Francisco I do Sacro Imperio Romano Xermánico

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Francisco I de Lorena
Duque de Lorena
Gran Duque de Toscana
Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico
Francisco de Lorena por Martin van Meytens.

Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico
13 de setembro de 1745 - 18 de agosto de 1765
PredecesorCarlos VII de Wittesbach
SucesorXosé II de Habsburgo

Duque de Lorena
27 de marzo de 1729 - 9 de xullo de 1737
PredecesorLeopoldo I de Lorena
SucesorEstanislau I de Lorena

Nome completoFrancisco Estevo de Lorena e Borbón-Orleáns
Nacemento8 de decembro de 1708
Nancy, Ducado de Lorena
Falecemento18 de agosto de 1765
Innsbruck, Austria, Sacro Imperio Romano Xermánico
ConsorteMaría Tareixa de Habsburgo
Descendenciavéase Matrimonio e descn dencia
Casa realCasa de Lorena (por nacemento)
Casa de Habsburgo (por matrimonio)
ProxenitoresLeopoldo I de Lorena
Isabel Carlota de Borbón-Orleáns

Escudo de Francisco I do Sacro Imperio Romano Xermánico
Na rede
Discogs: 2770395 WikiTree: Lorraine-212 Find a Grave: 22114 Editar o valor em Wikidata

Francisco Estevo de Lorena e Borbón-Orleáns (en francés François-Étienne de Lorraine; en alemán Franz Stephan von Lothringen), coñecido tamén cos nomes de Francisco II de Toscana, Francisco III de Lorena e Francisco III Estevo, duque de Lorena, nado o 8 de decembro de 1708 en Nancy, Ducado de Lorena, e finado o 18 de agosto de 1765 en Innsbruck, Austria, Sacro Imperio Romano Xermánico,[1] foi duque de Lorena e de Bar (Francisco III) de 1729 a 1736, de Teschen (Francisco I Estevo) de 1729 a 1765, gran duque de Toscana (Francisco II) de 1737 a 1765, sendo nomeado emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico polo seu matrimonio coa arquiduquesa herdeira María Tareixa de Austria, reinando baixo o nome de Francisco I desde o 13 de setembro de 1745 até o 18 de agosto de 1765.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Orixes familiares[editar | editar a fonte]

Francisco Estevo era o noveno fillo, e cuarto varón, de Leopoldo I, duque de Lorena e de Bar, e de Isabel Carlota de Borbón-Orleans, filla, á súa vez, de Filipe I, duque de Orleáns, tamén chamado Filipe de Francia, irmán do rei Lois XIV de Francia, e de Isabel Carlota de Baviera.

Por liña materna era, polo tanto, bisneto de Lois XIII, e tamén curmán da delfinesa, nacida María Adelaida de Savoia, o que facía del un tío à la mode de Bretagne (é dicir, primo irmán da nai) do rei Lois XV de Francia, neno de 14 meses.

Estaba relacionado cos Habsburgo a través da súa avoa Leonor de Habsburgo, filla do emperador Fernando III de Habsburgo, e esposa de Carlos V de Lorena. Seu pai era primo e amigo da infancia do emperador Carlos VI, con quen se criou.

Na súa infancia e xuventude Francisco Estevo estivo moi unido ao seu irmán máis vello Leopoldo, ao que chorou amargamente cando este faleceu de varíola aos dezaseis anos, e á súa irmá Ana Carlota.

Compromiso matrimonial[editar | editar a fonte]

O emperador Carlos VI favoreceu á familia do duque de Lorena, xa que, ademais de seren primos e amigos da infancia, como quedou dito, Leopoldo servira á Casa de Austria lealmente e con eficacia. Por iso proxectou casar á súa filla María Tareixa co irmán máis vello de Francisco, Leopoldo. E á pematura morte deste, Carlos adoptou a Francisco como seu futuro xenro. Así, Francisco criouse en Viena, canda María Tareixa, sabendo que estaban destionados a casar e, co paso do tempo, xurdiu entre eles un verdadeiro amor.

Francisco Estevo permaneceu na Corte austríaca até 1729, cando ascendeu ao trono de Lorena, e o compromiso con María Tareixa non se oficializou até o 31 de xaneiro de 1736, durante a Guerra de Sucesión polaca. Lois XV de Francia exixiulle a Francisco que entregara o Ducado de Lorena como compensación ao seu sogro, Estanislau I, que fora deposto. E o pai de María Tareixa obrigou a Francisco a que renunciara aos seus dereitos sobre o Ducado de Lorena, dicíndolle: «Sen renuncia, non hai arquiduquesa». En compensación, Francisco recibiu o Gran Ducado de Toscana tras a morte sen herdeiros do gran duque Xoán Gastón de Médici.
En xaneiro de 1737, as tropas españolas retiráronse de Toscana, sendo substituídas por 6 000 soldados austríacos.[2] O 24 de xaneiro de 1737 Francisco recibiu o Gran Ducado de Tocana do seu sogro.[3] Ao mesmo tempo, María Tareixa recibiu do Ducado de Lorena.

O amor de María Tareixa por Francisco era forte e posesivo. As cartas que ela lle enviou pouco antes da voda expresaban as súas ansias por vel; mentres que as del, pola contra, eran moi formais. María Tareixa era extremadamente celosa, e a infidelidade do marido foi o seu maior problema durante o matrimonio.

Matrimonio e descendencia[editar | editar a fonte]

A cerimonia da voda celebrouse o 12 de febreiro de 1736. Francisco II de Toscana, de 27 anos, casou coa arquiduquesa María Tareixa, que tiña 18 anos. A xove parella tomou posesión da Toscana, onde residiron tres meses.

Francisco foi nomeado mariscal de campo do Sacro Imperio e xeneralísimo do exército imperial. Tamén posuía, en Roma, a Villa Medici.

Do seu matrimonio con María Tareixa I de Austria, que durou 20 anos, tivo 16 fillos, dos cales só 10 chegaron á idade adulta:

A familia de Francisco e María Tareixa en 1764 ou 1765.
Nome Nacemento Morte Notas
María Isabel 1737 1740 Arquiduquesa de Austria, herdeira dos títulos de raíña de Hungría e de Bohemia entre 1737 e 1740. Morreu na infancia.
María Ana 1738 1789 Arquiduquesa de Austria, herdeira dos títulos de raíña de Hungría e de Bohemia desde 1740 a 1741. Abadesa do Imperial e Real Convento para Damas Nobres de Praga.
María Carolina 1740 1741 Arquiduquesa de Austria, morreu na infancia.
Xosé 1741 1790 Arquiduque de Austria, emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico, rei de Hungría e de Bohemia. Sucedeu á súa nai e foi emperador do Sacro Imperio entre 1780 e 1790 como Xosé II. Non tivo descendentes.
María Cristina 1742 1798 Foi gobernadora dos Países Baixos austríacos desde 1778 até 1798. Casada con Alberte de Saxonia-Teschen, duque de Teschen e vicerrei de Hungría (1738-1822). Non tivo descendencia.
María Isabel 1743 1808 Abadesa do Imperial e Real Convento para Damas Nobres de Praga.
Carlos Xosé 1745 1761 Morreu mozon debido á varíola. Sen descendencia.
María Amelia 1746 1804 Comprometida con Fernando I das Dúas Sicilias, pero logo casada co duque Fernando I de Borbón-Parma (1751-1802). Tivo descendencia.
Leopoldo 1747 1792 Gran duque de Toscana (1765-1790), emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico e rei de Hungría e de Bohemia (1790-1792). Sucedeu ao seu irmán Xosé II. Tivo descendencia.
María Carolina 1748 1748 Morreu pouco despois de nacer.
María Xoana 1750 1762 Comprometida con Fernando I das Dúas Sicilias. Morreu xove debido á varíola.
María Xosefa 1751 1767 Comprometida con Fernando I das Dúas Sicilias. Faleceu a causa da varíola.
María Carolina 1752 1814 Raíña consorte de Nápoles e Sicilia. Casada con Fernando I das Dúas Sicilias (1751-1825). Tivo descendencia.
Fernando Carlos 1754 1806 Duque de Brisgovia, casou con María Beatriz de Este. Tivo descendencia.
María Antonieta 1755 1793 Casou con Lois XVI de Francia, polo que foi [[Reino de Francia|raíña consorte de Francia e de de Navarra. Guillotinada durante a Revolución francesa. Tivo descendencia.
Maximiliano Francisco 1756 1801 Arquiduque de Austria e Arcebispo-elector de Colonia. Sen descendencia.

Francisco foi un pai amoroso e extremadamente indulxente con todos os seus fillos, aos que perdoaba todas as súas trasgadas, e aos que malcriaba concedéndolles todo o que lle pedían. En cambio, María Tareixa era moito máis estrita e procurou que os seus fillos non foran educados de maneira que acabasen sendo arrogantes, como algúns dos arquiduques e arquiduquesas da época.

Fundador da dinastía dos Habsburgo-Lorena[editar | editar a fonte]

Francisco I foi o fundador da actual rama dos Habsburgo-Lorena, xurdidida da súa unión marital. Algúns dos seus descendentes reinaron en México, Austria, Hungría, Toscana e Módena.

Os seus membros máis coñecidos son:

Vida pública[editar | editar a fonte]

Ex-Libris de Francisco I.
Moeda de Francisco I do Sacro Imperio Romano Xermánico, 1754.
Tumba de Francisco e da súa esposa, María Tareixa.

Grazas ao seu matrimonio con María Tareixa, arquiduquesa de Austria e herdeira do Sacro Imperio de dos reinos de Hungría e de Bohemia, foi nomeado emperador Francisco I do Sacro Imperio Romano Xermánico, debido á Lei Sálica, á morte do emperador Carlos VII en 1745.

Francisco Estevo foi un home preguiceiro, sofisticado, acorde cos gustos da súu época, e profundamente enamorado da súa terra natal, a Lorena.

Así mesmo era un mulleireiro empedernido, algo que á súa esposa, María Tareixa, lle disculpou, pese ao desgusto que isto lle ocasionaba, sen poñer reparos nunca a que o seu marido tivese amantes. Moitos dos seus amorios foron indiscretos, e ben coñeecidos, en particular un con María Guilllerima von Neipperg, princesa de Auersperg, que era trinta anos máis xove.[4]

Francisco era encantador aos ollos da Corte vienesa. Indulxente e amoroso cos seus fillos, e afábel fóra dos actos cerimoniais. A súa presenza era unha relaxación para os austeros usos dos Habsburgo, que decidiu cambiar, xunto coa súa esposa, empezando polo desuso da tétrica vestimenta negra que tanto se estilara en España.

Home culto e refinado, posuía unha valiosísima biblioteca, e mandou instalar un parque zoolóxico no xardín do palacio imperial, e tamén un xardín botánico.

A súa actuación política foi de pouca importancia, xa que a dirección do goberno e a política do Imperio estaban principalmente a cargo da súa esposa María Tareixa. Cabería quizais resaltar o interese que mostrou en asuntos económicos.[5]

Morte[editar | editar a fonte]

A relación entre ambos os esposos sempre foi moi boaes e profesaron un profundo amor conxugal (pese as ingidelidades Francisco).

Cando Francisco Estevo morreu (a causa dunha apoplexía), María Tareixa cortou a súa longa melena loura —da que tan orgullosa estaba— e vistiu un luto que mantería até a fin dos seus días, en recordo do seu esposo.

Ao morrer, María Tareixa foi enterrada canda el, nun enorme sarcófago na Cripta Imperial de Viena (Kaisergruft), onde os seus restos repousan.

Títulos, estilos e honores[editar | editar a fonte]

  • 8 de decembro de 1708 - 4 de xuño de 1723 - Súa Alteza, o Príncipe Francisco Estevo de Lorena
  • 4 de xuño de 1723 - 27 de marzo de 1729 - Súa Alteza, o Príncipe Herdeiro de Lorena
  • 27 de marzo de 1729 - 12 de xullo de 1737 - Súa Alteza, o Duque de Lorena
  • 12 de xullo de 1737 - 20 de xaneiro de 1745 - Súa Alteza Real, o Gran Duque de Toscana
  • 20 de xaneiro de 1745 - 18 de agosto de 1765 - Súa Maxestade Imperial, o Emperador do Sacro Imperio

Antepasados[editar | editar a fonte]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. Francisco II de Lorena
 
 
 
 
 
 
 
8. Nicolao II de Lorena
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17. Cristina de Salm
 
 
 
 
 
 
 
4. Carlos V de Lorena
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
18. Henrique II de Lorena
 
 
 
 
 
 
 
9. Claudia de Lorena
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
19. Margarida Gonzaga
 
 
 
 
 
 
 
2. Leopoldo I de Lorena
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
20. Fernando II de Habsburgo
 
 
 
 
 
 
 
10. Fernando III de Habsburgo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
21. María Ana de Baviera (1574-1616)
 
 
 
 
 
 
 
5. Leonor María Xosefa de Habsburgo
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
22. Carlos de Gonzaga-Nevers
 
 
 
 
 
 
 
11. Leonor Gonzaga-Nevers
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
23. María Gonzaga
 
 
 
 
 
 
 
1. Francisco I do Sacro Imperio Romano Xermánico
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
24. Henrique IV de Francia
 
 
 
 
 
 
 
12. Lois XIII de Francia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
25. María de Médici
 
 
 
 
 
 
 
6. Filipe I de Orleans
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
26. Filipe III de España
 
 
 
 
 
 
 
13. Ana de Austria (1601-1666)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
27. Margarida de Austria-Estiria
 
 
 
 
 
 
 
3. Isabel Carlota de Borbón-Orleans
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
28. Frederico V do Palatinado
 
 
 
 
 
 
 
14. Carlos I Luís do Palatinado
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
29. Isabel Estuardo
 
 
 
 
 
 
 
7. Isabel Carlota do Palatinado
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
30. Guillerme V de Hesse-Kassel
 
 
 
 
 
 
 
15. Carlota de Hesse-Kassel
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
31. Amalia Isabel de Hanau-Münzenberg
 
 
 
 
 
 
Predecesor:
Leopoldo I
Duque de Lorena e de Bar

1729 - 1737
Sucesor:
Estanislau Leszczynski
Predecesor:
Xoán Gastón de Médici
Gran Duque de Toscana

1737 - 1765
Sucesor:
Leopoldo I
Predecesor:
Carlos VII
Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico

1745 - 1765
Sucesor:
Xosé II

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Encyclopedia of Austria: "Franz I".
  2. Hale, Florence and the Medici, Orion books, p. 192. London, 1977, ISBN 1-8421-2456-0.
  3. Maria Theresia und ihre Zeit. Exhibition from 13 May till October 1980 in Vienna, Schloss Schönbrunn, p. 28. Ver tamén as pp. 37, 38, 41, 47, 52, 53 para outros detalles alí descritos.
  4. Farquhar, Michael (2001): A Treasure of Royal Scandals, p. 89. Penguin Books, New York. ISBN 0-7394-2025-9.
  5. Maria-Theresa, Jean-Paul Bled.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]