Gunnar Höckert

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaGunnar Höckert

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento12 de febreiro de 1910 Editar o valor em Wikidata
Helsinqui, Finlandia Editar o valor em Wikidata
Morte11 de febreiro de 1940 Editar o valor em Wikidata (29 anos)
Istmo de Carelia, Rusia Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturacemiterio de Hietaniemi Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFinlandia Editar o valor em Wikidata
Altura178 cm Editar o valor em Wikidata
Peso67 kg Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónfondista , atleta Editar o valor em Wikidata
Carreira militar
ConflitoSegunda guerra mundial Editar o valor em Wikidata
Deporteatletismo Editar o valor em Wikidata
Participou en
1936Xogos Olímpicos de 1936 Editar o valor em Wikidata

IMDB: nm4953752 Olympic.org: gunnar-hockert Find a Grave: 141830748 Editar o valor em Wikidata
Cadro de medallas
Atletismo masculino
Xogos Olímpicos
Ouro Berlín 1936 5.000 m

Gunnar Mikael Höckert (12 de febreiro de 1910; 11 de febreiro de 1940) foi un atleta finlandés, gañador dos 5.000 metros nos Xogos Olímpicos de Berlín.

A final dos 5.000 m nas Olimpíadas de Berlín comezou a un bo ritmo, marcado polo estadounidense Donald Lash, ata que tres finlandeses o alcanzaron despois de 2000 m. A carreira pronto virou nunha loita entre Höckert e o campión olímpico Lauri Lehtinen que ademais defendía o récord mundial. Na última volta Höckert adiantou a Lehtinen para facerse coa vitoria e acadar a mellor marca da tempada con 14:22.

Despois nese mesmo ano, o 16 de setembro en Estocolmo, Höckert acadou o récord mundial nos 3.000 m (8:14.8). Unha semana despois, na mesma pista, bateu un segundo récord mundial na proba das 2 millas (8:57.4). E outra semana despois disto, igualou o récord mundial en posesión de Jules Ladoumegue na proba dos 2.000 m (5:21.8) en Malmö, Suecia.

O resto da carreira deportiva de Höckert foi obstaculizada pola reuma, e nunca máis logrou achegarse ás marcas do ano 1936. En 1939 loitou na Guerra de Inverno como voluntario e así morreu no Istmo de Carelia xusto un día despois do seu trinta aniversario.