Gran Premio do Xapón de 2000

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de Xapón de 2000
Detalles da carreira[1]
Carreira 16 de 17 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 2000.
Trazado do circuíto de Suzuka.
Trazado do circuíto de Suzuka.
Data 8 de outubro 2000
Nome oficial XXVI Fuji TV Japanese Grand Prix
Localización Circuíto de Suzuka, Suzuka, Xapón
Percorrido Percorrido permanente de carreira
5´864 km
Distancia 53 voltas, 310´792 km
ClimaSeco/mollado
Pole position
Piloto Alemaña Michael Schumacher Ferrari
Tempo 1:35.825
Volta rápida
Piloto Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes
Tempo 1:39.189 na volta 26
Podio
Primeiro Alemaña Michael Schumacher Ferrari
Segundo Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes
Terceiro David Coulthard McLaren-Mercedes

O Gran Premio do Xapón de 2000 (oficialmente o XXVI Fuji Television Japanese Grand Prix) foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 8 de outubro de 2000, no Circuíto de Suzuka, Suzuka. Foi a décimo sexta e penúltima rolda da tempada 2000 de Fórmula Un así como o 26º Gran Premio do Xapón. O piloto de Ferrari Michael Schumacher gañou a carreira de 53 voltas dende a pole position. Mika Häkkinen quedou segundo nun McLaren e o seu compañeiro de equipo David Coulthard quedou terceiro. A vitoria de Schumacher confirmouno como Campión de Pilotos de 2000, xa que Häkkinen non puido superar o total de puntos de Schumacher cando só quedaba unha carreira.

Antecedentes[editar | editar a fonte]

O Gran Premio disputárono once equipos, cada un de dous pilotos.[2] Os equipos, tamén coñecidos como construtores, foron McLaren, Ferrari, Jordan, Jaguar, Williams, Benetton, Prost, Sauber, Arrows, Minardi e BAR.[2] O provedor de Pneumáticos Bridgestone trouxo tres tipos de pneumáticos diferentes á carreira: o composto Medio para seco e dous pneumáticos de chuvia, o intermedio e o de chuvia extrema.[3] O Circuíto de Suzuka sufriu un pequeno cambio no trazado antes do Gran Premio. A entrada da pista de boxes trasladouse desde o final da curva esquerda da 130R ata a saída da chicana Casio nun esforzo por mellorar a seguridade.[4]

Ao entrar na carreira, o piloto de Ferrari Michael Schumacher lideraba o Campionato de Pilotos con 88 puntos, por diante de Mika Häkkinen con 80 puntos e David Coulthard con 63. Rubens Barrichello era cuarto con 55 puntos, con Ralf Schumacher quinto con 24 puntos.[5] Había un máximo de 20 puntos dispoñibles para as dúas últimas carreiras, o que significaba que Häkkinen aínda podía gañar o título. Michael Schumacher só necesitaba conseguir a vitoria na carreira, independentemente de onde rematase Häkkinen, Schumacher estaría máis de dez puntos por diante de Häkkinen a falta dunha carreira. En caso contrario, Häkkinen podería gañar o Campionato na última carreira da tempada no Malaisia superando ao seu rival. En caso de empate a puntos, Michael Schumacher gañaría o campionato por conta atrás, tendo máis vitorias.[6] No Campionato de Construtores, Ferrari lideraba con 143 puntos, McLaren e Williams eran segundos e terceiros con 133 e 34 puntos respectivamente, mentres que Benetton con 20 e Jordan con 17 disputábanse o cuarto posto.[5]

Un fallo nun pneumático na carreira anterior, o Gran Premio dos Estados Unidos de 2000, obrigara a Häkkinen a retirarse da carreira.[7] Con dúas carreiras restantes na tempada e unha desvantaxe de oito puntos tras perder o liderado no Campionato de Pilotos, Häkkinen mantivo confianza nas súas posibilidades de título: "Sei que o que me pasou no último Gran Premio, cando tiven que retirarme, pódelle pasar a calquera, pódolle pasar a Michael. Entón son moi optimista. Cheguei aquí preparado e pensando nestas dúas carreiras xuntas. Non unha, dúas."[8] Michael Schumacher subliñou a presión de liderar o campionato no Xapón: "Non foi un momento relaxante e aínda non superei completamente o jetlag dos Estados Unidos. Pero estou preparado para sacrificar isto e moito máis para traer o título de volta a Maranello. E o mesmo pódese dicir de todo o equipo."[9] Jean Todt ex director do equipo Ferrari e o campión do mundo Jody Scheckter pediron a Barrichello e Coulthard que corresen de forma xusta xa que os seus equipos ordenaron aos dous pilotos que axudasen aos seus compañeiros na batalla polo campionato.[10]

Na reunión de pilotos celebrada o venres anterior ao evento, o director de carreira da Fédération Internationale de l'Automobile (FIA) Charlie Whiting anunciou que calquera posible manobra de bloqueo que interferise na batalla do Campionato do Mundo daría lugar a que ao piloto se lle mostrase unha bandeira branca e negra ondeada, antes de darlle unha bandeira negra para sinalar a descualificación da carreira.[11] A sanción tamén tivo unha posible prohibición de ata tres eventos do Campionato do Mundo de Fórmula Un para calquera piloto que incumprise a nova regra.[12] Ralf Schumacher aceptou as penalizacións.[12] Non obstante, o director do equipo McLaren Ron Dennis mostrouse máis expresivo ao opoñerse ás novas regras xa que cría que eran arbitrarias e estaban en contra de elixir as tácticas do equipo.[13] Tamén estaba descontento coa inclusión do avogado italiano Roberto Causo como comisario de carreira porque Dennis consideraba que calquera decisión sería tendenciosa cara a Ferrari.[13]

Clasificación da cualificación[editar | editar a fonte]

Pos. Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 3 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 1:35.825
2 1 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 1:35.834 +0.009
3 2 David Coulthard McLaren-Mercedes 1:36.236 +0.411
4 4 Rubens Barrichello Ferrari 1:36.330 +0.505
5 10 Jenson Button Williams-BMW 1:36.628 +0.803
6 9 Alemaña Ralf Schumacher Williams-BMW 1:36.788 +0.963
7 7 Eddie Irvine Jaguar-Cosworth 1:36.899 +1.074
8 5 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Jordan-Mugen-Honda 1:37.243 +1.418
9 22 Jacques Villeneuve BAR-Honda 1:37.267 +1.442
10 8 Johnny Herbert Jaguar-Cosworth 1:37.329 +1.504
11 12 Austria Alexander Wurz Benetton-Playlife 1:37.348 +1.523
12 11 Italia Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 1:37.479 +1.654
13 18 España Pedro de la Rosa Arrows-Supertec 1:37.652 +1.827
14 19 Países Baixos Jos Verstappen Arrows-Supertec 1:37.674 +1.849
15 6 Italia Jarno Trulli Jordan-Mugen-Honda 1:37.679 +1.854
16 15 Alemaña Nick Heidfeld Prost-Peugeot 1:38.141 +2.316
17 14 Francia Jean Alesi Prost-Peugeot 1:38.209 +2.384
18 23 Ricardo Zonta BAR-Honda 1:38.269 +2.444
19 17 Finlandia Mika Salo Sauber-Petronas 1:38.490 +2.665
20 16 Pedro Diniz Sauber-Petronas 1:38.576 +2.751
21 20 España Marc Gené Minardi-Fondmetal 1:39.972 +4.147
22 21 Gastón Mazzacane Minardi-Fondmetal 1:40.462 +4.637
107% tempo: 1:42.533
Fonte:[14]

Carreira[editar | editar a fonte]

Häkkinen comezou a carreira xunto a Michael Schumacher na primeira fila da grella. Michael Schumacher intentou defender a súa vantaxe fóra da liña moviéndose no camiño de Häkkinen, pero Häkkinen pasou a Michael Schumacher na cabeza cara á primeira curva, co que Coulthard resistía o intento do piloto de Williams Ralf Schumacher de pasalo para manter a terceira posición. Michael Schumacher conseguiu pechar a diferenza co seu rival polo título na volta 31 e superou a Häkkinen durante a segunda rolda de parada en boxes. Isto permitiulle manter unha diferenza de 1,9 segundos entre el e Häkkinen cara ao final da carreira para conseguir a súa oitava vitoria da tempada.

Michael Schumacher recibiu eloxios de moitos dentro da comunidade da Fórmula Un, incluíndo o ex-campión Jody Scheckter e o presidente de Ferrari Luca di Montezemolo, aínda que foi criticado polo expresidente italiano Francesco Cossiga pola súa conduta cando o Himno Nacional Italiano tocouse no podio. O piloto de Ferrari tamén recibiu os parabéns predominantes da prensa europea. O segundo posto de Häkkinen aseguroulle a segunda posición no Campionato de Pilotos, mentres que Ferrari ampliou a diferenza con McLaren no Campionato de Construtores ata trece puntos, a falta dunha carreira.

Clasificación da carreira[editar | editar a fonte]

Os pilotos que obtiveron puntos de campionato están indicados en negra.

Pos. Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 3 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 53 1:29:53.435 1 10
2 1 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 53 +1.837 2 6
3 2 David Coulthard McLaren-Mercedes 53 +1:09.914 3 4
4 4 Rubens Barrichello Ferrari 53 +1:19.191 4 3
5 10 Jenson Button Williams-BMW 53 +1:25.694 5 2
6 22 Jacques Villeneuve BAR-Honda 52 +1 volta 9 1
7 8 Johnny Herbert Jaguar-Cosworth 52 +1 volta 10  
8 7 Eddie Irvine Jaguar-Cosworth 52 +1 volta 7  
9 23 Ricardo Zonta BAR-Honda 52 +1 volta 18  
10 17 Finlandia Mika Salo Sauber-Petronas 52 +1 volta 19  
11 16 Brasil Pedro Diniz Sauber-Petronas 52 +1 volta 20  
12 18 España Pedro de la Rosa Arrows-Supertec 52 +1 volta 13  
13 6 Italia Jarno Trulli Jordan-Mugen-Honda 52 +1 volta 15  
14 11 Italia Giancarlo Fisichella Benetton-Playlife 52 +1 volta 12  
15 21 Gastón Mazzacane Minardi-Fondmetal 51 +2 voltas 22  
Ret 20 España Marc Gené Minardi-Fondmetal 46 Motor 21  
Ret 9 Alemaña Ralf Schumacher Williams-BMW 41 Trompo 6  
Ret 15 Alemaña Nick Heidfeld Prost-Peugeot 41 Suspensión 16  
Ret 12 Austria Alexander Wurz Benetton-Playlife 37 Trompo 11  
Ret. 5 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Jordan-Mugen-Honda 29 Hidráulica 8  
Ret 14 Francia Jean Alesi Prost-Peugeot 19 Motor 17  
Ret 19 Países Baixos Jos Verstappen Arrows-Supertec 9 Eléctrico 14  
Fontes:[15][16]

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Texto en negra indica quen aínda ten posibilidades teóricas de converterse en Campión do Mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Coordenadas: 34°50′35″N 136°32′26″L / 34.84306, -136.54056

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. "2000 Japanese GP". ChicaneF1. Arquivado dende o orixinal o 30 de agosto de 2012. Consultado o 11 de decembro de 2020. 
  2. 2,0 2,1 "Formula One Teams and Drivers (2000)". FIA.com. Fédération Internationale de l'Automobile. Arquivado dende o orixinal o 22 de xuño de 2000. Consultado o 18 de outubro de 2014. 
  3. "Bridgestone to supply three new compounds for home GP". Formula1.com. Formula1.com Limited. 30 de setembro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 18 de xuño de 2001. Consultado o 20 de marzo de 2015. 
  4. "Suzuka pit lane changed". GPUpdate. JHED Media BV. 6 de outubro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 20 de abril de 2015. Consultado o 16 de maio de 2015. 
  5. 5,0 5,1 "F1 Driver's Championship Table 2000". crash.net. Crash Media Group. Arquivado dende o orixinal o 11 de xullo de 2015. Consultado o 13 de febreiro de 2015. 
  6. "Form says title fight will go down to the wire". Autosport. Haymarket Publications. 25 de setembro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 2 de abril de 2015. Consultado o 20 de marzo de 2015. 
  7. "Haug Apologises to Hakkinen for Engine Failure". Atlas F1. Haymarket Publications. 5 de outubro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 24 de abril de 2001. Consultado o 20 de marzo de 2015. 
  8. Collings, Timothy (5 de outubro de 2000). "Hakkinen Remains Optimisitic about his WC Chances". Atlas F1. Haymarket Publications. Arquivado dende o orixinal o 24 de abril de 2001. Consultado o 20 de marzo de 2015. 
  9. "Schumacher admits he is feeling the strain". Formula1.com. Formula1.com Limited. 3 de outubro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 3 de xuño de 2001. Consultado o 20 de marzo de 2015. 
  10. "Todt blasts title warning". BBC Sport. BBC. 5 de outubro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 6 de decembro de 2000. Consultado o 23 de marzo de 2015. 
  11. "Behave or face ban, drivers warned". BBC Sport. BBC. 6 de outubro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 7 de decembro de 2000. Consultado o 22 de marzo de 2015. 
  12. 12,0 12,1 "Whiting warns drivers to behave". Formula1.com. Formula1.com Limited. 7 de outubro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 11 de agosto de 2001. Consultado o 22 de marzo de 2015. 
  13. 13,0 13,1 Collings, Timothy (7 de outubro de 2000). "Dennis Attacks New Rules and Italian Steward". Atlas F1. Haymarket Publications. Arquivado dende o orixinal o 28 de novembro de 2001. Consultado o 22 de marzo de 2015. 
  14. "Japanese GP Saturday qualifying". motorsport.com. Motorsport.com, Inc. 7 de outubro de 2000. Arquivado dende o orixinal o 24 de decembro de 2015. Consultado o 22 de marzo de 2015. 
  15. "2000 Japanese GP – Classification". ChicaneF1. Arquivado dende o orixinal o 2 de febreiro de 2016. Consultado o 21 de marzo de 2015. 
  16. "2000 Japanese Grand Prix". Formula1.com. Formula1.com Limited. Arquivado dende o orixinal o 10 de outubro de 2014. Consultado o 26 de decembro de 2015. 
  17. 17,0 17,1 "Japan 2000 – Championship • STATS F1". www.statsf1.com. Consultado o 18 de marzo de 2019. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Carreira anterior:
Gran Premio dos Estados Unidos de 2000
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 2000
Carreira seguinte:
Gran Premio de Malaisia de 2000
Carreira anterior:
Gran Premio do Xapón de 1999
Gran Premio do Xapón Carreira seguinte:
Gran Premio do Xapón de 2001