La Jonquera

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaLa Jonquera
Imaxe

Localización
Editar o valor em Wikidata Mapa
 42°25′11″N 2°52′31″L / 42.419722222222, 2.8752777777778Coordenadas: 42°25′11″N 2°52′31″L / 42.419722222222, 2.8752777777778
EstadoEspaña
Comunidade autónomaCataluña
Ámbito funcional territorialComarques Gironines
ComarcaAlt Empordà Editar o valor em Wikidata
Poboación
Poboación3.387 (2023) Editar o valor em Wikidata (59,53 hab./km²)
Número de fogares22 (1553) Editar o valor em Wikidata
Lingua oficiallingua catalá Editar o valor em Wikidata
Xeografía
Parte de
Superficie56,9 km² Editar o valor em Wikidata
Bañado porLlobregat d'Empordà river (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Altitude110 m Editar o valor em Wikidata
Comparte fronteira con
Organización política
• Mayor of La Jonquera (en) Traducir Editar o valor em WikidataMíriam Lanero Carrillo (en) Traducir (2023–) Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Código postal17700 Editar o valor em Wikidata
Fuso horario
Código INE17086 Editar o valor em Wikidata
Código territorial IDESCAT170865 Editar o valor em Wikidata

Sitio weblajonquera.cat Editar o valor em Wikidata

La Jonquera é un municipio do norte de Cataluña, pertencente á comarca do Alt Empordà, na provincia de Xirona. O concello é fronteirizo con Francia.

Xeografía[editar | editar a fonte]

  • Superficie: 57,31 km²
  • Altura media: 110 msnm
  • Altitude: 42º 25" 11' N
  • Latitude: 2º 52" 31' E

O municipio está situado a 57 km ao norte da capital provincial, na comarca do Alt Empordà; no límite entre España e Francia, xunto á comarca francesa do Vallespir. Accidentado pola serra da Albera. Predominan as sobreiras.

Historia[editar | editar a fonte]

Desde o século XIII e ata o fin do réxime señorial, a mediados do século XIX, foi posesión dos Rocabertí. O Tratado dos Pireneos (1659) situou a nova fronteira entre lles monarquías hispánica e francesa na serra do Albera, feito que marcou a historia posterior de La Jonquera.

Escudo[editar | editar a fonte]

O escudo de La Jonquera é un escudo acantonado, de prata, un feixe de engras de sinople cun atado de ouro. O escudo esta coroado por unha coroa mural de vila. Os xuncos son un elemento parlante tradicional, relativo ao nome da vila.

O escudo foi aprobado o 17 de decembro do 1990.

Demografía[editar | editar a fonte]

La Jonquera ten un total de 3.020 habitantes, dos cales 1.564 son homes e 1.456 mulleres segundo datos do INE 2006. En 2005 habían 3.016 habitantes dos cales 1.556 eran homes e 1.460 mulleres segundo datos do INE.

Núcleos de poboación[editar | editar a fonte]

La Jonquera está formado por cinco núcleos ou entidades de poboación:

  • Canadal (9 hab.)
  • la Jonquera (2.888 hab.)
  • els Límits (115 hab.)
  • Requesens (0 hab.)
  • Sant Julià (4 hab.)

Economía[editar | editar a fonte]

A agricultura de secaño e a manipulación do cortiza foron as actividades económicas máis importantes. Hoxe en día, a base da economía municipal é a actividade derivada da aduana do Portús. É un importante centro de servizos ao transporte, gran cantidade de actividade comercial pola súa proximidade a Francia.

Comunicacións[editar | editar a fonte]

A estrada N-II e a autoestrada AP-7, saída de acceso número 2, comunican o municipio co resto da comarca e a provincia.

Lugares de interese[editar | editar a fonte]

  • Igrexa de Santa María, do século XVIII.
  • Na portela de Panissars atópanse os restos dun priorado beneditino medieval (Santa Maria de Panissars) e a base dunha gran edificación romana, identificada coa Mansio Summum Pyrenaeum (no punto de encontro entre a Vía Domitia e a Vía Augusta) e os Trofeos que Pompeio erixiu tras vencer a Sertorio.
  • O pobo de Requesens, accesible por Cantallops, conta co santuario da Mare de Déu de Requesens e o castelo de Requesens, reconstruído a finais do século XIX.
  • Ruínas do antigo castelo de Rocabertí.
  • O castelo de Canadal.
  • O palacio de Ca l'Armet, mal conservado.
  • La Porta Catalana (obra de Josep Lluís Sert), na fronteira.
  • Museo do exilio, aberto en xaneiro de 2008, obra de Rafael Cáceres.
  • Numerosos monumentos megalíticos (dolmen e menhir).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]