Teatro do Atlántico
 | Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
| Teatro do Atlántico | |
|---|---|
.png) | |
| Tipo | Compañía de Teatro |
| Fundación | 1985 |
| Localización | Outeiro de Arriba, 2l. Sésamo || 15189 - Culleredo (A Coruña) |
| Fundador | Xúlio Lago e María Barcala |
| Industria | Cultural |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O Teatro do Alántico[1] é unha compañía creada en 1985 por Xúlio Lago e María Barcala[2] en Culleredo, A Coruña. Esta compañía continúa, en certa medida, o labor que o primeiro deles e máis Dorotea Bárcena viñeran realizando con Teatro da Mari-Gaila, outra importante formación da década de 1970. Desde a súa posta en funcionamento, Xúlio Lago –como director– e María Barcala –case sempre participando como actriz– teñen desenvolvida unha traxectoria que sitúa este grupo entre un dos principais referentes no panorama escénico galego contemporáneo.
Así, ademais de contar en moitas ocasións co favor do público, Teatro do Atlántico é tamén unha compañía moi valorada entre o sector da crítica. Este recoñecemento baséase en espectáculos de coidada figura que presentan nos escenarios galegos tanto textos de produción propia coma foráneos, case sempre do século XX, aínda que nalgúns casos tamén pezas anteriores.
Historia[editar | editar a fonte]
A continuada actividade da compañía sintetízase en máis de trinta producións representadas principalmente en Galiza, ademais de na maioría das comunidades do estado e en numerosas cidades en Portugal, Arxentina, Uruguai e Venezuela, sendo sempre todas elas representadas en galego. Trinta e tres anos dedicados a un traballo de creación á vez que unha actividade de xestión, participando nas múltiples iniciativas abordadas polos sectores máis comprometidos da profesión, aqueles que están activos sempre no intento de reformar substancialmente as precarias condicións nas que, en termos xerais, se vai desenvolvendo a actividade teatral tamén en Galiza.
Este período tivo malos momentos, como ter que renunciar, por afogo económico a unha das actividades complementarias consideradas de enorme importancia: O capítulo de publicacións arredor de cada espectáculo, a publicación do texto íntegro da obra con estudos diversos sobre o autor, época, universo temático, entre outras cousas. Ademais, a figura de Franco estivo presente despois de xa rematada a ditadura, polo que o xeito co que as institucións públicas e os medios de comunicación tratan a Arte Dramático na comunidade galega, provocou que a traxectoria da compañía até agora tivese momentos de frustración e desilusión.
A compañía expresaba a vontade de centrar a súa actividade en Galiza e na lingua galega co obxectivo de seren punto de referencia para unha cidadanía, un contorno xeográfico e político preciso, recoñecíbel nas súas circunstancias e abarcábel para a acción desta pequena compañía. Unha compañía que non pretendía triunfar nin conquistar o mercado, senón relacionarse cun público concreto, ser parte desa sociedade dun xeito máis profundo e que sente a necesidade que cambiar a realidade, sobre todo a realidade política e social de Galiza.
Co Teatro do Atlántico iníciase unha etapa na que se pon especial atención á palabra como vehículo de expresión e comunicación dramática, mais non un realismo tradicional. A compañía céntrase na creación de escenografías, espazos e ritmos afastados do naturalismo convencional, en traballos interpretativos arriscados etc. sempre ao servizo de textos e de autores de contrastada calidade literaria e interese dramático, encarnados á súa vez por actores e actrices.
As circunstancias do universo feminino na sociedade contemporánea foi un dos temas máis frecuentes da compañía, presente en moitas producións. A muller foi en gran medida protagonista do repertorio, transitando entre a paixón amorosa, heterosexual u homosexual, a opresión, a loita polas liberdades e os dereitos da muller, a rebelión dunha muller contra a violencia de xénero.
Na súa última etapa, segundo recolle a revista ADE teatro: Revista de la Asociación de Directores de Escena de España, Teatro do Atlántico veu apostando por montaxes baseadas case sempre en pezas dramáticas que profundan na natureza humana desde unha perspectiva galega que non esquece o universal. Así pois, esta compañía desenvolveu unha traxectoria que a converteu nunha das máis estábeis, diferenciadas e importantes do panorama escénico galego.
A compañía leva realizadas máis de trinta producións entre as que podemos subliñar Casa de Bonecas, de Ibsen; A noite das Tríbades de Per Olov Enquist; Amor de don Perlimplin con Belisa no Xardín, de García Lorca; O cerco de Leningrado, de Sanchis Sinisterra; O encoro, de Conor McPherson; A raíña da beleza de Leenane, de Martin McDonagh; Unha primavera para Aldara, de Teresa Moure ou Memoria de Helena e María, de Roberto Salgueiro.
As producións de Teatro do Atlántico participaron en varios festivais nacionais e internacionais de teatro: Palencia, Festival Iberoamericano de Cádiz, F.I.T.E.I. (Porto), Festival Latinoamericano de Córdoba (Arxentina), Muestra Internacional de Teatro de Caracas (Venezuela), Muestra de Teatro de las Autonomías "Villa de Madrid", Festeixo (Viana do Castelo), Mostra Internacional de teatro (MIT) de Ribadavia, Festival Galaico-Portugués de Cariño, Festival de Teatro Cómico e Festivo de Cangas do Morrazo, Mostra de Teatro de Cee, Festival de Carballo etc.
Representacións teatrais[editar | editar a fonte]
Premios[editar | editar a fonte]
Premios da Crítica de Galicia[editar | editar a fonte]
No 2016, Teatro do Atlántico, recibe o Premio da Crítica de Galicia no apartado de Artes Escénicas.
Premios María Casares[editar | editar a fonte]
Os Premios de Teatro María Casares[6], de periodicidade anual, foron creados en 1997 pola AAAG a fin de servir de estímulo e recoñecemento ao labor desenvolvido pola profesión teatral. O Teatro do Atlántico levou, ao longo de diferentes anos, varios premios de distinta categoría; mellor actor ou actriz protagonista ou secundario, mellor dirección, mellor escenografía e mellor vestiario.
I Edición - 1997[editar | editar a fonte]
Mellor actor protagonista→ Gonzalo Uriarte na obra A Noite das Tríbades.
Mellor actriz protagonista→ Casilda Alfara na obra A Noite das Tríbades.
Mellor dirección→ Xúlio Lago na obra A Noite das Tríbades.
Mellor espectáculo→ A Noite das Tríbades.
IX Edición - 2005[editar | editar a fonte]
Mellor actor secundario→ Toño Casais en O Encoro.
Mellor dirección→ Xúlio Lago na obra O Encoro.
XI Edición - 2007[editar | editar a fonte]
Mellor adaptación/tradución→ Avelino González e Olga F. Nogueira na obra A raíña da beleza de Leenane.
Mellor dirección→ Xúlio Lago na obra A raíña da beleza de Leenane.
Mellor espectáculo→ pola obra A raíña da beleza de Leenane.
Neste mesmo ano foi nomeada María Barcala á mellor interpretación no papel protagonista na obra A raíña da beleza de Leenane.
XIII Edición - 2009[editar | editar a fonte]
Mellor dirección→ Xúlio Lago na obra Unha primavera para Aldara.
Mellor actriz protagonista→ María Bouzas na obra Unha primavera para Aldara.
Mellor escenografía e mellor vestiario→ Carlos Alonso na obra Unha primavera para Aldara.
Mellor texto orixinal→ Teresa Moure na obra Unha primavera para Aldara.
Mellor iluminación→ Xúlio Lago na obra Unha primavera para Aldara.
Mellor espectáculo→ pola obra Unha primavera para Aldara.
XIV Edición - 2010[editar | editar a fonte]
María Barcala foi nomeada a mellor vestiario na obra O xogo de Yalta, Afterplay.
XV Edición - 2011[editar | editar a fonte]
María Barcala foi nomeada á mellor interpretación no papel protagonista pola obra Memoria de Helena e María.
XVIII Edición - 2014[editar | editar a fonte]
Mellor adaptación/tradución→ Xosé Manuel Pazos Varela na obra A Charca Inútil.
XX Edición - 2016[editar | editar a fonte]
Mellor espectáculo→ pola obra O Principio de Arquímedes.
Mellor actor secundario→ Alberto Roldán na obra O Principio de Arquímedes.
Mellor actor protagonista→ Toni Salgado obra O Principio de Arquímedes.
Mellor adaptación/tradución→ Afonso Becerra na obra O Principio de Arquímedes.
Mellor dirección→ Xúlio Lago na obra O Principio de Arquímedes.
Premios Compostela de Teatro[editar | editar a fonte]
Creados no ano 1889 polo xornal compostelán El correo gallego. Estes premios, simbolizados a través dunha escultura deseñada por Carme Breixo, non teñen dotación económica senón que gardan o seu valor no prestixio profesional.
Pertencentes ao Teatro do Atlántico foron agasallados con este premio Xúlio Lago no 1991 pola mellor dirección en Historia de Neerea e María Barcala, no 1992, como mellor interpretación feminina en papel protagonista por Climenestra ou o Crime, Ocasos.
Premios Maruxa Villanueva[editar | editar a fonte]
No ano 2015, María Barcala Porto foi nomeada mellor actriz protagonista grazas á súa participación na obra O Principio de Arquímedes.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Teatro do Atlántico - Historial". Teatro do Atlántico. Arquivado dende o orixinal o 06 de abril de 2018. Consultado o 17 de marzo de 2018.
- ↑ "Currículum de María Barcala". Asociación de Actores e Actrices de Galicia. Consultado o 17 de marzo de 2018.
- ↑ "Liberdade Bremana". Arquivado dende o orixinal o 18 de marzo de 2018. Consultado o 17 de marzo de 2018.
- ↑ O principio de Arquímedes de Teatro do Atlántico
- ↑ Teatro do Atlántico. Helena, Xuízo a unha Lurpia (youtube).
- ↑ "Premios María Casares". Asociación de Actores e Actrices de Galicia. Consultado o 17 de marzo de 2018.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Vilavedra, Dolores. Diccionario da literatura galega, Editorial Galaxia, Vigo, 2004 (Tomo IV).
- F. Vieites, Manuel. Crónica do teatro galego, Universidade de Vigo, 2003.
- VV.AA. Cento vinte e cinco anos de teatro galego, Editorial Galaxia, Vigo, 2007.
- Lago, Xúlio. Veinte años de Teatro do Atlántico. ADE teatro: Revista de la Asociación de Directores de Escena de España. Nº 105, 52-57, 2005.