Guido III de Spoleto
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 855 Spoleto |
| Morte | 12 de decembro de 894 (38/39 anos) Taro (en)  |
| Lugar de sepultura | Parma Cathedral (en) |
 Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico | |
| 16 de febreiro de 889 – novembro de 894 ← Carlos III o Gordo – Lamberto II de Spoleto → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino de Italia |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Lingua | Latín medieval |
| Outro | |
| Título | Emperador de occidente (891–894) Rei de Italia (889–894) |
| Familia | Dinastía Guidoni |
| Cónxuxe | Ageltrude |
| Fillos | Lamberto II de Spoleto |
| Pai | Guido I de Spoleto |
| Irmáns | Lamberto I de Spoleto |
 | |
Guido III foi fillo de Guido I de Spoleto e irmán de Lamberto I de Spoleto.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
O 876 recibiu o margraviato de Camerino de Carlos o Calvo. O 882 herdou o ducado de Spoleto á morte do seu sobriño Guido II de Spoleto que só deixaba fillos nenos. Casou con Axeltruda, filla de Adelchis, duque de Benevento, e tiveron un fillo que foi Lamberto II de Spoleto.
Xusto o 882 na dieta de Rávena, Guido fora despoxado dos feudos por Carlos III o Gordo, pero finalmente o 883 seríanlle confirmados e así puido reunir Camerino e Spoleto. O 885 combateu cos sarracenos na batalla do río Garigliano.
Deposto Carlos III o Groso en 887, planeou ser nomeado rei e emperador coa axuda do seu parente o arcebispo Folk de Reims e viaxou a Langres, onde o arcebispo coroou rei de Francia o 888 pero, no mesmo ano, coroouse Odón, e entón abandonou o proxecto, e aspirou á coroa de Italia e a coroa imperial. Berengario de Friúl tamén aspiraba á coroa de ferro italiana, pero Guido logrou ser coroado o 889 polo Papa Estevo VI como rei de Italia, e en maio do 891 foi coroado tamén emperador, e o seu fillo Lamberto II foi coroado rei de Italia. O 30 de abril do 892, en Rávena, o Papa Formoso foi obrigado a coroar a Lamberto II como coemperador.
Pero o Papa ao que puido, apoiou a Arnulfo de Carintia: o 893 Arnulfo foi chamado a Pavia polo Papa para derrubar a Guido a cambio de ser coroado. Arnulfo enviou ao seu fillo Zwentibold cun exército que se uniu ao de Berengario de Friúl, e foron xuntos para Pavia onde estaba Guido, e a cercaron.
Seguramente Guido logrou a súa retirada mediante un suborno. O 894 con todo, Berengario e o seu aliado derrotaron a Guido en Bérgamo e ocuparon Pavia e Milán. Berengario foi recoñecido como rei de Italia e Arnulfo como emperador. Zwentibold volveu a Carintia. Guido que se retirara para a liña do Taro, morreu subitamente o 12 de decembro do 894 mentres preparaba as defensas. Herdouno o seu fillo Lamberto II de Spoleto baixo rexencia da viúva Axeltruda de Benevento.
