Plinio o Vello
Nome orixinal | (la) Caius Plinius Secundus |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 23 ↔ 24 Novum Comum (Imperio Romano) |
Morte | 79 (49/59 anos) Estabia (Imperio Romano) |
Causa da morte | morte accidental, Erupción volcánica |
Praefectus classis Misenensis | |
79 – 79 | |
Procurador romano (pt) | |
70 – 72 | |
Actividade | |
Campo de traballo | Filosofía, ciencias naturais e xeografía |
Lugar de traballo | Roma Antiga |
Ocupación | escritor, filósofo, historiador da arte, funcionario, poeta, naturalista, militar, historiador, comandante |
Período de tempo | Imperio Romano |
Profesores | Apión e Antonius Castor (en) |
Alumnos | Plinio o Novo |
Obra | |
Obras destacables
| |
Familia | |
Fillos | Plinio o Novo, fillo adoptivo |
Pais | Gaius Plinius Celer e Marcella |
Irmáns | Plinia Marcella |
Parentes | Plinio o Novo, sobriño |
Cronoloxía | |
Q3324482 | |
Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Enciclopedia de Otto |
Caio Plinio Segundo (en latín: Gaius Plinius Secundus), coñecido como Plinio o Vello, naceu en Como no ano 23 e morreu na actual Catellmare de Stabia no ano 79, vítima da súa curiosidade científica ao ir observar a erupción do volcán Vesuvio, que sepultou as cidades de Pompeia e Herculano.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Tras estudar en Roma, comezou a súa carreira militar na Xermania, durante doce anos, onde chegou a ser comandante da cabalaría das lexións romanas. No ano 57 volveu a Roma nos tempos do emperador Nerón, para dedicarse ao estudo e ás letras. Desempeñou diversos cargos nos tempos do emperador Vespasiano, que o nomeou entre outros como Almirante. Escribiu diversos tratados de cabalaría, unha Historia de Roma e varias crónicas históricas, hoxe perdidas. Só se conserva a súa Naturalis Historia, rematada no ano 77, e que abrangue 37 libros, dedicados ao emperador Tito. Constitúe un auténtico tratado enciclopédico da Antigüidade, xa que escribiu sobre Cosmoloxía e Astronomía (1 libro), Xeografía e Historia (4 libros), Zooloxía (5), Botánica e Agricultura (8), Medicina (13), Xeoloxía, Mineraloxía, Metalurxia e Arte (5)[1].
No libro Historia Natural mestura un gran número de relatos e feitos útiles con conceptos fantásticos e contos de viaxeiros. Foi un dos textos máis lidos até a Idade Media, cunha grande influencia no bestiario desas épocas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Versión en francés da obra Naturalis Historia". Consultado o 12-10-2016.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Plinio o Vello |