11 de outubro de 2012). Entrevista del 3/24: Joan Subirats, catedràtic de Ciències Polítiques de la UAB (en catalán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  3. ↑ Clavera, Dani; Segura, Sergio (16 de decembro de 2021). "Joan Subirats substituirà Manuel Castells com a ministre d’Universitats". beteve.cat (en catalán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Vidal-Folch, Xavier (19 de decembro de 2021). "Joan Subirats, el ‘profe’ transversal que escucha". elpais.com (en castelán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Font, Marc (16 de decembro de 2021). "Joan Subirats, el ideólogo de Barcelona en Comú que pausa su jubilación para asumir Universidades". publico.es (en castelán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  6. ↑ EFE/Redacción (17 de decembro de 2021). "Así es Joan Subirats, el nuevo ministro de Universidades". elperiodicodearagon.com (en castelán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  7. ↑ "Joan Subirats". cccb.org (en catalán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  8. ↑ "Guanyem Barcelona buscarà conquerir l'Ajuntament des dels moviments socials". eldiario.es (en catalán). 26 de xuño de 2016. Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  9. ↑ Blanchar, Clara (17 de novembro de 2021). "Joan Subirats, nou comissionat de Cultura de Colau". cat.elpais.com (en catalán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  10. ↑ Subirana, Jordi (17 de novembro de 2017). "Joan Subirats, mentor de Colau, nuevo comisionado de Cultura de BCN". metropoliabierta.com (en castelán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Redacción (7 de xullo de 2021). "Joan Subirats es jubila i Jordi Martí serà el seu substitut". elpuntavui.cat (en catalán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  12. ↑ Redacción (10 de xuño de 2014). "Crític, un nou portal de periodisme d'investigació, comença a buscar fons a Verkami". ara.cat (en catalán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  13. ↑ "Joan Subirats". elpais.com (en castelán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 
  14. ↑ Ellakuría, Iñaki (17 de decembro de 2021). "Joan Subirats, el catedrático que saltó del maragallismo exquisito a dirigir el proyecto de Ada Colau". elmundo.es (en castelán). Consultado o 20 de decembro de 2021. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joan_Subirats&oldid=5938511»