Isaac Xubín
| Isaac Xubín | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 9 de xullo de 1978 |
| A Coruña | |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Vigo e IES Sánchez Cantón |
| Ocupación | lingüista e tradutor |
| Xéneros | Poesía, narrativa |
| Estudos | Filoloxía Galega |
| Na rede | |
  | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Isaac Fernández Fernández, coñecido como Isaac Xubín, nado na Coruña o 9 de xullo de 1978, é un escritor galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Viviu durante a súa infancia e mocidade en Espinosa de los Monteros, Astorga, Xixón, A Coruña e Pontevedra.[1]. Toma o seu nome literario da aldea de Xubín (Oleiros), a casa de súa nai.[2]
Estudou nos Salesianos da Coruña[3] e no IES Sánchez Cantón de Pontevedra. Tras licenciarse en Filoloxía Galega pola Universidade de Vigo, viviu en Bilbao e Gasteiz para aprender éuscaro. Realizou diversas traducións do éuscaro e publicou un dicionario bilingüe galego-éuscaro.
Fixo un mestrado en Política lingüística e planificación da lingua galega e traballou como tradutor, profesor e investigador. Entre 2009 e 2012 foi lector de galego no Colexio Universitario de Cork, onde traballou baixo a dirección do poeta noiés Martín Veiga. No ano 2014 comezou a escribir a súa tese de doutoramento centrada nas relacións entre literatura e gastronomía.
Como creador ten publicado obras de poesía e narrativa curta. En 2011 obtivo o premio de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón polo seu poemario Con gume de folla húmida.[4] Escribe a sección galega no proxecto plurilingüe Temps Obert 11.1.[5] É membro das Redes Escarlata. A súa obra está profundamente marcada polas viaxes, as linguas, o deporte e a gastronomía, unhas realidades que se entretecen ao longo da súa produción e que axudan a caracterizar a súa obra (poética, narrativa e ensaística) como un macrotexto. Publicou varios poemas no nº 223 (2019) da revista Grial.
Como deportista afeccionado, xogou ao rugby no Mareantes de Pontevedra, no Bandon RFC e no Sundays Well RFC; polo demais, mantén un blog dedicado a este deporte intitulado "Melé a cinco"[6] e editou a revista pontevedresa O salmón oval en 2015. Tamén xogou ao fútbol gaélico, primeiro no Nemo Rangers de Cork, e máis tarde no Douglas GAA, amais da Selección Galega, coa que participou no encontro internacional Galiza-Bretaña, celebrado en Narón o 21 de xullo de 2012.
É curmán do futbolista Javier Fernández Abruñedo.
Obras[editar | editar a fonte]
Poesía[editar | editar a fonte]
- Con gume de folla húmida (2012). Sotelo Blanco. Colección de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón. 56 páxs. ISBN 978-8478246199.
- A cadencia da fractura (2017). Xerais. 64 páxs. ISBN 978-84-9121-221-8.[7]
- Xenealoxía dun intruso (2020). Galaxia. 64 páxs. ISBN 978-84-9151-445-9.[8]
Narrativa[editar | editar a fonte]
- Non hai outro camiño (2016). Xerais. 248 páxs. ISBN 978-84-9121-096-2. ePub: ISBN 978-84-9121-097-9.[9]
- Os largos e longos campos de liño azul (2019). Galaxia. 228 páxs. ISBN 978-84-9151-302-5.[10]
Ensaio[editar | editar a fonte]
Presentando Xenealoxía dun intruso, Libaría Paz de Pontevedra
Traducións[editar | editar a fonte]
- Bilbao-New York-Bilbao, de Kirmen Uribe, 2010, Xerais.
- Alén da fronteira. Sete poetas vascos, 2012, Kalandraka.
- Pasaia blues, de Harkaitz Cano, 2013, Hugin e Munin.
- Eno mar cabe quant'i quer caber, 2014, Deputación de Pontevedra.
- Tempo de exilio, de Joseba Sarrionandia, 2014, Kalandraka.
- A boca pobre, de Flann O'Brien, 2016, Rinoceronte.
- A orquestra terrestre, de Harkaitz Cano, 2017, Xerais.
- A hora de espertarmos xuntos, de Kirmen Uribe, 2017, Xerais.
- eSPedición, de Juanra Madariaga, 2017, Hugin e Munin.
- O xogo das cadeiras, de Uxue Alberdi, 2018, Hugin e Munin.
- O dono do derradeiro minuto, de Luis García Montero, 2018, Tulipa.
- As miñas nanas negras, de Amalia Lú Posso Figueroa, 2019, Kalandraka.
- Físico, de Andrew McMillan, 2019, Chan da Pólvora.
- Bechopoemas e outras bestas, de Leire Bilbao, 2019, Kalandraka.
- En las ciudades / Nas cidades / Hirietan, de Beatriz Chivite, 2020, Chan da pólvora-Papeles mínimos.
- 17 segundos, de Kirmen Uribe, 2021, Galaxia.
- Permanencia, de Castillo Suárez, 2021, Edicións Laiovento.
- Poemas bestas e outros bechos, de Leire Bilbao, 2021, Kalandraka.
- A Different Eden. Ecopoetry from Ireland and Galicia, 2021, Dedalus Press.
- A casa do pai, de Karmele Jaio, 2022, Editorial Hugin e Munin.
- Aprender a falar coas plantas, de Marta Orriols, 2022, Aira Editorial.
- Conto ao carón do río, de Oihane Amantegi, 2022, Rodolfo e Priscila.
- Unha volta ao mundo, de Joseba Sarrionandia, 2022, Kalandraka.
Obras colectivas[editar | editar a fonte]
- Elementos de matemática. Premios 2002 de relato, poesía, teatro e tradución da Universidade de Vigo, Xerais, 2002.
- Xuro que nunca volverei pasar fame: poesía escarlata, 2003, Difusora. En concreto publicou o poema "Danny Boy".
- 8º 42'N 9º 6º W Lisboa. Premios 2004 de relato, poesía, teatro e tradución da Universidade de Vigo, Xerais, 2004.
- Chateâu Bobcat. IX Certame literario de relatos curtos Os Viadutos, Xerais, 2009.
- Le pied de Julien DuPuy. XII Certame literario de relatos curtos Os Viadutos, Xerais, 2011.
- Urbano. Homenaxe a Urbano Lugrís, 2011.[11]* A cidade na poesía galega do século XXI, 2012, Toxosoutos.
- Pontevedra. Laranxeiras e limoeiros, 2015, Concello de Pontevedra/Galaxia.
Premios[editar | editar a fonte]
- Premio de poesía da Universidade de Vigo (2002 e 2004).
- Accésit de poesía da Universidade de Vigo (2006).
- Premio de relato curto no IX Certame de Relatos Curtos Os Viadutos do Concello de Redondela, por Château Bobcat (2009).[12]
- Premio de relato curto no XII Certame de Relatos Curtos Os Viadutos do Concello de Redondela, por Le pied de Julien DuPuy (2011).
- Premio de tradución da Universidade de Vigo (2009).
- XXIV Premio de poesía Eusebio Lorenzo Baleirón (2011), por Con gume de folla húmida.
- Premio Lois Tobío da Asociación Galega de Editores ao mellor libro traducido no 2012, por Alén da fronteira. Sete poetas vascos.
- Premio Etxepare de Tradución, por Tempo de exilio, de Joseba Sarrionandia (2015)[13].
- Premio Lueiro Rey de poesía (2017), por A cadencia da fractura.
- Premio da Crítica de narrativa galega (2016) por Non hai outro camiño.
- XXXII Certame de poesía Rosalía de Castro, 2018
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Ramón Nicolás (10 de outubro de 2016). "Cuestionario Proust. Isaac Xubín". www.cadernodacritica.wordpress.com. Consultado o 26/02/2019.
- ↑ Pin, Irene. "Isaac Xubín: "Ser un intruso fíxome observar a identidade como algo moito máis consciente do que a xente cre"". Nós Diario. Consultado o 2020-08-12.
- ↑ Manuel Vidal Villaverde (25 de outubro de 2010). "Isaac Xubín: “Non haberá normalización lingüística se non a hai social e cultural “". Galicia Hoxe. Arquivado dende o orixinal o 14 de agosto de 2020. Consultado o 26/02/2019.
- ↑ "Dodro: Isaac Xubín gaña o premio "Eusebio Lorenzo Baleirón" de poesía…". archive.is. 2012-07-08. Arquivado dende o orixinal o 08 de xullo de 2012. Consultado o 2019-02-26.
- ↑ Nicolás, Ramón (10/05/2014). "A mestra (poesía e vídeo), de Isaac Xubín". cadernodacritica.wordpress.com. Consultado o 26/02/2019.
- ↑ Blog "Melé a cinco", de Isaac Xubín
- ↑ "Ficha do libro". www.xerais.gal. Consultado o 2019-02-07.
- ↑ "Xenealoxía dun intruso". Editorial Galaxia. Consultado o 2020-03-23.
- ↑ "Cita libro". www.xerais.gal. Arquivado dende o orixinal o 09 de febreiro de 2019. Consultado o 2019-02-07.
- ↑ "Os largos e longos campos de liño azul". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-02-07.
- ↑ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 2014-01-04. Archived from the original on 04 de xaneiro de 2014. Consultado o 2019-02-26.
- ↑ "Ficha do autor". www.xerais.gal. Consultado o 2019-02-07.
- ↑ "A tradución de Sarrionandia ao galego, I Premio Etxepare". Sermos Galiza. 30 de setembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 13 de febreiro de 2019. Consultado o 12 de febreiro de 2019.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Entrevista Arquivado 13 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Galicia Hoxe
- Entrevistaen La Voz de Galicia, 14 de xullo de 2014, arquivado dende o orixinal o 1 de xullo de 2013.
- Ficha de socio na AELG
- Perfil en As Escollas Electivas
- Canle de Isaac Xubín en YouTube
- Recitando "A presenza da traizón. O baleiro", de Xenealoxía dun intruso (31/03/2022) na Libraría Paz de Pontevedra.
