Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Henrik Johan Ibsen, nado o 20 de marzo de 1828 en Skien, e finado o 23 de maio de 1906 en Christiania, foi un dramaturgo, poeta e novelista noruegués. É considerado o máis importante dramaturgo noruegués e un dos autores máis influentes na dramaturxia moderna. Referido como o "pai do realismo", foi un dos fundadores do modernismo no teatro.[1]
- 1850 Catilina
- 1850 Kjæmpehøjen
- 1851 Norma
- 1852 Sancthansnatten
- 1854 Fru Inger til Østeraad
- 1855 Gildet paa Solhaug
- 1856 Olaf Liljekrans
- 1858 Hærmændene paa Helgeland
- 1862 Digte
- 1862 Kjærlighedens Komedie
- 1863 Kongs-Emnerne
- 1866 Brand
- 1867 Peer Gynt
- 1869 De unges Forbund
- 1873 Kejser og Galilæer
- 1877 Samfundets Støtter
- 1879 ''Et Dukkehjem
- 1881 Gengangere
- 1882 En Folkefiende
- 1884 Vildanden
- 1886 Rosmersholm
- 1888 Fruen fra Havet
- 1890 Hedda Gabler
- 1892 Bygmester Solness
- 1894 Lille Eyolf
- 1896 John Gabriel Borkman
- 1899 ''Når vi døde vaagner
Noruega
