Bernal de Bonaval
| Bernal de Bonaval | |
|---|---|
| Nacemento | século XIIxuliano |
| Lugar de nacemento | Galicia |
| Falecemento | c. século XIIIxuliano |
| Nacionalidade | Reino de Castela |
| Ocupación | trobador e poeta |
| Na rede | |
  | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Bernal de Bonaval foi un segrel galego do século XIII.
O seu nome aparece por veces como Bernaldo ou Bernardo. Mantiña vínculos co mosteiro de San Domingos de Bonaval, pertencente á vila de Santiago de Compostela. A súa actividade poética desenvolveuse nas cortes de Fernando III e de Afonso X. Mantense fiel ás tradicións líricas pretrobadorescas, en detrimento dos modelos provenzais. Consérvanse 19 cantigas súas, 10 delas de amor, 8 de amigo[1] e a última é unha tenzón feita con Abril Pérez.
Cantigas de amor[editar | editar a fonte]
Cantigas de amigo[editar | editar a fonte]
- Fremosas, a Deus grado
- Diss´a fremosa en Bonaval assí
- Se veess´o meu amigo
- Ai, fremosinha, se ben ajades
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galifontes posúe textos orixinais acerca de: Bernal de Bonaval |
