Saltar ao contido

Plinio o Vello

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaPlinio o Vello

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(la) Caius Plinius Secundus Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento23 ↔ 24 Editar o valor en Wikidata
Novum Comum (Imperio Romano) Editar o valor en Wikidata
Morte79 Editar o valor en Wikidata (49/59 anos)
Estabia (Imperio Romano) Editar o valor en Wikidata
Causa da mortemorte accidental, Erupción volcánica Editar o valor en Wikidata
Praefectus classis Misenensis
79 – 79
Procurador romano (pt) Traducir
70 – 72 Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilosofía, ciencias naturais e xeografía Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo Roma Antiga Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónescritor, filósofo, historiador da arte, funcionario, poeta, naturalista, militar, historiador, comandante Editar o valor en Wikidata
Período de tempoImperio Romano Editar o valor en Wikidata
ProfesoresApión e Antonius Castor (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
AlumnosPlinio o Novo Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
FillosPlinio o Novo, fillo adoptivo Editar o valor en Wikidata
PaisGaius Plinius Celer Editar o valor en Wikidata  e Marcella Editar o valor en Wikidata
IrmánsPlinia Marcella Editar o valor en Wikidata
ParentesPlinio o Novo, sobriño Editar o valor en Wikidata
Cronoloxía
Q3324482 Traducir Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteDicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron
Enciclopedia de Otto Editar o valor en Wikidata
Galiciana: 44259 BNE: XX1722536 Discogs: 6111488 Editar o valor en Wikidata

Caio Plinio Segundo (en latín: Gaius Plinius Secundus), coñecido como Plinio o Vello, naceu en Como no ano 23 e morreu na actual Catellmare de Stabia no ano 79, vítima da súa curiosidade científica ao ir observar a erupción do volcán Vesuvio, que sepultou as cidades de Pompeia e Herculano.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Tras estudar en Roma, comezou a súa carreira militar na Xermania, durante doce anos, onde chegou a ser comandante da cabalaría das lexións romanas. No ano 57 volveu a Roma nos tempos do emperador Nerón, para dedicarse ao estudo e ás letras. Desempeñou diversos cargos nos tempos do emperador Vespasiano, que o nomeou entre outros como Almirante. Escribiu diversos tratados de cabalaría, unha Historia de Roma e varias crónicas históricas, hoxe perdidas. Só se conserva a súa Naturalis Historia, rematada no ano 77, e que abrangue 37 libros, dedicados ao emperador Tito. Constitúe un auténtico tratado enciclopédico da Antigüidade, xa que escribiu sobre Cosmoloxía e Astronomía (1 libro), Xeografía e Historia (4 libros), Zooloxía (5), Botánica e Agricultura (8), Medicina (13), Xeoloxía, Mineraloxía, Metalurxia e Arte (5)[1].

No libro Historia Natural mestura un gran número de relatos e feitos útiles con conceptos fantásticos e contos de viaxeiros. Foi un dos textos máis lidos até a Idade Media, cunha grande influencia no bestiario desas épocas.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]